«Μου έμαθε να αφοδεύω και να ουρώ»: Η εξομολόγηση του Γιώργου Χρανιώτη για τον Θανάση Ευθυμιάδη

Ο Γιώργος Χρανιώτης βρέθηκε στην παρουσίαση του βιβλίου του Θανάση Ευθυμιάδη, με τίτλο “Μικρές Ιστορίες, Μεγάλα Μαθήματα”, προχθές, Τρίτη και ρωτήθηκε από τους δημοσιογράφος για τις περίεργες αναρτήσεις που έχει κάνει στο παρελθόν ο συνάδελφός του, όπως για τη δυσκοιλιότητα και τον τρόπο που καθόμαστε στην τουαλέτα.

Ενδιαφέρουσες για τον Γιώργο Χρανιώτη οι αναρτήσεις του Θανάση Ευθυμιάδη

Όπως υπογράμμισε ο ηθοποιός “για ποιο λόγο να φαίνεται περίεργος ο τρόπος που θα κάτσει κάποιος στην τουαλέτα, προκειμένου να αξιοποιήσει το έντερό του την πληροφορία αυτή με τον καλύτερο τρόπο και να λειτουργήσει όσο πιο ομαλά γίνεται; Ενώ στην αντίθετη περίπτωση θα αποκτήσει δυσκοιλιότητα, το οποίο θα του προκαλέσει μέχρι και κατάθλιψη. Άρα, λοιπόν, για ποιο λόγο να θεωρώ τρελό έναν άνθρωπο που μου δείχνει τον τρόπο που πρέπει να αφοδεύω και να ουρώ; Είναι μια καθημερινή μας συνήθεια, αλίμονο αν την κάνουμε τόσα χρόνια λάθος, ή δεν την κάνουμε τόσο καλά, όσο μπορούμε να την κάνουμε και χάνουμε υγεία. Χάνουμε την καλύτερη λειτουργία των εσωτερικών μας συστημάτων”.

Ο Γιώργος Χρανιώτης συμφωνεί με τις συμβουλές που δίνει ο Θανάσης Ευθυμιάδης

«Ας πεθάνω εγώ για να ζήσεις εσύ, μικρέ μου»: “Τσακίζει κόκαλα” ο Γιώργος Χρανιώτης για τον γιο του

Ο Γιώργος Χρανιώτης σε συνέντευξή του στο περιοδικό «Τηλέραμα», μίλησε για τον μονάκριβο γιο του, ο οποίος του άλλαξε τη ζωή και όλο του το είναι.

Μιλήστε μας λίγο για τον Νικόλα…

«Είχε σχέση με την Κατερίνα (Πηνελόπη Πλάκα) στα φοιτητικά της χρόνια, είναι μεγαλύτερος από αυτήν και έρχεται στον “Πλάτανο” για να δημιουργήσει δομή για τους πρόσφυγες. Τη φλερτάρει ξανά έντονα και, παρόλο που διαβάζω τα σενάρια ως εκεί που έχω γύρισμα, γιατί δεν θέλω περισσότερες πληροφορίες, εικάζω πως θα δημιουργήσει τριγμούς, καθώς η σχέση τους ήταν παθιασμένη, Ο Νικόλας είναι ό,τι πιο κοντά σε μένα έχω παίξει στη ζωή μου… Μου είναι πολύ οικείος. Γι’ αυτόν ο ακτιβισμός δεν είναι χόμπι αλλά τρόπος ζωής. Και εγώ το ίδιο πιστεύω. Για μένα ο ορισμός της ευτυχίας είναι να μπορείς να προσφέρεις. Δεν αποστρέφομαι τίποτα περισσότερο από την αδικία. Δεν θέλω να επιβαρύνω τη ζωή κανενός πλάσματος στη Γη, γι’ αυτό κιόλας έχω πάψει να τρώω κρέας».

Πως πήρε την απόφαση ο Γιώργος Χρανιώτης να γίνει χορτοφάγος

Ήσασταν πάντα έτσι;

«Όχι, μεγαλώνοντας άρχισα να σκέφτομαι πιο έντονα αυτά τα πράγματα. Και παλιότερα έτρωγα κρέας μία φορά τον μήνα, όχι περισσότερο. Και πάλι όμως “εγκληματίας” ήμουν. Είναι σαν να λες “μόνο μία φορά τον μήνα βιάζω, δεν έγινε και κάτι”. Στον γάμο μου το 2018 όμως με φρίκαρε τόσο η ιδέα πως για να γιορτάσουμε εμείς την ένωση μας έπρεπε να χυθεί αίμα, που σταμάτησα κατευθείαν το κρέας. Έτσι, νιώθω ανακούφιση και είμαι πολύ καλύτερα με τη συνείδηση μου, γιατί δεν συμμετέχω σε αυτό το έγκλημα».

Μια και αναφερθήκατε σε αδικία και έγκλημα, πώς νιώθετε σε μια σειρά της οποίας ο πρώην βασικός πρωταγωνιστής κατηγορείται για κακοποιήσεις;

«Εγώ, ο Πέτρος Λαγούτης και ο Μάριος Αθανασίου έχουμε ξεκάθαρα πάρει θέση δημοσίως υπέρ των ανθρώπων που έχουν κακοποιηθεί, από την εποχή του σκανδάλου Λιγνάδη. θεωρώ πλέον πως, αν ο γιος μου πει στο μέλλον πως θέλει να γίνει ηθοποιός, θα το αντιμετωπίσω με την ίδια ψυχραιμία όπως αν θα μου έλεγε πως θα γίνει πολιτικός μηχανικός. Το να είσαι ηθοποιός είναι υπέροχο πράγμα και πρέπει επιτέλους να τελειώσει αυτή η φήμη ότι για να τα καταφέρεις θα πρέπει πρώτα να κάνεις κάποιες ανεπιθύμητες παραχωρήσεις ή να περάσεις από κρεβάτια»

Η θυσία του Γιώργου Χρανιώτη για τον γιο του

Καθώς μεγαλώνει ο γιος σας, νιώθετε να καταλαβαίνετε περισσότερο τους γονείς σας;

«Νομίζω πως καταλαβαίνω περισσότερο τον εαυτό μου! Ένας από τους λόγους που ήθελα να κάνω παιδί ήταν, όχι για να μάθω εγώ πράγματα στον γιο μου, αλλά για να μου μάθει εκείνος. Το πρώτο πράγμα που μου έμαθε είναι πως είμαι… ήρωας! Όχι επειδή, π.χ., ξυπνάει το βράδυ και τον φροντίζω, αλλά γιατί είμαι έτοιμος να πεθάνω για κάποιον. Μέχρι πρότινος δεν ήμουν έτοιμος να πεθάνω για κανέναν. Πλέον στο υποθετικό ερώτημα “ποιος να ζήσει και ποιος να πεθάνει” η απάντηση είναι εξαιρετικά εύκολη: θα πεθάνω εγώ για να ζήσεις εσύ, μικρέ…».