“Ο άντρας μου πέθανε σε τροχαίο & είμαι έγκυος στο παιδί του δίδυμου αδερφού του. Δεν το ξέρει κανένας. Τι να κάνω;”

Ο άντρας μου πέθανε και είμαι έγκυος στο παιδί του αδερφού του. Να μιλήσω ή να σωπάσω;

Η ιστορία της Ευτυχίας

Με λένε Ευτυχία και ο γάμος μου τα τελευταία χρόνια μόνο ευτυχία δεν είχε. Είμαι 33 ετών και όσο ήμασταν παντρεμένοι με τον άντρα μου τα πράγματα δεν πήγαιναν και πολύ καλά. Δεν ήταν η απιστία το πρόβλημα, αλλά ο αυταρχικός του χαρακτήρας. Δεν ήταν ποτέ γλυκός απέναντί μου, στοργικός, τρυφερός. Μία με το μαστίγιο και μία με το καρότο που λένε. Δεν τολμούσα να του πω κάτι και με απόπαιρνε. Δεν με έπαιρνε αγκαλιά, δεν με φιλούσε. Ήταν πάντα πολύ χλιαρός, όχι ότι δεν το ήξερα, απλά τον πρώτο καιρό πριν παντρευτούμε μου είχε παρουσιάσει έναν πιο προσιτό εαυτό, μετά το γάμο όμως έδειξε ποιος πραγματικά ήταν κάτι που με οδήγησε στο να κάνω παράλληλη σχέση με το δίδυμο αδερφό του.

Είναι ολόιδιος ο άντρας μου, αλλά από χαρακτήρα καμία σχέση. Έμενε πολλά χρόνια στο εξωτερικό και μόλις τα τελευταία δύο έχει επιστρέψει στην Ελλάδα. Αν τον γνώριζα πριν παντρευτώ τον άντρα μου είμαι σίγουρη ότι αυτόν θα διάλεγα.

Με τον κουνιάδο μου, κάναμε σχέση και για πρώτη φορά μετά από καιρό ένιωσα ευτυχισμένη. Η αδιαφορία του άντρα μου με βόλευε. Δεν είχε καταλάβει τίποτα και έτσι μπορούσα ανενόχλητη να βρίσκομαι με τον άντρα που αγαπούσα. Εκείνος από τη μεριά του ένιωθε τύψεις που έκανε κάτι τέτοιο στον αδερφό του αλλά όταν μπει στη μέση ο έρωτας, ο άνθρωπος ούτε συγγενείς υπολογίζει, ούτε φίλους, ούτε το Θεό τον ίδιο.

Την ημέρα που έχασα τον άντρα μου σε τροχαίο έμαθα ότι είμαι έγκυος. Δεν ξέρω πώς τα έφερε έτσι η μοίρα. Χάθηκε μία ζωή αλλά δημιουργήθηκε μία άλλη. Έμεινα χήρα σε πολύ μικρή ηλικία με ένα παιδί στην κοιλιά που δεν είναι όμως του άντρα μου. Είναι του αδερφού του! Το ξέρω γιατί με τον άντρα μου τον τελευταίο χρόνο δεν κάναμε ούτε σεξ. Πάντα είχε ένα πρόβλημα στη δουλειά του να αντιμετωπίσει με αποτέλεσμα εγώ να έρχομαι όπως πάντα σε δεύτερη μοίρα.

Ξέρω καλά ότι το παιδί είναι του αδερφού του άντρα μου αλλά δεν ξέρω αν πρέπει να το πω ή όχι. Από τη μία σκέφτομαι τους γονείς του. Πόσο μεγάλη χαρά και ανακούφιση θα τους έδινε ένα εγγόνι, ένα κομμάτι του παιδιού τους που έχασαν. Από την άλλη ο αδερφός του άντρα μου, που δεν ξέρω κατά πόσο θα αντέξει ένα τέτοιο νέο στη φάση που είναι.

Δεν ξέρω τι να κάνω. Προς το παρόν δεν έχω πει τίποτα και σε κανέναν, αλλά σε λίγο καιρό η κοιλιά μου θα αρχίσει να φαίνεται. Πρέπει να δράσω άμεσα, αλλά τι να κάνω;

Ευτυχία