Σοκάρει η Πέννυ Μπαλτατζή: Τα δύσκολα παιδικά χρόνια, ο 23χρονος αδερφός που έχασε και το ξύλο από τη μητέρα της

Η Πέννυ Μπαλτατζή παραχώρησε συνέντευξη στην εκπομπή «MEGA Καλημέρα» με αφορμή τις εμφανίσεις της στη μουσική σκηνή «Σταυρός του Νότου plus».

Η γνωστή τραγουδίστρια μίλησε για τον σύζυγό της και την καψούρα που εξακολουθεί να υπάρχει στη σχέση τους, τις αποβολές που είχε, αλλά και τα δύσκολα παιδικά χρόνια που πέρασε λόγω της ψυχικής ασθένειας της μητέρας της.

«Πριν παντρευτώ, δεν έκανα το πρώτο βήμα όταν κάποιος μου άρεσε, απλώς έδινα το «πράσινο φως». Υπήρξα σε σχέση που εγώ έπρεπε να κάνω την πρώτη κίνηση, να τον «κυνηγάω» και να είμαι πιο ενεργητική στο σεξουαλικό κομμάτι.

Ο σύζυγός μου δεν μου δείχνει ότι ζηλεύει, όταν το κάνει για λίγο εμένα μου αρέσει, είναι ωραίο. Είμαι καψούρα με τον σύζυγό μου πλέον σε ένα άλλο επίπεδο. Ο άντρας μου είναι ο μπαμπάς των παιδιών μου αλλά είναι και το γκομενάκι μου», εξομολογήθηκε η Πέννυ Μπαλτατζή.

Σχετικά με τις δυσκολίες που αντιμετώπισε στην απόκτηση παιδιού, η τραγουδίστρια αποκάλυψε πως, «μετά τις αποβολές που βίωσα πέρασα κατάθλιψη, δεν ήταν εύκολο και σκέφτηκα να σταματήσω. Όταν έβλεπα ότι δυσκολεύομαι να κάνω παιδιά, έλεγα στον Χρήστο “τι θέλει και κάθεται μαζί μου”, μου είπε ότι θα είναι μαζί μου είτε κάνουμε παιδί είτε όχι.

Όταν πέθανε η μαμά μου ηρέμησα πολύ, γιατί ελευθερώθηκε και έφυγε ένα βάρος. Δύο μήνες μετά τον θάνατο της μητέρας μου έμεινα έγκυος χωρίς καμία προσπάθεια και δεν το κατάλαβα. Μετά το πρώτο μου παιδί έχασα άλλο ένα μωράκι πολύ σύντομα, και μετά ήρθε στον κόσμο η μπέμπα μου».

Γυρνώντας τον χρόνο πίσω και αναφερόμενη στα δύσκολα παιδικά χρόνια της, η Πέννυ Μπαλτατζή δήλωσε: «Μεγαλώνοντας σε μια οικογένεια που η μητέρα μου ήταν ψυχικά ασθενής, κατάλαβα πως συμβαίνει κάτι περίεργο στο σπίτι μου. Η μητέρα μου φώναζε και έκλαιγε, δεν μπορούσε να προσαρμοστεί. Η μητέρα μου γινόταν επιθετική, τρώγαμε ξύλο. Έχει κάνει ακραία πράγματα.

Ο αδελφός μου έφυγε από την ζωή όταν ήταν 23, δεν θέλω να το σκέφτομαι. Ποτέ δεν μπορείς να αποδεχτείς μια τέτοια κατάσταση. Ο αδελφός μου ήταν ο καλύτερος μου φίλος και το καλύτερο δώρο που μου είχαν κάνει οι γονείς μου».