Δήμητρα Παπαδοπούλου: Έκανε μάθημα με την μητέρα της, συγκέντρωσε 19.075 μόρια και βγήκε 1η στις Πανελλήνιες

Η Δήμητρα Παπαδοπούλου από το Μεσολόγγι ξεχώρισε στις Πανελλήνιες 2024 και ξεπερνώντας τα 19.000 μόρια σημείωσε την καλύτερη επίδοση σε ολόκληρη την πόλη.

Σύμφωνα με το messolonghivoice, η μαθήτρια του 2ου Γενικού Λυκείου Μεσολογγίου ήταν υποψήφια στο 1ο Επιστημονικό επίπεδο Ανθρωπιστικών Σπουδών και έγραψε 18,1 στη Νεοελληνική Γλώσσα και Γραμματεία, 18,9 στα Αρχαία Ελληνικά, 20 στα Λατινικά και 19,3 στην Ιστορία.

Έτσι, με μέσο όρο βαθμών 19,08 συγκέντρωσε συνολικά 19.075 μόρια.

Η 18χρονη Δήμητρα έκανε την ακόλουθη δήλωση αναφορικά με την επιτυχία της στις Πανελλήνιες 2024:

«”Vincit qui se vincit” διακηρύττουν από τα βάθη της αρχαιότητας οι Ρωμαίοι και για εμένα στη φράση αυτή κρύβεται το κλειδί της επιτυχίας για τις Πανελλήνιες.

Οι εξετάσεις αυτές, στις οποίες κάθε χρόνο χιλιάδες μαθητές ρίχνονται στη μάχη, ανεβαίνουν τον δύσκολο, γεμάτο εμπόδια δρόμο προς την κορυφή προσπαθώντας να κερδίσουν μια θέση στις σχολές των ονείρων τους, δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας πνευματικός, σωματικός και ψυχικός αγώνας με τον ίδιο μας τον εαυτό.

Προσωπικά, νιώθω ιδιαίτερα ευτυχισμένη που με τη βοήθεια του Θεού κατάφερα να επιτύχω τον στόχο μου, που ήταν να εισαχθώ στη Νομική Σχολή Αθηνών με απώτερο σκοπό να εργαστώ στο μέλλον στο διπλωματικό ή το δικαστικό σώμα.

Θα ήθελα από καρδιάς να ευχαριστήσω τους γονείς μου και ιδιαίτερα τη μητέρα μου, η οποία ως φιλόλογος με καθοδήγησε στα μονοπάτια της γνώσης και της σοφίας, καθώς και τους καθηγητές του σχολείου μου, οι οποίοι με στήριξαν σε όλη τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς.

Συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά για την προσπάθειά τους και την επίδοσή τους στις Πανελλαδικές Εξετάσεις. Άλλωστε, αυτό που αξίζει να πράττουμε καθημερινά για να κερδίζουμε τους ”Μαραθώνες” της ζωής είναι να ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ και να ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ ακόμη και όταν βιώνουμε αρνητικά συναισθήματα, έχοντας πάντοτε στο νου μας τη φράση του Αμερικανού προέδρου Theodore Roosevelt: Πίστεψε ότι μπορείς και έχεις ήδη κάνει τον μισό δρόμο!

Την επιτυχία μου αφιερώνω στον παππού μου, Κωνσταντίνο Παπαδόπουλο, που ως “Σωκράτης” με δίδαξε τις αρετές της επιμονής και της υπομονής για να πραγματοποιώ τα όνειρά μου!».

Πανελλαδικές 2024: Επικός υποψήφιος πήγε να γράψει με σταυρό υπερπαραγωγή στον λαιμό, “Το μέγεθος μετράει προφανώς”

Τη βοήθεια του Θεού ζήτησε με έναν ιδιαίτερο τρόπο υποψήφιος των φετινών πανελλαδικών από σχολείο της Θεσσαλονίκης.

Τον μαθητή εντόπισε έξω από το 1ο Λύκειο Πυλαίας το MEGA με τον Παναγιώτη, όπως είναι το όνομά του, να εξηγεί ότι «διάβαζα όλη τη χρονιά. Δεν μπορείς να βασιστείς ούτε στο ένα ούτε στο άλλο, χρειάζεται και η βοήθεια του Θεού»

Οταν, δε, ρωτήθηκε γιατί επέλεξε έναν τόσο μεγάλο σταυρό, ο νεαρός απάντησε ότι «το μέγεθος μετράει προφανώς».

Ο Παναγιώτης είπε, τέλος, ότι θέλει να περάσει στο Πολυτεχνείο ενώ για το θέμα της έκθεσης είπε ότι «αν έχεις συνείδηση μπορείς να απαντήσεις σε ό,τι και αν πέσει».

«Ο γιος μου δεν θέλει να δώσει Πανελλαδικές. Θέλει να γίνει υδραυλικός & είμαι πολύ περήφανη γι’ αυτόν»

Ιστορίες σαν την παρακάτω «φωτίζουν» τις μέρες μας όχι μόνο γιατί δείχνουν πως οι Πανελλαδικές δεν είναι ο μόνος δρόμος στη ζωή ενός παιδιού και μετά το χάος, αλλά κυρίως γιατί μας θυμίζουν ότι εκεί έξω υπάρχουν πολλοί γονείς που στηρίζουν και αποδέχονται τα παιδιά τους όπως ακριβώς είναι και ό,τι κι αν επιλέξουν να κάνουν.

«Ο γιος μου όλο αυτό το διάστημα με την τηλεκπαίδευση πραγματικά υπέφερε. Μισεί οτιδήποτε αφορά το σχολείο. Είναι ένα παιδί ζωηρό, δραστήριο που του αρέσει να πηγαίνει γυμναστήριο και να δουλεύει σκληρά. Εργάζεται ως βοηθός υδραυλικού εδώ και μερικά χρόνια στο πλευρό ενός καλού οικογενειακού μας φίλου και έχει φτάσει σε ένα επίπεδο που προλαβαίνει και δυο και τρεις πελάτες μέσα στη μέρα και έχει αρχίσει σιγά-σιγά να διαμορφώνει τη δική του πελατεία. Όλα αυτά κατ’ επιλογή του.

Φέτος που είναι στη Γ’ λυκείου, είναι να δώσει Πανελλαδικές αλλά δεν θέλει. Ούτε οι σπουδές ούτε τα πανεπιστήμια τον συγκινούν. Δεν με πειράζει καθόλου. Ίσα-ίσα που είμαι ενθουσιασμένη και περήφανη για εκείνον.

Εγώ θα είμαι στο πλευρό του ό, τι και αν θελήσει να κάνει. Και εγώ και ο πατέρας του πήγαμε στο πανεπιστήμιο και όταν παντρευτήκαμε και γίναμε γονείς άρχισαν τα όνειρα τι θέλουμε να γίνουν τα παιδιά μας μεγαλώνοντας.

Όταν αποκτάς παιδιά γρήγορα μαθαίνεις ότι τα όνειρα που έκανες για εκείνα δεν γίνονται πάντα πραγματικότητα και ότι δεν ακολουθούν πάντα το δρόμο που εσύ θέλεις. Όταν μπουν στην εφηβεία ίσως χρειαστεί να αφήσεις στην άκρη τις προσδοκίες σου εκτός αν θες να το τραβήξεις στα άκρα και η επιμονή σου να επιλέξει κάτι άλλο σας μετατρέψει σε εχθρούς.

Θα μπορούσα να πιέσω τον γιο μου να μπει στο πανεπιστήμιο και να αναλάβει τον έλεγχο του μέλλοντός του παρόλο που σύντομα θα είναι ενήλικας και έχει ήδη αποφασίσει τι θέλει να κάνει με τη ζωή του ή θα μπορούσα να κάνω το σωστό και για τους δυο μας – να υποστηρίξω την απόφασή του και να επικεντρωθώ στα πλεονεκτήματα που υπάρχουν όταν ένα παιδί δεν πάει στο πανεπιστήμιο (η απουσία φοίτησης σε ένα πανεπιστήμιο έχει και τα προνόμιά της όσο περίεργο και να σας φαίνεται). Δεν χρειάζεται να ανησυχούμε αν θα αφήσει μαθήματα χρωστούμενα ή και γενικά αν θα τα καταφέρει, αν περάσει σε άλλη πόλη και δεν έχουμε τα χρήματα να τον σπουδάσουμε και τα λοιπά. Φυσικά αν αποφάσιζε να πάει στο πανεπιστήμιο εγώ θα τον στήριζα. Δεν θα μπορούσα να κάνω και αλλιώς, αλλά από τη στιγμή που δεν θέλει, θα είμαι και πάλι δίπλα του να τον καθοδηγήσω όσο καλύτερα μπορώ.