«Άνοιξα την πόρτα του σπιτιού και έπιασα την κόρη μου με τον σύντροφό μου στο κρεβάτι! Δεν ξέρω τι να κάνω»

Σε αδιέξοδο έχει βρεθεί μια χωρισμένη μητέρα που έπιασε στο κρεβάτι τον σύντροφό της με την κόρη της, γυρνώντας ξαφνικά στο σπίτι.

Διαβάστε την ιστορία της:

«Με το διαζύγιό μου παιδεύτηκα πάρα πολύ. Ο πρώην σύζυγός μου είναι ένας άνθρωπος που κοιτάει μόνο τον εαυτό του.

Περάσαμε πολλούς μήνες στα δικαστήρια μέχρι να καταφέρω να εξασφαλίσω τη νόμιμη διατροφή που δικαιούμαι από εκείνον.

Και από την άλλη, η 18χρονη κόρη μου, που συνεχώς μου πάει κόντρα. Βλέπετε έχει τρομερή αδυναμία στον πατέρα της, με αποτέλεσμα να κατηγορεί εμένα για τα πάντα.

Όταν χωρίσαμε με τον πατέρα της θέλησε να πάει να μείνει μαζί του, γιατί πάντα της έκανε όλα τα χατίρια και την είχε στα όπα όπα.

Φυσικά, όμως, εκείνος της αρνήθηκε με την πρόφαση ότι περνάει πολλές ώρες στη δουλειά και πως δε θα μπορεί να της δείχνει την προσοχή που χρειάζεται.

Έτσι, η μικρή έμεινε μαζί μου. Εννοείται πως αυτό ήταν που ήθελα… Προφανώς και δεν ήθελα η μικρή μου να πάει να μείνει με τον πατέρα της.

«Είχε λυμένο το ζωνάρι της για καβγά»

Εκείνη, από την άλλη, έμενε μαζί μου με το ζόρι και δεν το έκρυβε. Συνέχεια είχε λυμένο το ζωνάρι της για καβγά.

Η διαφυγή μου σε όλη αυτήν την κατάσταση που αντιμετώπιζα ήταν ο Στάθης. Ένας συνάδελφός μου με τον οποίο ξεκινήσαμε να έχουμε ένα πολύ όμορφο φλερτ.

Ο Στάθης γνώριζε από την αρχή όλη την ιστορία μου και τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετώπιζα με την κόρη μου και τον πρώην άντρα μου.

Έδειχνε να με καταλαβαίνει και να με συμβουλεύει για το πώς θα αντιμετωπίσω τη δύσκολη αυτή κατάσταση στο σπίτι.

Μετά από ένα χρονικό διάστημα τα πράγματα στο σπίτι άρχισαν να καλυτερεύουν. Η μικρή πλέον πέρναγε πολλές ώρες στη σχολή, στην οποία πέρασε μετά τις πανελλήνιες.

Έκανε καινούργιες παρέες και έδειχνε να είναι χαρούμενη και ήρεμη. Οι καβγάδες με τον πρώην άντρα μου δε σταμάτησαν ποτέ, αλλά όσο ήταν η κόρη μου ήρεμη ήμουν και εγώ.

Η γνωριμία του συντρόφου της με την κόρη της

Όσο λοιπόν υπήρχε αυτή η ηρεμία στο σπίτι, ο Στάθης επέμενε πως ήταν η κατάλληλη ευκαιρία για να επισημοποιήσουμε τη σχέση μας και να γνωρίσει την κόρη μου.

Η κόρη μου φυσικά και γνώριζε για την ύπαρξη του Στάθη στη ζωή μου, αλλά δεν τον είχε συναντήσει ποτέ.

Η αλήθεια είναι πως όταν το είχε πρωτομάθει είχε αντιδράσει άσχημα, αλλά με τον καιρό συνήθισε στην ιδέα ότι βγαίνω με κάποιον.

Έτσι λοιπόν πήρα την απόφαση και οργάνωσα ένα τραπέζι στο σπίτι, ώστε να γνωριστούν επιτέλους και από κοντά ο Στάθης με την κόρη μου.

Προς μεγάλη μου έκπληξη, το δείπνο μας πήγε ανέλπιστα καλά. Ομολογώ πως ο Στάθης είχε βρει ακριβώς τα “κουμπιά” της μικρής.

Για πρώτη φορά μετά από καιρό ένιωσα αισιόδοξη! Πίστεψα ότι ο τροχός γύρισε επιτέλους και μετά από τόσες δυσκολίες η ζωή μου θα αλλάξει και πάλι προς το καλύτερο.

Οι επισκέψεις του Στάθη στο σπίτι μας γινόντουσαν όλο και πιο συχνές. Εκείνος και η κόρη μου περνούσαν πολλές ώρες της ημέρας μαζί.

Έδειχναν να απολαμβάνει ο ένας την παρέα του άλλου και εγώ ανίδεη χαιρόμουν.

«Την έκπληξη μου την έκαναν αυτοί»

Μια μέρα έτυχε να γυρίσω νωρίτερα στο σπίτι. Για καλή ή και για κακή μου τύχη έτυχε κάτι στη δουλειά και μπόρεσα να φύγω λίγο νωρίτερα.

Με την ευκαιρία αυτή είχα σκεφτεί να ετοιμάσω το αγαπημένο φαγητό της κόρης μου και ένα γλυκό από τα χεράκια μου για να κάνω έκπληξη σε εκείνη και τον Στάθη.

Όμως, η μοίρα μου έπαιξε άσχημο παιχνίδι και την έκπληξη μου την έκαναν αυτοί. Γύρισα στο σπίτι και τους έπιασα αγκαλιά στο κρεβάτι μου.

Ένιωσα ντροπή και οργή για αυτόν τον διεστραμμένο. Πώς τόλμησε να κάνει κάτι τέτοιο, κυρίως στη, κόρη μου, αλλά και σε εμένα.

Εγώ τον έβαλα στο σπίτι μου και εκείνος τα έφτιαξε με την ίδια μου την κόρη. Τον πέταξα έξω από το σπίτι.

Με την κόρη μου ήρθα για ακόμα μια φορά σε σύγκρουση, καθώς δηλώνει ερωτευμένη μαζί του. Ερωτευμένη με αυτόν τον γελοίο που δε σεβάστηκε τίποτα.

Πώς θα διαχειριστώ πάλι αυτήν την κατάσταση. Φοβάμαι και την αντίδραση του πατέρα της που σε αυτήν την περίπτωση μόνο άδικο δε θα έχει να πει πως είμαι ανεύθυνη και ανίκανη να την προσέχω.

Νιώθω τόσο μόνη και απελπισμένη…».