Η ιστορία τριών κακοποιημένων σκύλων που γλίτωσαν τον θάνατο και διδάσκουν σεβασμό στους μαθητές
Εχουν βρεθεί σε περισσότερα από 650 σχολεία, προκειμένου να παραδώσουν μαθήματα φιλοζωίας που θα τους συντροφεύουν σε όλη τους της ζωή σε 450.000 παιδιά
Τρεις αδέσποτοι σκύλοι οι οποίοι εντοπίστηκαν κακοποιημένοι και σε άθλιες συνθήκες διαβίωσης και σώθηκαν από μία εθελόντρια που τους αγκάλιασε και τους έδειξε το άλλο πρόσωπο της ζωής, βρίσκονται σήμερα σε εκατοντάδες σχολεία της χώρας παραδίδοντας σε χιλιάδες παιδιά σημαντικά μαθήματα αγάπης και προσφοράς.
Πρόκειται για τη Διώνη, τον Άξελ και ο Πόθο, που μπορεί η ζωή τους να ξεκίνησε με τον πιο σκληρό τρόπο, όμως χάρη στην Εκπαιδευτικό, Ζωοθεραπεύτρια και Συγγραφέα, Κατερίνα Παπαποστόλου, βρήκαν την οικογένεια που είχαν ανάγκη και έγιναν εξαιρετικοί σκύλοι εκπαιδευτικής διαμεσολάβησης. Μέχρι σήμερα, έχουν ταξιδέψει μαζί με την οικογένειά τους, την φιλοζωική ΑΜΚΕ «Ζω.Ε.Σ.», σχεδόν σε όλη την Ελλάδα και έχουν βρεθεί σε περισσότερα από 650 σχολεία, προκειμένου να παραδώσουν μαθήματα φιλοζωίας που θα τους συντροφεύουν σε όλη τους της ζωή σε 450.000 παιδιά.
Η ιστορία των πρώην κακοποιημένων αδέσποτων σκύλων είναι συγκλονιστική και δύσκολα μπορεί να χωρέσει ανθρώπινος νους τα βασανιστήρια που πέρασαν και κόντεψαν να τους στοιχίσουν τη ζωή. Όλοι τους έχουν τη δική τους θλιβερή ιστορία που δυστυχώς μοιάζει με πολλές άλλες, όπως εξηγεί στο protothema.gr η ιδρύτρια τις «Ζω.Ε.Σ.» Κατερίνα Παπαποστόλου. Η Διώνη μαχαιρώθηκε και πυροβολήθηκε, ο Άξελ έζησε αλυσοδεμένος και δέχτηκε καψίματα από σίδερο, ενώ ο Πόθος πετάχτηκε κουτάβι σε σακούλα σκουπιδιών.
«Τρία πλάσματα που από την αρχή της ζωής τους γνώρισαν την άσχημη πλευρά του κόσμου, συγχώρεσαν όμως και εμπιστεύτηκαν ξανά. Μου κράτησαν το χέρι και αποφασίσαμε όλοι μαζί να αλλάξουμε τον κόσμο! Έχουν επισκεφθεί μέχρι σήμερα περισσότερα από 450.000 παιδιά και είναι ακούραστοι πάντα βοηθοί μου σε ο,τιδήποτε και αν αποφασίσω, ενώ κάνουν εξαιρετικό έργο σε σχολεία ειδικής αγωγής.
Είναι εξαιρετικοί σκύλοι εκπαιδευτικής διαμεσολάβησης και έχουν μέχρι σήμερα καταφέρει πολύ σημαντικά πράγματα. Πάντα το όραμά μου θα τους το αφιερώνω καθώς δεν σταματώ να νιώθω τεράστια τύχη που συναντήθηκαν οι δρόμοι μας και μου έδωσαν τη χαρά και την τιμή να γίνω η μαμά τους. Τις οικογένειες άλλωστε δεν τις ενώνει πάντα το αίμα αλλά εκείνη η υπέρτατη δύναμη που υπερπηδά όλα τα εμπόδια και όλα τα νικά. Η αγάπη», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Τι αφορούν προγράμματα που «τρέχουν» στα σχολεία και ποιος είναι ο στόχος τους
Ένας από τους επόμενους σταθμούς των τριών σκύλων που ταξιδεύουν σε όλη τη χώρα και έχουν αγαπηθεί από χιλιάδες παιδιά έως και σήμερα, θα είναι τα σχολεία του Δήμου Θεσσαλονίκης και οι μαθητές θα έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν τα εκπαιδευτικά φιλοζωικά και περιβαλλοντικά προγράμματα, που εγκρίνονται κάθε χρόνο από το Υ.ΠΑΙ.Θ, την εφαρμογή προγραμμάτων θεραπευτικής αγωγής για σχολεία ειδικής αγωγής και, φυσικά, να έρθουν σε επαφή με τη Διώνη, τον Άξελ και τον Πόθο.
Βασικός στόχος όλων των προγραμμάτων, είναι σύμφωνα με την κα. Παπαποστόλου, «η ανάπτυξη της ενσυναίσθησης, του να μπαίνει δηλαδή κάποιος στη θέση του άλλου και στη δική μας περίπτωση η προσπάθεια να μπαίνουν οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί αλλά και οι γονείς στη θέση των ζώων ώστε να τα κατανοήσουν και να τα αγαπήσουν».
«Ένα βασικό πρόβλημα στην απόσταση μεταξύ ανθρώπων και ζώων είναι η αδυναμία κατανόησης πως τα ζώα μοιάζουν σε πάρα πολλά με εμάς. Νομίζουμε οι άνθρωποι πως τα ζώα δεν μιλούν και δεν σκέφτονται και αυτό έχει μεγαλώσει συχνά το χάσμα μεταξύ μας. Δεν είναι αλήθεια! Μιλούν, όμως στη δική τους γλώσσα και οφείλουμε να τη μάθουμε και να την κατανοήσουμε.
Σκέφτονται και νιώθουν, δεν είναι μηχανές όπως νόμιζαν οι άνθρωποι κάποτε, έχουν συναισθήματα. Σημαντικοί στόχοι παραμένουν να μάθουν οι μαθητές το τι σημαίνει ευζωία ενός ζώου, τις υποχρεώσεις που συνεπάγεται η υπεύθυνη κηδεμονία ενός ζώου, το πόσο υπεύθυνη και σοβαρή πράξη είναι, να κατανοήσουν τη συμπεριφορά ενός αδέσποτου ή δεσποζόμενου σκύλου, να μάθουν για τα δικαιώματα των ζώων, να μάθουν να γράφουν και να ζωγραφίζουν μέσα από τα μάτια τους.
Αρωγοί μας κάθε φορά το οπτικοακουστικό υλικό, οι αφηγήσεις παραμυθιών και οι δραματοποιήσεις, τα μουσικοκινητικά και τα θεατρικά παιχνίδια και ο,τιδήποτε αφορά τη διάδραση ανάμεσα σε μας και στους μαθητές. Σύνθημά μας πως ο κόσμος αλλάζει με γιορτές και στόχος μας ποτέ δεν είναι να δημιουργήσουμε στους μαθητές αισθήματα ντροπής, θλίψης ή λύπησης για τα ζώα, καθώς ξέρουμε πως κάθε υιοθεσία που πραγματοποιήθηκε κάτω από τέτοια συναισθήματα είναι πάντα αποτυχημένη», τονίζει.
Τα προγράμματα στα σχολεία του Δήμου Θεσσαλονίκης
Μιλώντας σχετικά με τα προγράμματα που θα ξεκινήσουν για πρώτη φορά οργανωμένα στον Δήμο Θεσσαλονίκης από τον Μάϊο, η αντιδήμαρχος Παιδείας, Ιωάννα Κοσμοπούλου, εξήγησε στο protothema.gr, ότι θα αποτελείται από δύο σκέλη: Το ένα απευθύνεται στα σχολεία ειδικής αγωγής και έχει τίτλο «θεραπευτική αγκαλιά», καθώς η επαφή – συναναστροφή των παιδιών με τα ζώα έχει και θεραπευτικές ιδιότητες, όπως έχει αποδειχθεί και επιστημονικά.
«Θα ξεκινήσει σε έξι ειδικά σχολεία, δύο Δημοτικά, δύο Νηπιαγωγεία, το ειδικό σχολείο της Σχολής Τυφλών (Δημοτικό και Νηπιαγωγείο) και στο 1ο Ειδικό Γυμνάσιο».
Παράλληλα, πενήντα επισκέψεις – ενημερώσεις αναμένεται να γίνουν σε αντίστοιχο αριθμό σχολείων τυπικής εκπαίδευσης της Θεσσαλονίκης από τον ερχόμενο Σεπτέμβριο, με τον τίτλο του προγράμματος να είναι «Ζωο…φιλώντας μαθήματα άδολης αγάπης», ενώ την αμέσως επόμενη χρονιά τα προγράμματα θα συνεχιστούν και στα υπόλοιπα σχολεία του κεντρικού δήμου.
«Οι στόχοι του προγράμματος είναι πολλαπλοί. Κυρίως θέλουμε να προάγουμε την ενσυναίσθηση των παιδιών, τον αλτρουισμό και τη συμπόνια. Θεωρούμε ότι η αλληλεπίδραση με τα ζώα και η βιωματική επαφή μαζί τους, δημιουργεί στα παιδιά ούτως η άλλως αυτά τα συναισθήματα τα οποία δεν απευθύνονται μόνο στα ζώα και προάγει την συναισθηματική νοημοσύνη.
Παράλληλα, στόχος είναι οι μαθητές να διευρύνουν τις γνώσεις τους για τα ζώα, να κατανοήσουν ότι δεν είναι παιχνίδι αλλά ψυχούλες που χρειάζονται στέγη, φαγητό, νερό, ιατρική περίθαλψη, φροντίδα, καθημερινή ευθύνη και αγάπη. Επίσης, ενημερώνονται για τα δικαιώματα των ζώων, για θέματα κηδεμονίας και υιοθεσίας και ταυτόχρονα οι μαθητές αποκτούν περιβαλλοντική συνείδηση», ανέφερε η κα. Κοσμοπούλου.
Τι λένε οι μαθητές και ποιες είναι οι πιο συχνές ερωτήσεις
Αυτό που ρωτούν πολύ συχνά οι μαθητές κατά τη διάρκεια των εκπαιδευτικών προγραμμάτων είναι τι πρέπει να κάνουν όταν συναντούν στον δρόμο ένα τραυματισμένο ζώο, ενώ πολύ συχνές είναι και οι ερωτήσεις σχετικά με την εκπαίδευση του σκύλου τους, όπως εξηγεί η κα. Παπαποστόλου.
«Αυτό που παρατηρώ τόσα χρόνια μετά, είναι πως κάθε φορά οι μαθητές έχουν απόλυτη προσήλωση σε όλα όσα ακούνε και είναι πολύ δεκτικοί στην κάθε νέα, κυρίως, πληροφορία, ακόμη και σε πολύ απομακρυσμένα μέρη της επαρχίας που όλοι μας ξέρουμε τις αντιλήψεις της κοινωνίας για τα ζώα. Αυτό βέβαια που έχει τεράστια αξία είναι πως σε μια αλληλεπίδραση που έχουμε με τους εκπαιδευτικούς τους, στη συνέχεια αντιλαμβανόμαστε πως πραγματικά οι φιλοζωικές μας ενημερώσεις έχουν εξαιρετική σημασία στη διαμόρφωση των φιλοζωικών αντιλήψεων παιδιών και συναδέλφων και πολλά παιδιά αλλάζουν.
Αυτό που πάντα μας λένε τα παιδιά είναι πως τους εντυπωσίασε ο τρόπος προσέγγισης του θέματος από την πλευρά μας, κυρίως για την πολυθεματικότητα και τη διαδραστικότητά του και φυσικά η βιωματική τους επαφή με τους σκύλους μας», σημειώνει.
Πως ιδρύθηκαν και τι είναι οι Ζω.Ε.Σ.
«Οι Ζω.Ε.Σ. ιδρύθηκαν το 2015 επίσημα ως η τεράστια ανάγκη μου να μεταφέρω όλη την εμπειρία μου ως μια εκπαιδευτικός που ασχολείται από το 2000 με φιλοζωικά εκπαιδευτικά προγράμματα σε σχολικές τάξεις για να εκπαιδεύσω όσους περισσότερους μαθητές μπορώ αλλά και εκπαιδευτικούς. Το 2011 βρήκα τη Διώνη, τον έναν από τους σκύλους μου, μέσα σε μια λίμνη αίματος, καθώς είχε επιβιώσει από θαύμα ενός φονικού, μιας που κάποιος συμπολίτης μου αποπειράθηκε να τη δολοφονήσει ως ένα ακόμη προφανώς περιττό αδέσποτο της πόλης.
Αυτό το γεγονός, μα περισσότερο το ότι δίπλα της βρισκόταν μια παρέα εκπαιδευτικών που δεν έκαναν τίποτα για να βοηθήσουν ένα αιμόφυρτο ζώο, με κινητοποίησε ώστε να θέλω με κάθε τρόπο να φέρω την αλλαγή στον κόσμο. Είχα το υλικό, είχα τις γνώσεις, ίσως δεν είχα τότε το θάρρος να κάνω κάτι πιο οργανωμένα, καθώς όλα θέλουν τον χρόνο τους. Οι Ζω.Ε.Σ. θα είναι πάντα αφιερωμένες στη Διώνη η οποία εύχομαι να είναι κοντά μας πολλά χρόνια ακόμη και να μας οδηγεί.
Ξεκίνησα μαζί με ακόμη τέσσερις ανθρώπους που πίστεψαν σε μένα και στα όνειρά μου και σήμερα, αρκετά χρόνια μετά, είμαστε περισσότεροι από εκατό άνθρωποι σε όλη την Ελλάδα, όπου ο καθένας προσπαθεί με κάθε τρόπο να γίνει η φωνή όλων εκείνων που δεν έχουν φωνή. Υπήρξαν πολύ σπουδαίοι άνθρωποι στον δρόμο μου που πάντα θα ευγνωμονώ για την αγκαλιά τους και ξέρω πως πολλά, δίχως τη βοήθειά τους, θα ήταν πολύ δύσκολο να γίνουν πράξη», αναφέρει η κα. Παπαποστόλου.
«Οι Ζω.Ε.Σ. σήμερα, εκτός από τη δημιουργία και την εκπόνηση πολλών εκπαιδευτικών φιλοζωικών και περιβαλλοντικών προγραμμάτων που εγκρίνονται κάθε χρόνο από το Υ.ΠΑΙ.Θ, την εφαρμογή προγραμμάτων θεραπευτικής αγωγής για σχολεία ειδικής αγωγής και θεραπευτικά ιδρύματα, διοργανώνουν φιλοζωικά βιωματικά εργαστήρια για εκπαιδευτικούς, εργαστήρια δημιουργικής γραφής, κριτικής σκέψης και μυθοπλασίας με θεματική πάντα τη φιλοζωία και το περιβάλλον.
Διοργανώνουν ημερίδες και σεμινάρια, κάνουν συνεργασίες με Δήμους με στόχο τη δημιουργία εκπαιδευτικού υλικού για μαθητές και ενήλικες, αναλαμβάνουν εκδόσεις φιλοζωικών βιβλίων, οργανώνουν εκστρατείες στήριξης αδέσποτων ζώων σε έκτακτες συνθήκες, όπως πχ στις πυρκαγιές της Εύβοιας, αλλά και δεν σταματούν να στηρίζουν φιλοζωικούς και φιλανθρωπικούς σκοπούς μέσω των εσόδων των βιβλίων μου, που είναι και η βασική πηγή εσόδων για τον τεράστιο αγώνα μας σε όλα τα σχολεία της χώρας. Όραμά τους θα παραμένει το πιο αντιπροσωπευτικό μας σύνθημα: «Φωνή… Μέχρι να σιγήσει και η τελευταία ακηδεμόνευτη κραυγή».
Στόχος μας να φτάσουμε μέχρι το τελευταίο άκρο της χώρας, ώστε να εκπαιδεύσουμε κάθε μαθητή στην αρμονική συνύπαρξή του με τα ζώα για να έρθει εκείνη η μέρα που θα μιλάμε για ισότητα και δικαιοσύνη ανάμεσα σε ανθρώπους και ζώα», υπογραμμίζει.
Πηγή