Ο Έλληνας καρδιοχειρουργός που έχει σώσει αφιλοκερδώς, πάνω από 15.000 παιδάκια

Αυξέντιος Καλαγκός: Τα “χρυσά” χέρια της παιδικής καρδιοχειρουργικής που έχουν σώσει τουλάχιστον 15000 παιδιά αφιλοκερδώς.

Αυξέντιος Καλαγκός: Ποιος είναι ο κορυφαίος Έλληνας καρδιοχειρουργός

Το 1998 ο Αυξέντιος Καλανγκός ίδρυσε το φιλανθρωπικό ίδρυμα «Coeurs pour tous» (Καρδιές για όλους) και από τότε πλαισιωμένος από μια ομάδα χειρουργών με κοινά ιδανικά, προσφέρει ανεκτίμητες ιατρικές υπηρεσίες στους ανθρώπους που έχουν την ανάγκη του ανά τον κόσμο.

Αποφοίτησε το 1984 σε ηλικία 23 ετών από την Αμερικανική Ιατρική Σχολή της Κωνσταντινούπολης, ειδικεύτηκε στη χειρουργική στο Λονδίνο και στη συνέχεια αφιέρωσε πέντε επιπλέον χρόνια σπουδών προκειμένου να αφοσιωθεί στην καρδιοχειρουργική παιδιών και νεογνών στο Παρίσι και στις ΗΠΑ, για να γίνει τελικά τακτικός καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Γενεύης στα 40 του.

Δημιούργησε το πρωτοποριακό δαχτυλίδι «Kalangos Ring» που τοποθετείται στην παιδική καρδιά για την επιδιόρθωση της μιτροειδούς βαλβίδας και με αυτή τη μέθοδο έχουν σωθεί χιλιάδες παιδιά σε όλο τον κόσμο.

Αγαπά τη μυρωδιά της κανέλας, έχει πάντα ένα μπουκαλάκι στο γραφείο του. Ο ίδιος δηλώνει ότι τον αναζωογονεί, παράλληλα όμως του θυμίζει και τον τόπο καταγωγής του την Κωνσταντινούπολη.

Ο πατέρας του ήταν παθολόγος αρχίατρος του παιδικού νοσοκομείου Μπαλουκλί στην Κωνσταντινούπολη. Ο Αυξέντιος Καλανγκός, ακολούθησε κατά γράμμα τα λόγια του, «να μην έχει ως σκοπό τη ζωή του τα χρήματα αλλά το έργο.

Ένας δρόμος στην Κωνσταντινούπολη έχει πάρει το όνομα του πατέρα του, ο οποίος πέθανε το 2004, έχοντας συμπληρώσει 65 συναπτά έτη προσφοράς προς τους ασθενείς. Ενας άνθρωπος, για τον οποίο οι Τούρκοι λένε ακόμη και σήμερα, πως «μπορούσε να γιατρεύει κάθε ασθένεια».

Το 2015 ο κ. Καλανγκός με το ίδρυμα του αποφάσισε να επεκτείνει τη δράση τους και στην Ελλάδα. Το ελληνικό “Coeurs pour Tous Hellas” διευθύνει διοικητική επιτροπή, ενώ παράλληλα στο ίδρυμα συμμετέχει, με συμβουλευτικό χαρακτήρα, επιστημονικό συμβούλιο από παιδοκαρδιολόγους και παιδοκαρδιοχειρουργούς της χώρας

Αυξέντιος Καλαγκός:  Τιμήθηκε δικαίως με το βραβείο «Αργώ»

Τουλάχιστον 15.000 παιδιά έχουν βοηθηθεί από τον καρδιοχειρουργό Αυξέντιο Καλαγκό, που τιμήθηκε με το βραβείο «Αργώ»

«Η ανθρώπινη αλληλεγγύη είναι μία από τις αξίες που ξεκίνησαν οι πρόγονοι μας. Τη λαμβάνω για λογαριασμό όλων όσοι με βοήθησαν να προσφέρω αυτήν την αλληλεγγύη στους πιο άπορους και στα παιδιά».

Με αυτά τα λόγια ο Αυξέντιος Καλαγκός, καρδιο-αγγειοχειρουργός, τακτικός καθηγητής πανεπιστημίου στη Γενεύη και στην Κωνσταντινούπολη παρέλαβε την εβδομάδα που μας πέρασε το βραβείο Ανθρωπιστικής Προσφοράς «Αργώ» που απονέμεται σε Έλληνες που ζουν και διαπρέπουν στο εξωτερικό.

Ο Αυξέντιος Καλαγκός εδώ και περίπου 20 χρόνια χειρουργεί δωρεάν παιδιά με συγγενείς καρδιοπάθειες σε όλο τον κόσμο. Φτωχά παιδιά -θύματα πολέμου και βίας. Ο ίδιος εξηγεί σε συνέντευξη του στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων και στον Μιχάλη Κεφαλογιάννη, πώς πήρε αυτή την απόφαση.

«Πήγα ένα πρωί την εφημερίδα στον πατέρα μου. Στο εξώφυλλο είχε την είδηση για την πρώτη μεταμόσχευση καρδιάς από τον Κρίστιαν Μπάρναρντ το 1967. Αμέσως είπα στον πατέρα μου ότι θέλω να γίνω καρδιοχειρουργός. Και στο μυαλό μου η καρδιοχειρουργική ήταν άμεσα συνδεδεμένη με τη φιλανθρωπία», αναφέρει μεταξύ άλλων.

Ο ίδιος υπολογίζει, λαμβάνοντας υπόψη όλες τις φιλανθρωπικές αποστολές στις οποίες είτε συμμετείχε είτε οργάνωσε, ότι περίπου 15.000 παιδιά έχουν βοηθηθεί ανά τον κόσμο και συμπληρώνει: «Ζω διαρκώς εδώ και χρόνια με τα χαμόγελα τους και τα χαμόγελα των γονιών τους στο μυαλό μου.

Είναι οι πιο δυνατές στιγμές της ζωής μου αυτές όταν βλέπω τα παιδιά αυτά να μου χαμογελούν μετά τις εγχειρήσεις, να βλέπω την ελπίδα για τη νέα τους ζωή στο βλέμμα τους, να βλέπω την ευτυχία για τη ζωή των παιδιών τους στα μάτια των γονιών τους».

Τον ρωτήσαμε που βρίσκει τη δύναμη να εργάζεται ασταμάτητα 18 ώρες το 24ωρο ολόκληρη την εβδομάδα και εάν το κίνητρο του είναι η αλληλεγγύη, ένα στοίχημα με τον εαυτό σας ή απλώς το χρέος που απορρέει από τον όρκο στον Ιπποκράτη.

Η απάντηση ήταν ξεκάθαρη:

«Ο όρκος του Ιπποκράτη, δεν είναι μια υποχρέωση τυπική, είναι ένα βίωμα καθημερινό. Που προέρχεται από κάτι ακόμα πιο βαθύ, από το αίσθημα ότι ο Θεός μού έδωσε την ικανότητα να κάνω αυτές τις επεμβάσεις. Όλες οι ατελείωτες ώρες μελέτης, εγχειρήσεων, ιατρικών συμβουλίων, ο χρόνος με τις οικογένειες, είναι η υποχρέωση απέναντι στους συνανθρώπους μου».

Η ανθρωπιστική του δράση επεκτάθηκε και στην Ελλάδα, με μεγάλη ανταπόκριση. Τα νούμερα άλλωστε το αποδεικνύουν.

Σύμφωνα με την πρόεδρο του ιδρύματος Άννα Γριμάνη, μέσα σε μόλις έξι μήνες (Μάιος-Νοέμβριος 2016), 34 παιδιά με συγγενή καρδιοπάθεια (άπορα και ανασφάλιστα), υποστηρίχτηκαν οικονομικά από το ελληνικό παράρτημα Coeurs pour Tous Hellas (Καρδιές για Όλους Ελλάδας) και χειρουργήθηκαν αφιλοκερδώς από τον Καθηγητή Αυξέντιο Καλαγκό και την ομάδα των Ελλήνων γιατρών του Προγράμματος Συγγενών Καρδιοπαθειών του νοσοκομείου ΜΗΤΕΡΑ.

Δεκάδες είναι τα γράμματα που καταφθάνουν στο ΜΗΤΕΡΑ. Άλλα τού απευθύνονται προσωπικά, ενώ άλλα δημοσιεύονται από τους ίδιους τους γονείς στα κοινωνικά δίκτυα, θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να τον ευχαριστήσουν δημόσια και να του εκφράσουν την ευγνωμοσύνη τους. Το παρακάτω είναι ένα από αυτά:

«Aγαπητέ μου δάσκαλε! Aφήσαμε την τύχη της μικρής Μαρίας στα χέρια της Μητέρας μας Μαρίας και στα ευλογημένα δικά σου χέρια, γνωρίζοντας τους κινδύνους μιας τέτοιας επέμβασης ανοικτής καρδιάς. Γνωρίζαμε πως είσαι ένας άνθρωπος, που σαν σκοπό της ζωής του έχει, να θεραπεύει καρδιοπαθή παιδιά. Είχαμε στο μυαλό μας ότι και η αποτυχία της επέμβασης είναι μικρό μεν αλλά μέρος των πιθανοτήτων! Όσο άγχος και αν είχαμε όμως μας το απάλυνε το χαμόγελό σου και η σφιχτή αγκαλιά σου.

Ναι Δάσκαλέ μου! Η σιγουριά στο πρόσωπό σου για αυτή την επέμβαση ήταν το όπλο μας ενάντια στο άγχος που νοιώθαμε. Μας την έστειλες στο δωμάτιο ανανεωμένη, γεμάτη χαμόγελο και ευτυχία. Γυρνούσε το κεφαλάκι της προς το παράθυρο για να δει καθαρά την καινούργια ημέρα που ανέτειλε για εκείνη.

Την έκανες να μας λέει συνέχεια ” τον ευχαριστώ που μου χάρισε την ζωή μου”, “ τον ευχαριστώ που θα ζήσω την ζωή μου” και το χαμόγελο να ζωγραφίζει τα όμορφα χείλη της. Θα ζεις πάντα στην καρδιά μας και στο μυαλό μας! θα προσευχόμαστε πάντα για σένα Δάσκαλέ μου και θα μιλάμε συνεχώς για σένα σε όσους μας ρωτούν ποιoς είστε!» Π.Κ.

 

enimerotiko