Ξέσπασε για όσα γίνονται στις ελληνικές παραλίες, είπε με λίγες λέξεις όσα δεν τόλμησε κανείς η Κλέλια Ρένεση

Κλέλια Ρένεση: «Δεν υπάρχει κολπίσκος, κολπάκι , αμμουδίτσα ακόμα και βράχος που δεν εκμεταλλεύεται από ιδιώτη στο κράτος που ζούμε»

Η Κλέλια Ρένεση έκανε μία ανάρτηση στα κοινωνικά δίκτυα και εξέφρασε την αγανάκτησή της βλέποντας τις παράνομες ξαπλώστρες σε πλαζ της Μυκόνου κι άλλων νησιών. Η ηθοποιός υπογράμμισε την ανάγκη να υπάρξει σοβαρή κρατική μέριμνα που να φροντίζει να προσφέρει δωρεάν στον κόσμο τις παραλίες καθώς «οι παραλίες ανήκουν στον κόσμο κι όχι στα μπιτσόμπαρα και στους κανόνες που αυτά επιβάλλουν».

Η ανάρτηση της Κλέλιας Ρενέση

«Δεν υπάρχει κολπίσκος, κολπάκι , αμμουδίτσα ακόμα και βράχος που δεν εκμεταλλεύεται από ιδιώτη στο κράτος που ζούμε. Στον βωμό του τουρισμού, της ανάπτυξης και του κέρδους, γίναμε αλυσοδεμένοι καταναλωτές για να απολαύσουμε λίγο την θάλασσα που τόσο απλόχερα η φύση έχει προσφέρει με τα χιλιάδες χιλιόμετρα ελληνικής ακτογραμμής.

Προσοχή παιδιά. Άλλο επιχειρείν, άλλο ξεπουλάω. Μια σοβαρή κρατική μέριμνα, φροντίζει τις καλύτερες και πιο καλαίσθητες παραλίες να τις προσφέρει δωρεάν στον κόσμο. Και τουλάχιστον να υπάρχει μια σοβαρή και δίκαιη αναλογία. Οι παραλίες ανήκουν στον κόσμο. Κι όχι στα μπιτσόμπαρα και στους κανόνες που αυτά επιβάλλουν (όχι πετσέτες κάτω, όχι παιδιά, όχι παιχνίδι με μπάλες, όχι σκυλιά, όχι φαΐ απ’ το σπίτι, όχι τρεις κάτω απ την σκιά της ομπρέλας κι άλλα τραγελαφικά).

Είναι άλλο να καλοδέχεσαι τουρίστες στον τόπο σου για να μοιραστείς την κουλτούρα σου κ τις ομορφιές του τόπου μαζί τους, κ είναι άλλο να αφαιρείς όλη την κουλτούρα απ τον τόπο για να μπει «το δολάριο»… κι η κουλτούρα είμαστε εμείς. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που μετά από μια κουραστική μέρα πάνε για μια δροσιά στη θάλασσα. Ο συνταξιούχος, ο φοιτητής, η πολύτεκνη οικογένεια.

Μέχρι τώρα έλεγα «ασ’τους να τσακώνονται για μια ξαπλώστρα, πάμε να πιάσουμε τα βουνά».. όμως όχι.. φτάνει πια. Οι μισές κ παραπάνω παραλίες με άμεση πρόσβαση σε δημόσιο δρόμο θα πρέπει να είναι ελεύθερες από ξαπλώστρες. Ελεύθερες από «εμπόρους σκιάς».

Δεν θέλουμε άλλες παροχές. Δεν θέλουμε άλλα σίδερα στις παραλίες. Θελουμε την ελευθερία μας. Και τον τόπο μας πίσω».

Πηγή