Ρουφάς τη κοιλιά στη παραλία; Σταμάτα πριν να είναι αργά – Οι ειδικοί βρήκαν τους κίνδυνους που “κρύβει” η κίνηση αυτή

Το ρούφηγμα της κοιλιάς, κυρίως το καλοκαίρι, στην παραλία, μπορεί να φαίνεται μία αθώα και ανώδυνη κίνηση, αλλά εγκυμονεί πολλούς κινδύνους για την υγεία μας.

Όπως υπογραμμίζει ο γιατρός Ρόμπερτ Γκλάτερ, με το να τεντώνουμε την κοιλιά μας και να πιάνουμε τους κοιλιακούς μας, μπορεί να προκληθεί πρόβλημα στην αναπνοή, εξασθενημένο πυελικό έδαφος, που οδηγεί σε ακράτεια και σεξουαλική δυσλειτουργία.

Πολλοί οι κίνδυνοι για την υγεία από το ρούφηγμα της κοιλιάς

Και προσθέτει «σίγουρα αποτελεί πειρασμό το να ρουφάμε το στομάχι μας για να φαινόμαστε πιο λεπτοί, ωστόσο, μία από τις βασικές ιατρικές επιπλοκές είναι η περιορισμένη ικανότητα αποτελεσματικής αναπνοής ως συνέπεια δυσμενών επιπτώσεων στο διάφραγμα. Έχει ως αποτέλεσμα το διάφραγμά σας να κινείται προς τα πάνω, αντί προς τα κάτω, μειώνοντας την κανονική του λειτουργία. Με την πάροδο του χρόνου, αυτό μπορεί να οδηγήσει σε ακανόνιστα μοτίβα αναπνοής, οδηγώντας σε ζαλάδα και κόπωση».

Επίσης, το ρούφηγμα της κοιλιάς «δημιουργεί μια καθοδική δύναμη στους μύες του πυελικού εδάφους», αποδυναμώνοντάς τους τελικά και προκαλώντας πιθανώς την πρόπτωση των πυελικών οργάνων.

Όσον αφορά τη στάση του σώματος, η ειδικός ευεξίας, Έρικα Βάις, επισημαίνει ότι «η κοιλιά σας παίζει βασικό ρόλο στο πώς παραμένετε ισορροπημένοι όταν κινείστε κατά τη διάρκεια της ημέρας, αλλά πιάνοντας τους μυς του στομαχιού σας, σημαίνει ότι όλη η ενέργειά σας πηγαίνει σε μια περιοχή, προκαλώντας μια ανισότητα. Επιπρόσθετα, ασκείτε πρόσθετη πίεση στην κλείδα σας και στο κάτω μέρος του λαιμού, οδηγώντας σε πόνο στον αυχένα, στους ώμους και στην πλάτη. Μακροπρόθεσμα, αυτό μπορεί να αλλάξει ακόμη και την καμπυλότητα της σπονδυλικής σας στήλης, καθώς οι κοιλιακοί μύες σας βραχύνονται λόγω της αυξημένης έντασης. Με αυτόν τον τρόπο σχηματίζονται οι του λαιμού, ως αποτέλεσμα της χρόνιας κακής στάσης του σώματος».

Κι όμως, υπάρχει λόγος: Τι σημαίνει για την υγεία σου το γρήγορο “ζάρωμα” των δαχτύλων στο μπάνιο, ειδικοί εξηγούν

Το ζάρωμα των δαχτύλων σε χέρια και πόδια αποτελεί ένα μυστήριο του ανθρώπινου σώματος, αν και επιστήμονες από το πανεπιστήμιο του Νιούκαστλ ισχυρίζονται ότι βρήκαν την απάντηση.

Πρόκειται για μια θεωρία που εξηγεί ότι το «ρυτίδιασμα» στα δάχτυλα έχει τις ρίζες του στο εξελικτικό παρελθόν του ανθρώπου, όταν για να επιβιώσει έπρεπε να πιάνει με γυμνά χέρια πράγματα μέσα στο νερό, δίχως να του γλιστράνε, καθώς επίσης και να περπατάει με γυμνά πόδια σε ρηχούς βυθούς και έπρεπε να στηρίζεται καλύτερα, να δημιουργείται τριβή για να μην ολισθαίνει.

Μέχρι στιγμής η επικρατούσα άποψη ήταν ότι οι μουλιασμένες αυλακιές των άκρων, οφείλονται απλώς στο ότι το εξωτερικό στρώμα του δέρματος απορροφά νερό.

Λύθηκε το μυστήριο με το ζάρωμα των δαχτύλων

Η νέα έρευνα θεωρεί ότι η εν λόγω αντίδραση του νευρικού συστήματος, που μουλιάζει το δέρμα εξυπηρετεί ένα πανάρχαιο εξελικτικό σκοπό, το να πιάνει ο άνθρωπος καλύτερα μια υγρή επιφάνεια και να μην γλιστράει σε αυτή.

«Αποδείξαμε ότι τα ρυτιδιασμένα δάχτυλα γραπώνουν καλύτερα σε υγρές συνθήκες», υπογράμμισε ο επικεφαλής της έρευνας Σμούλντερς και πρόσθεσε ότι «τα μουλιασμένα δάχτυλα λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο που ένα πέλμα ειδικού ελαστικού για τη βροχή πιάνει καλύτερα στο δρόμο από ένα συμβατικό ελαστικό».

Σύμφωνα με τον ίδιο, το χαρακτηριστικό αυτό ήταν χρήσιμο στους προϊστορικούς ανθρώπους, γιανα συλλέγουν τροφή από τη βρεγμένη βλάστηση ή μέσα από τα ποταμάκια, ή και τη θάλασσα (ψάρεμα) καθώς επίσης και να βαδίζουν ξυπόλυτοι και πιο γρήγορα και ασφαλέστερα μέσα στη βροχή, όταν τους κυνηγούσαν ή όταν οι ίδιοι κυνηγούσαν.

Στο εύλογο ερώτημα γιατί οι άνθρωποι δεν έχουν μόνιμα ρυτιδιασμένο δέρμα στα δάχτυλα τους, αφού έχουν περισσότερες ικανότητες , ο δρ Σμούλντερς πιστεύει πως κάτι τέτοιο θα μείωνε την ευαισθησία της αφής σε στεγνές συνθήκες.

Συνεπώς δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας αν τα χέρια κάποιου μουλιάζουν γρηγορότερα ή πιο έντονα από κάποιον άλλο.