Να ζήσεις σαν τα ψηλά βουνά, λεβεντάκο: Ο 13χρονος Λούκας θεραπεύτηκε από θανατηφόρο καρκίνο του εγκεφάλου

Ο 13χρονος Λούκας από το Βέλγιο, θεραπεύτηκε από θανατηφόρο καρκίνο του εγκεφάλου, με τον οποίο διαγνώστηκε σε ηλικία 6 ετών.

Ειδικότερα, το παιδί διαγνώστηκε με έναν ιδιαίτερα επιθετικό όγκο στον εγκέφαλο και συγκεκριμένα με εγγενές γλοίωμα γέφυρας εγκεφάλου (DIPG), έναν σπάνιο και επιθετικό τύπο εγκεφαλικού όγκου σε παιδιά, που επηρεάζει μέρος του εγκεφαλικού στελέχους.

Πρόκειται για έναν θανατηφόρο καρκίνο του εγκεφάλου που συχνά σκοτώνει μέσα σε ένα χρόνο μετά τη διάγνωση. Η χειρουργική επέμβαση είναι σχεδόν αδύνατη, λόγω της θέσης των όγκων, ενώ η ακτινοθεραπεία μπορεί μερικές φορές να επιβραδύνει την ταχεία πορεία του επιθετικού όγκου, αλλά κανένα φάρμακο δεν έχει αποδειχθεί αποτελεσματικό εναντίον του.

Ωστόσο, μετά από επτά χρόνια, ο έφηβος είναι υγιής και ο όγκος του έχει εξαφανιστεί.

«Ο Λούκας νίκησε όλες τις πιθανότητες και επιβίωσε», υπογράμμισε ο γιατρός του, Ζακ Γκριλ, ο οποίος είναι επικεφαλής του προγράμματος για τους όγκους του εγκεφάλου στο αντικαρκινικό κέντρο Gustave Roussy στο Παρίσι.

Μοναδική περίπτωση ο 13χρονος Λούκας

Ο Λούκας ταξίδεψε στη Γαλλία με την οικογένειά του, για να συμμετάσχει στη BIOMEDE, μια κλινική δοκιμή για πιθανά νέα φάρμακα για την DIPG. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ο οργανισμός του Λούκας ανταποκρίθηκε αμέσως στο αντικαρκινικό φάρμακο everolimus.

«Κατά τη διάρκεια μιας σειράς μαγνητικών τομογραφιών, είδα τον όγκο να εξαφανίζεται εντελώς», επεσήμανε ο Γκριλ στο AFP και πρόσθεσε «δεν γνωρίζω καμία άλλη περίπτωση σαν αυτή στον κόσμο».

Επτά ακόμη παιδιά που συμμετείχαν στη δοκιμή, επέζησαν χρόνια μετά τη διάγνωση, αλλά μόνο ο όγκος του Λούκας εξαφανίστηκε εντελώς. Ο λόγος για τον οποίο αυτά τα παιδιά ανταποκρίθηκαν στα φάρμακα, ενώ άλλα όχι, πιθανόν να οφείλεται στις «βιολογικές ιδιαιτερότητες» των όγκων τους, σύμφωνα με τον ερευνητή.

«Ο όγκος του Λούκας έφερε μια εξαιρετικά σπάνια μετάλλαξη που πιστεύουμε ότι έκανε τα κύτταρά του πολύ πιο ευαίσθητα στο φάρμακο», συμπλήρωσε.

«Η περίπτωση του Λούκας προσφέρει πραγματική ελπίδα», σημείωσε η Μαρί-Αν Ντέμπιλι, ερευνήτρια που επιβλέπει τις εργαστηριακές εργασίες και πρόσθεσε ότι «θα προσπαθήσουμε να αναπαράγουμε in vitro τις διαφορές που εντοπίσαμε στα κύτταρά του».

Η ομάδα θέλει να αναπαράγει τις γενετικές διαφορές του στα οργανοειδή, προκειμένου να δει αν ο όγκος μπορεί στη συνέχεια να εξοντωθεί τόσο αποτελεσματικά όσο και στον Λούκας.

Αν αυτό πετύχει, «το επόμενο βήμα θα είναι να βρεθεί ένα φάρμακο που θα έχει την ίδια επίδραση στα καρκινικά κύτταρα με αυτές τις κυτταρικές αλλαγές», ανέφερε η Ντέμπιλι.

«Κατά μέσο όρο, χρειάζονται 10-15 χρόνια για να αναπτυχθεί ένα φάρμακο – μια μακρά και χρονοβόρα διαδικασία», τόνισε ο Γκριλ.

Ο Ντέιβιντ Ζίγκλερ, παιδιατρικός ογκολόγος στο Νοσοκομείο Παίδων του Σίδνεϊ στην Αυστραλία, εκτιμά ότι τα δεδομένα για την DIPG έχουν αλλάξει δραματικά την τελευταία δεκαετία και δήλωσε ότι «οι ανακαλύψεις στο εργαστήριο, η αυξημένη χρηματοδότηση και κλινικές δοκιμές όπως η BIOMEDE με κάνουν να πιστεύω ότι σύντομα θα είμαστε σε θέση να θεραπεύσουμε ορισμένους ασθενείς».