Έμεινα χήρος με 2 παιδιά. Τώρα στα 60, η πιτσιρίκα σύντροφός μου με χώρισε μόλις διαγνώστηκα με καρκίνο
Είμαι χήρος μπαμπάς. Μόλις διαγνώστηκα με καρκίνο, η σύντροφός μου, με χώρισε
Ακολουθεί η εξομολόγηση του Μηνά:
Η γυναίκα μου πέθανε πριν από πολλά χρόνια και τη μέρα εκείνη ορκίστηκα στον εαυτό μου ότι θα μεγαλώσω τα παιδιά μου και δεν θα το βάλω κάτω ούτε θα λυγίσω ό, τι και να γίνει. Είμαι πολύ ευτυχισμένος γιατί τον όρκο μου αυτό κατάφερα και τον κράτησα. Μεγάλωσα δυο υπέροχα παιδιά και στάθηκα στο πλευρό τους μάνα και πατέρας. Ποτέ δεν κοίταξα τον εαυτό μου. Με ενδιέφερε να είναι εκείνα καλά.
Τώρα που μεγάλωσαν και έχουν πια τις δικές τους οικογένειες αποφάσισα να ασχοληθώ λίγο και με τον εαυτό μου. Τα χρόνια πέρασαν, δεν μπορώ να είμαι άλλο μόνος. Θέλω μια συντροφιά, έναν άνθρωπο να μοιραζόμαστε τις χαρές, τις λύπες μας, τα άγχη και τις ανησυχίες μας.
Πίστεψα ότι τα κατάφερα όταν πρόπερσι γνώρισα μια υπέροχη γυναίκα, ευγενική, έξυπνη, όμορφη και με πολλά ακόμα χαρίσματα. Από την αρχή υπήρξε μια αμοιβαία συμπάθεια και αμέσως γίναμε ζευγάρι. Μπορεί να έχω περάσει τα 60, αλλά το σεξ ήταν καταπληκτικό και το απολαμβάναμε και οι δύο εξίσου. Τη γυναίκα αυτή την ερωτεύτηκα, την αγάπησα και με αγάπησε και αποφασίσαμε να παντρευτούμε. Από την αρχή η σχέση αυτή πήγαινε πολύ καλά και όποιος και να με ρωτούσε του έλεγα πόσο τυχερός είμαι που εμφανίστηκε ο άνθρωπος αυτός στη ζωή μου.
Πέρυσι τέτοια εποχή άρχισα να έχω κάποιες ενοχλήσεις στις οποίες στην αρχή δεν έδωσα σημασία αλλά λόγω του ότι είμαι σε κρίσιμη ηλικία και φοβάμαι αποφάσισα να το ψάξω. Διαγνώστηκα με καρκίνο στο συκώτι και η ζωή μου από τη μια στιγμή στην άλλη άλλαξε δραματικά. Μόνη μου παρηγοριά ήταν τα παιδιά μου και η γυναίκα αυτή που θα γινόταν σε λίγο γυναίκα μου, απ’ ό,τι φαίνεται όμως είχα επενδύσει σε εκείνη πολύ περισσότερο απ’ ότι έπρεπε.
Φάνηκε από την αρχή ότι δεν πήρε και πολύ καλά τα νέα της ασθένειάς μου και λίγους μήνες μετά με χώρισε και έφυγε με συνοπτικές διαδικασίες χωρίς να μου πει το λόγο – όχι ότι δεν τον ήξερα. Τον πρώτο καιρό προσπάθησα πολλές φορές να επικοινωνήσω μαζί της, αλλά όλο μου έλεγε ότι ήταν απασχολημένη, ότι είχε δουλειά, ότι είχε και άλλες υποχρεώσεις, ό,τι χρειαζόταν χρόνο και άλλες δικαιολογίες για να μη μου μιλήσει λες και δεν καταλάβαινα. Τα καλά και τα συμφέροντα. Γιατί να γηροκομήσει άλλωστε ένα γέρο άρρωστο; Αυτή ήταν η αγάπη της για μένα; Στα δύσκολα που ήταν; Με παράτησε μόνο και άρρωστο και έφυγε χωρίς να νοιαστεί τι θα απογίνω. Ακόμα και όταν νοσηλεύτηκα δεν μπήκε καν στον κόπο να με πάρει ένα τηλέφωνο, έτσι για το τυπικό να δει τι κάνω, να δείξει λίγο ενδιαφέρον.
Παρά την άσχημη συμπεριφορά της μου λείπει πολύ. Αλλιώς φανταζόμουν το μέλλον μας. Το μόνο που εισέπραξα στο τέλος ήταν αχαριστία και προδοσία και δεν μου άξιζε. Τη γυναίκα αυτή την είχα κορώνα στο κεφάλι μου και δεν άφησα ποτέ να της λείψει τίποτα. Αν μη τι άλλο περίμενα σε μια δύσκολη στιγμή να μου σταθεί και όχι να εξαφανιστεί αφήνοντάς με να τραβήξω το Γολγοθά μόνος μου. Λυπάμαι πολύ για τη συμπεριφορά της αλλά την αγαπώ ακόμα. Μακάρι να καταλάβει το λάθος της και να γυρίσει σε μένα. Στην ηλικία που είμαι τα περιθώρια στενεύουν. Δεν ξέρω αν έχω το κουράγιο να ξεκινήσω απ’ την αρχή.
Μηνάς
Πηγή