“Αυτό που μου έκανε την Πρωτοχρονιά η πεθερά μου, ξεχείλισε το ποτήρι. Θα φύγω από το σπίτι & δεν ακούω κουβέντα”

Μία παντρεμένη γυναίκα εξομολογείται πως την έκανε ρεζίλι η πεθερά της την Πρωτοχρονιά, με αποτέλεσμα ο κόμπος να έχει φτάσει στο χτένι και να θέλει ναφύγει από το σπίτι.

Όπως αποκαλύπτει η παντρεμένη γυναίκα: “Ονομάζομαι Χαρούλα και είμαι παντρεμένη 20 χρόνια με τον άντρα μου. Έχω μαζί του έναν γιο, αλλά δεν ζω έναν ευτυχισμένο γάμο. Από την πρώτη στιγμή που με παντρεύτηκε, μου φερόταν άσχημα. Με έβαζε να δουλεύω ώρες ατελείωτες στο οικογενειακό μαγαζί, την ίδια στιγμή που αυτός απλά διέταζε, έφευγε και με απατούσε.

Όλη του η οικογένεια εκμεταλλεύονταν το γεγονός ότι είμαι ορφανή και είχα μόνο θεία 7 ώρες μακριά από το μέρος που έμενα και συνεχώς ήταν προσβλητικοί και μου έκαναν υποδείξεις. Ανεχόμουν αυτή τη συμπεριφορά από όλους τους, διότι φοβόμουν ότι θα έμενα στους πέντε δρόμους με ένα παιδί στην αγκαλιά.

Όσο μεγάλωνα τα πράγματα δεν άλλαζαν, αλλά για καλή μου τύχη, ο γιος μου, βγήκε ένας δυναμικός άντρας, που έχει μαλλιάσει η γλώσσα του να λέει να φύγω από το σπίτι και ότι δεν μου αξίζει πλέον αυτή η συμπεριφορά.

Ο γιος της παντρεμένης γυναίκας τη συμβουλεύει να φύγει

Ο άντρας μου βέβαια έχει αλλάξει συμπεριφορά από τη στιγμή που ο γιος μου μπήκε στη μέση, αλλά δεν θα έλεγα το ίδιο και για την πεθερά μου. Την Πρωτοχρονιά ήταν και η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Από το πρωί είχα να μαγειρεύω και να καθαρίζω το σπίτι.

Και όταν έφτασαν εκεί, μόνο πικρόχολα σχόλια είχε να κάνει. Για τη μαγειρική μου, την εμφάνισή μου, την εργατικότητά μου, το πόσο καθαρό είχα το σπίτι, τον γιο μου και τον άντρα μου. Ο γιος μου μπήκε για άλλη μία φορά στη μέση και τσακώθηκαν άσχημα.

Η παντρεμένη γυναίκα θέλει να ζήσει τη ζωή της

Παρόλα αυτά, πλέον έχω φτάσει 40 ετών. Έχω μία ζωή να ζήσω και βαρέθηκα να με κακολογούν συνεχώς. Με έναν άντρα που στην αρχή ήταν κακός μαζί μου και πλέον αδιάφορος. Ο γιος μου, για άλλη μία φορά, μου είπε να χωρίσω.

Μου είπε μάλιστα να μείνουμε μαζί, μέχρι να βρει και αυτός κάτι δικό του και πως θα δουλεύει και για τους δυο μας μέχρι να βρω κάτι. Τί με κρατάει εκτός από το ότι δε θέλω να γίνω φόρτωμα στο παιδί μου; Κουράστηκα να ζω έτσι”.