Γιώργος Πατούλης: Ο χρυσός γάμος με τη Μαρίνα, η μόνο μία δήλωση για το διαζύγιο & το ποσοστό-ρεκόρ στις εκλογές
Ο Γιώργος Πατούλης γεννήθηκε στις 14 Μαΐου 1961. Διατελεί περιφερειάρχης Αττικής από το 2019, πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών, τέως πρόεδρος της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδας και τέως Δήμαρχος Αμαρουσίου.
Της: Έπη Τρίμη
Αν και γεννήθηκε στην Αθήνα κατάγεται από την Κρήτη και από τους δύο γεννήτορές του. Όσων αφορά στην προσωπική του ζωή ήταν παντρεμένος 35 χρόνια με την καθηγήτρια φιλολογίας, Μαρίνα Σταυράκη και έχουν έναν γιο, τον Αλέξανδρο. Προς ώρας μάλλον το διαζύγιο πάγωσε και το ζεύγος είναι σε διάσταση.
Ο ίδιος είχε προβεί στην εξής λιτή δήλωση: «Ήταν σίγουρα μια δύσκολη απόφαση, γιατί με τη Μαρίνα είχαμε μια κοινή πορεία για πάρα πολλά χρόνια. Από εκεί και πέρα, καθένας μας αντιμετωπίζει τον άλλον με σεβασμό και αγάπη και προσπαθούμε και οι δύο να είμαστε δίπλα στο παιδί μας. Μετά τον χωρισμό υπάρχει σεβασμός, αγάπη και πάντα θέλεις να είναι καλά. Το παιδί έχει ανάγκη και τους δύο γονείς, είτε είναι μαζί, είτε χώρια μέσα σε ένα ήρεμο περιβάλλον και μια φιλική σχέση», είχε πει ο Γιώργος Πατούλης σε πρόσφατη συνέντευξή του στην εκπομπή «Mega Καλημέρα».
Η πολιτική καριέρα
Η δράση του Γιώργου Πατούλη στο χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης ξεκινάει το 1998, όταν εξελέγη για πρώτη φορά Δημοτικός Σύμβουλος στον Δήμο Πεύκης, όπου και διετέλεσε Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου, ενώ στις δημοτικές εκλογές του 2002 επανεξελέγη πρώτος δημοτικός σύμβουλος σε ψήφους σε όλα τα Βόρεια Προάστια. Το 2006 εξελέγη Δήμαρχος Αμαρουσίου, με ποσοστό 53,22%. To 2010 επανεξελέγη με το μεγαλύτερο ποσοστό (56,44%) που πήρε ποτέ υποψήφιος Δήμαρχος στο Μαρούσι, στον πρώτο γύρο. Το 2019 εξελέγη Περιφερειάρχης Αττικής με ποσοστό 65,79% στον δεύτερο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών, όπως αναφέρει η wilkipedia.
O χαμός της μητέρας του και το μνημόσυνο
Η Πόπη Κατελάνου – Πατούλη έφυγε από τη ζωή στις 14 Οκτωβρίου 2020. Ο Γιώργος Πατούλης ξεδίπλωσε τη στενή σχέση που είχε μαζί της μέσα από το βιβλίο του με τίτλο «Τίποτα δεν ήταν εύκολο – Η ηρωίδα μάνα μου».
Ο πατέρας του Γιώργου Πατούλη όχι μόνο δεν συγχώρεσε ποτέ τη σύζυγό του για την εγκατάλειψη, αλλά κατάφερε στα δικαστήρια να κερδίσει την επιμέλεια των παιδιών του.
«Ο πατέρας μου κατάφερε να πάρει την κηδεμονία των δύο παιδιών, ωστόσο δεν μπορούσε να μας φροντίσει μόνος του. Έτσι μας έβαλε εσωτερικούς στον Ασημακόπουλο, ένα οικοτροφείο-σχολή στο Καστρί. Οι συνθήκες ήταν δύσκολες εκεί. Ήταν πολύ απρόσωπα και δυσάρεστα. Γκρίζο και στενάχωρο περιβάλλον, καταθλιπτικό. Δεν έλειπαν και τα φαινόμενα βίας – και το ξύλο από τους δασκάλους. Δεν ξεχνιούνται, αλήθεια, εύκολα οι εικόνες αυτές», αναφέρει στο βιβλίο του.
Τα δυο αδέλφια θα αναγκαστούν, μέχρι ο πατέρας τους να αποφασίσει να τα επιστρέψει και πάλι στην αγκαλιά της μητέρα τους, να ζήσουν στο οικοτροφείο-σχολή για τέσσερα ολόκληρα χρόνια με την «κυρία Πόπη» να μπορεί να τα επισκέπτεται μία φορά τον μήνα, όπως όριζε η δικαστική απόφαση.
«Ήταν η τρίτη φορά μέσα σε λίγα χρόνια που αλλάζαμε περιβάλλον, και βρισκόμασταν και οι δυο μας, ο Γιάννης και εγώ, σε ευάλωτες για την παιδική ανάπτυξη ηλικίες. Επιπλέον, ήμασταν και στόχος για σχόλια, ως παιδιά “χωρισμένης” μητέρας. Έτσι μας αποκαλούσαν, αυτά ακούγαμε στο κεντρικό ψιλικατζίδικο του Μουζάκη, όπου μαζευόταν η γειτονιά. Ακόμα και στο σχολείο, ήμασταν “τα παιδιά της χωρισμένης”».
Σε παλαιότερη συνέντευξή του ο κ. Πατούλης ανεφερόμενος στη μητέρα του την έχει χαρακτηρίσει ως «ηρωίδα».Συγκεκριμένα έχει πει: «Τα παιδικά μου χρόνια θα ήταν ευχή να μην τα περάσει κανένας. Ξέρετε, βρεθήκαμε με τον αδελφό μου εσώκλειστοι σε μια σχολή, από 3 έως 7,5 χρόνων. Κατόπιν βρεθήκαμε κοντά στη μητέρα μας και εργαστήκαμε μαζί της στο μαγαζί που διατηρούσε για να μας αναθρέψει. Αν δεν δουλεύαμε, δεν θα ζούσαμε. Περάσαμε δυσκολίες πολλές, αλλά ήμασταν ενωμένοι. Εγώ, ο αδελφός μου και η μητέρα μου ζούσαμε σε ένα σπίτι 25 τετραγωνικών. Είχαμε, όμως, μια ηρωίδα μάνα, την κ. Πόπη, η οποία έδωσε τα πάντα και καταφέραμε να σπουδάσουμε».
Και σε άλλη συνέντευξή του ο κ. Πατούλης έχει πει: «Η μάνα μου κατασκεύαζε τεχνητά λουλούδια για γάμους και βαπτίσεις, κι εγώ, θυμάμαι, σε ηλικία 10 ετών κατέβαινα με ένα λεωφορείο στο Μοναστηράκι και πήγαινα χονδρικώς τα λουλούδια στα καταστήματα. Δουλεύαμε σκληρά και νυχθημερόν για να τα βγάλουμε πέρα. Όλοι περνούσαν καλά, για παράδειγμα, το Μεγάλο Σάββατο και το Πάσχα, κι εμείς εκεί…, έπρεπε να ετοιμάσουμε τους γάμους της Κυριακής του Θωμά ή τις λαμπάδες που έπρεπε να πουληθούν πριν από την Ανάσταση… Ξέραμε πως αν έμπαινε ο πελάτης στο μαγαζί, θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε να ζούμε, αν δεν έμπαινε, θα είχαμε πρόβλημα. Δύσκολα χρόνια, αλλά δεθήκαμε πολύ μέσα από όλα αυτά. Ιδιαίτερα εγώ κι ο Γιάννης.
Ο πατέρας ουσιαστικά δεν υπήρχε. Μια δυο φορές το δίμηνο ερχόταν να μας δει και τίποτε άλλο. Πέθανε σε ηλικία 60 ετών, όταν εγώ μπήκα στην Ιατρική.
Η μάνα μου δούλευε από δεκατριών ετών. Ήταν άντρας και γυναίκα μαζί. Μια γυναίκα χωρισμένη εκείνα τα χρόνια, που να δουλεύει με δύο παιδιά, ήταν πολύ δύσκολο. Το δε διαζύγιο ήταν για την εποχή εκείνη ένα μελανό σημείο. Είναι μια ηρωίδα μάνα που δεν ξανάφτιαξε ποτέ τη ζωή της. Δεν ήθελε επ’ ουδενί να μας αποχωριστεί για να κάνει τη ζωή της. Θυσιάστηκε για τα αγόρια της».
«Πάλεψε γενναία επί έξι μήνες. Έδωσε σκληρή μάχη στη ΜΑΦ και τη ΜΕΘ. Και οι συνάδελφοι που τη φρόντιζαν το πάλεψαν. Κάποιες στιγμές η κατάστασή της παρουσίαζε μικρή βελτίωση. Όμως, η μία επιπλοκή έφερνε την άλλη. Έτσι, οι θεράποντες γιατροί, ενώ αρχικά ήταν αισιόδοξοι, διαπίστωναν σταδιακά ότι εξαντλούνταν οι εφεδρείες της» η κατάσταση όμως για εκείνη χειροτέρευε συνεχώς μέχρι που «πήγα να φορέσω το σακάκι μου, μου τηλεφώνησε ο γιατρός της μητέρας μου και μου ανακοίνωσε ότι δύο λεπτά πριν έφυγε από τη ζωή. Ήταν το τέλος της κυρίας Πόπης, μιας αγωνίστριας, η οποία αγαπήθηκε πάρα πολύ. Όταν, κάποιες φορές, σκέπτομαι την πορεία και την αφοσίωσή της σ’ εμάς, πείθομαι όλο και πιο πολύ ότι δεν υπάρχει κάτι που δεν μπορεί να πετύχει ένας άνθρωπος, αν βάλει στόχους και τους παλέψει πραγματικά».
Η απώλειά της συνοδεύτηκε από μία ακόμα δύσκολη στιγμή για εκείνον που δεν ήταν άλλη από το τέλος του γάμου του με την Μαρίνα Πατούλη.
Στις 10/10 τελέστηκε το μνημόσυνο για τον έναν χρόνο από τον θάνατο της μητέρας του Γιώργου Πατούλη. Μάλιστα ο περιφερειάρχης Αττικής έφτασε στον Ιερό Ναό της Κομήσεως της Θεοτόκου, στο Μαρούσι, συνοδευόμενος από τον 16χρονο γιο του, Αλέξανδρο Πατούλη.
Πηγή