Θρήνος στη showbiz: Nεκρός ο Σπύρος Φωκάς, αυτή είναι η αιτία θανάτου του -Το σπαρακτικό αντίο της συζύγου του

Θλίψη στον καλλιτεχνικό κόσμο και όχι μόνο στο άκουσμα της δυσάρεστης είδησης. Πέθανε ο σπουδαίος Σπύρος Φωκάς σε ηλικία 86 ετών, και το γνωστοποίησε η σύζυγός του Λίλιαν Φωκά μέσα από μια ανάρτησή της. Και τη συνόδευσε με το τραγούδι του Γιώργου Ζαμπέτα, «Τα δειλινά»

Καλή αντάμωση Σπύρο μου

Θρήνος στη showbiz: Nεκρός ο Σπύρος Φωκάς

Ο αγαπημένος ηθοποιός νοσηλευόταν το τελευταίο διάστημα με σοβαρά προβλήματα υγείας, ενώ και το περασμένο καλοκαίρι χρειάστηκε να διακομισθεί στο νοσοκομείο λόγω αναπνευστικών προβλημάτων που του προκάλεσαν οι πυρκαγιές στην περιοχή της Κορίνθου.

Ο ηθοποιός ήταν φανερά ταλαιπωρημένος όταν η Λίλιαν Φόκα μοιράστηκε ένα στιγμιότυπο του πριν από λίγες ημέρες. Η παρουσία του Σπύρου Φωκά “μαρτυρά” τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει, όπως σημείωσε ο Δημήτρης Κολλάτος, ο οποίος τον επισκέφθηκε στο κέντρο αποκατάστασης.

Ήδη φίλοι και γνωστοί τον αποχαιρετούν ο καθένας με το δικό του τρόπο

Ο Παύλος Ριγάτος, φίλος του Σπύρου Φωκά, έγραψε τα εξής:

O Σπύρος Ανδρουτσόπουλος (Πάτρα, 17 Αυγούστου 1937- 10 Νοεμβρίου 2023) καλλιτεχνικά γνωστός ως Σπύρος Φωκάς, ήταν Έλληνας ηθοποιός με σημαντική καριέρα στο εξωτερικό καθώς έχει παίξει σε ταινίες, όπως Ο Ρόκο και τ’ Αδέλφια του, του Λουκίνο Βισκόντι και Το διαμάντι του Νείλου.

Αν και προς το τέλος της καριέρας του ισχυριζόταν ότι δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια “ευχάριστη παρουσία”, ο Σπύρος Φωκάς υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους ζεν πρεμιέ του μεταπολεμικού ελληνικού και ευρωπαϊκού κινηματογράφου. Τα πρώτα του βήματα επηρεάστηκαν σε μεγάλο βαθμό από τη συμμετοχή του στους κοσμικούς κύκλους της εποχής, και μια σειρά από πικάντικα ανέκδοτα έχουν συνδεθεί με τη φήμη του από τις πρώτες μέρες του στην εγχώρια βιομηχανία του θεάματος.

O Σπύρος Ανδρουτσόπουλος (Πάτρα, 17 Αυγούστου 1937- 10 Νοεμβρίου 2023) καλλιτεχνικά γνωστός ως Σπύρος Φωκάς, ήταν Έλληνας ηθοποιός με σημαντική καριέρα στο εξωτερικό καθώς έχει παίξει σε ταινίες, όπως Ο Ρόκο και τ’ Αδέλφια του, του Λουκίνο Βισκόντι και Το διαμάντι του Νείλου.

Αφού αποφοίτησε από τη Σχολή Κωστή Μιχαηλίδη και υπηρέτησε στο στρατό, πρωταγωνίστησε στην πρώτη του ταινία σε ηλικία 22 ετών, συμπρωταγωνιστώντας με τον Κώστα Χατζηχρήστο και τη Ρίκα Διαλυνά στην κωμωδία “Διακοπές στην Κολοπετινίτσα” σε σκηνοθεσία Βασίλη Γεωργιάδη. Ακολούθησαν οι ταινίες “Λύκος ο κύριος” (Στέλιος Τατασόπουλος, όπου υποδύθηκε έναν τσελιγκάτο που βγαίνει στην παρανομία) και “Ματωμένο ηλιοβασίλεμα” (Ανδρέας Λαμπρινός), που προβλήθηκαν στο Φεστιβάλ Καννών το 1959 και τον έφεραν σε επαφή με τις πρώτες του επαφές στο εξωτερικό. Και οι δύο φουστανέλες εξυμνούσαν την ελληνική λεβεντιά και τον ανδρισμό.

Πάντα σοβαρός, λιτός, ποτέ υπερδραματικός, είχε ένα δωρικό παίξιμο που ταίριαζε απόλυτα στο εκπληκτικό του παρουσιαστικό. Ο Δαλιανίδης στην αυτοβιογραφία του λέει γι’ αυτόν: «Τον θυμάμαι στο πρώτο πλάνο στην ταινία του Ανδρέα Λαμπρινού. Αν ήταν μέσα στο νερό, θα έλεγα ότι αναδυόταν, εδώ εμφανιζόταν σιγά-σιγά πίσω από έναν λόφο. Θεός. Και καθώς πίσω του ήταν ο ήλιος, του δημιουργούσε ένα φωτοστέφανο που τον έκανε πραγματικά θεό. Η ομορφιά του, αρρενωπή, και ο λόγος του καθημερινός, καθόλου στόμφος».

Το Χόλιγουντ τον έστειλε στο Μαρόκο για να υποδυθεί έναν Άραβα μεγιστάνα απέναντι από τον Μάικλ Ντάγκλας, την Καθλίν Τέρνερ και τον Ντάνι ντε Βίτο στην κωμωδία δράσης “Το διαμάντι του Νείλου” το 1985. Αυτό χρησίμευσε ως το πέρασμά του σε αμερικανικά πρότζεκτ με αστέρια, όπως το “Rambo 3” του Sylvester Stallone. Ωστόσο, η Μεσόγειος κατέκτησε την καρδιά του και η Αμερική δεν κατάφερε να τον κερδίσει.

Σπύρος Φωκάς…Η ιστορία ενός μύθου

Ο παγκόσμιος ηθοποιός έφτασε στο τέλος της ζωής του άφραγκος και έχοντας ανάγκη από φίλους όταν αρρώστησε. Έκανε τρεις γάμους και, κατά δική του ομολογία, οι εκπληκτικές αμοιβές των ξένων παραγωγών κατέληγαν στους λογαριασμούς των συζύγων του. Η Λίλιαν Παναγιωτοπούλου, η τέταρτη και τελευταία σύζυγός του, ήταν εκείνη που του παρείχε στήριξη. Αναγκάστηκαν να μετακομίσουν σε ένα μικρό, ερειπωμένο σπίτι έξω από την Κόρινθο, επειδή δεν μπορούσαν πλέον να συντηρούν το σπίτι που νοίκιαζαν στην καρδιά της Αθήνας.