Γιάννης Ζουγανέλης: Μίλησε στο τηλέφωνο με τον Δημήτρη Σταρόβα και ανακοίνωσε τα ευχάριστα που θέλαμε να ακούσουμε

Ο Γιάννης Ζουγανέλης σε συνέντευξή του στην εκπομπή “Super Κατερίνα”, αναφέρθηκε στην κατάσταση υγείας του Δημήτρη Σταρόβα και αποκάλυψε ότι η ομιλία του ηθοποιού έχει επανέλθει.

Ο Γιάννης Ζουγανέλης μιλάει στο τηλέφωνο με τον Δημήτρη Σταρόβα

Όπως υπογράμμισε ο καλλιτέχνης «συνεχώς μιλώ, τον αγαπώ τον Σταρόβα, είναι πολλά χρόνια φίλος μου. Η ομιλία του επανήλθε και μιλήσαμε και στο τηλέφωνο. Ήταν μια χαρά, μιλάει και κομπιάζει πολύ λιγότερο. Αυτό θα επανέλθει».

Στον Γιάννη Ζουγανέλη λείπει η σάτιρα

Όσον αφορά την τηλεόραση, ο ηθοποιός και μουσικός επεσήμανε «έχω προτάσεις. Η καθεαυτή σάτιρα που γίνεται στην τηλεόραση λείπει και το πως αντιμετωπίζει η τηλεόραση τα πράγματα. Ο Λάκης Λαζόπουλος έχει προσδώσει σε αυτό με λογική αιχμηρή απέναντι στη ζωή».

Ανατριχιάζει ο Γιάννης Ζουγανέλης: «Μοναχός κατάφερε να φέρει τη θάλασσα μπροστά μας με 5 λεπτά προσευχής»

Ο Γιάννης Ζουγανέλης αποκάλυψε πτυχές της σχέσης του με τον Θεό και μοιράστηκε ένα προσωπικό βίωμα που είχε στην αθωνική πολιτεία. Ο δημοφιλής καλλιτέχνης περιέγραψε πώς ένας αγιορείτης μοναχός κατάφερε να του χαρίσει μια μεταφυσική εμπειρία, χρησιμοποιώντας μόλις 5 λεπτά προσευχής και αυτοσυγκέντρωσης.

Ακολουθεί απόσπασμα της συνέντευξης:

Από μικρός πιστεύατε στον Θεό και μάλιστα ξεκινήσατε να μαθαίνετε βυζαντινή μουσική δίπλα στον ιεροψάλτη καθηγητή Θ. Θεοδωρακόπουλο;

Μεγάλωσα στον Άγιο Νικόλαο Αχαρνών, η εκκλησία για μένα ήταν μια εξαιρετική πνευματική διαφυγή, γνώρισα σημαντικούς πνευματικούς ανθρώπους. Πράγματι, ο ιεροψάλτης καθηγητής Θ. Θεοδωρακόπουλος έκανε μια παιδική βυζαντινή χορωδία και μαζί με την αλφαβήτα που έμαθα ως παιδί διάβαζα και τις νότες στη βυζαντινή μουσική. Με συνεπήρε το τελετουργικό που είναι επηρεασμένο από όλη την παράδοση του ελληνικού βιώματος, ακόμα και από την αρχαία τραγωδία, έψαξα, έμαθα, είδα και σπούδασα βυζαντινή μουσική. Ήμουν πολύ τυχερός, πήγα στο Ελληνικό Ωδείο. Είχα καθηγητή στα θεωρητικά τον Αντίοχο Ευαγγελάτο. Επίσης, είχα έναν σπουδαίο δάσκαλο, τον συνθέτη Νίκο Μαμαγκάκη, στον οποίο οφείλω τη ζωή μου, τη μουσικότητά μου, ό,τι έχει να κάνει με τη σκέψη μου. Από αυτόν γνώρισα τον Ανδρέα Εμπειρίκο, τον Γιάννη Ρίτσο, τον Κώστα Βάρναλη, οπότε μπήκα κι εγώ σε έναν άλλο δρόμο, διαμόρφωσα μια διαφορετική σκέψη. Έχω αφιέρωση από τον Παντελή Πρεβελάκη που όταν ήμουν 15 χρόνων μού έγραψε: «Στον εκκολαπτόμενο μουσικοσυνθέτη», κι εγώ τρελαινόμουν με αυτά. Εγώ μπήκα στη μουσική και στη γνώση από πολύ μικρός. Σε ηλικία 15 χρόνων έβγαλα τον πρώτο μου δίσκο. Το 1975, πήρα την υποτροφία Βίλι Μπραντ για το έργο μου «Δέκα βυζαντινά δοκίμια» και σπούδασα σύνθεση, ενορχήστρωση και όπερα στην Ακαδημία Τεχνών του Μονάχου, από την οποία και αποφοίτησα με άριστα. Όμως επειδή από το Ωδείο (επειδή δεν έχουμε στην Ελλάδα Ακαδημία Τεχνών) δεν μπορούσα να πάρω την πιστοποίηση για να ακολουθήσω τις σπουδές της υποτροφίας, γράφτηκα στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου.

Επειδή μου είπατε ότι είστε θρήσκος, πιστεύετε και στο μεταφυσικό;

Βεβαίως πιστεύω και στο μεταφυσικό. Δεν είμαι θρησκόληπτος. Πιστεύω στη θέαση, στο θεάζον, που το θεάζω είναι ένα τρομερό ρήμα που έχει μέσα τον Θεό. Όπως και το θέατρο έχει τον Θεό. Το θέατρο θεάζεται και είναι όλα αυτά συγγενή. Αγαπάω ό,τι μας έχει παραδοθεί. Θεωρώ την Ορθοδοξία μια πολύ προηγμένη θρησκεία, διότι έχει την ελευθερία, τον σεβασμό. Άλλωστε στη σπηλιά που θα πάει ο Μπάμπα Μπομπ, θα έρθει ο αδελφός του ο παππάς (Γιάννης Αναστασάκης) και θα υπάρξει μια σύγκρουση μεταξύ θρησκείας και μεταφυσικού, αλλά κι όλο αυτό θα έχει την… αίσθηση της αρμονίας

Έχετε ζήσει κάποια μεταφυσική εμπειρία;

Είχα μια συγκλονιστική μεταφυσική εμπειρία, και μάλιστα μου συνέβη στο Άγιον Όρος, όπου είχα γνωρίσει και τον Άγιο Παΐσιο. Μάλιστα, μου επέτρεψε να έχουμε διαφωνίες, γιατί η διαφωνία φέρνει την αρμονία. Εκεί προσκύνησα οστά που πραγματικά ανέβλυζαν μύρο. Επίσης στη Μονή Σίμωνος Πέτρας βγήκαμε σε ένα μπαλκόνι με έναν καλόγηρο και μου λέει: «Θα δεις και τα δελφίνια να… πετούν». Πράγματι, μετά από πέντε λεπτά προσευχής και αυτοσυγκέντρωσής του, είδαμε μπροστά μας τη θάλασσα και τα δελφίνια να «πετούν» κολυμπώντας. Κι η θάλασσα ήταν χιλιόμετρα μακριά. Κι όμως ο καλόγερος είχε καταφέρει να φέρει τη θάλασσα με τα δελφίνια μπροστά μας. Μια μαγική εικόνα!