Είναι σαν κλώνος του: Η σπάνια φώτο της Μαρινέλλας με τον λεβέντη πατέρα της, εκπληκτική η ομοιότητά τους
Μια νοσταλγική και σπάνια φωτογραφία της Μαρινέλλας μαζί με τον πατέρα της από τη δεκαετία του ’60 ήρθε πρόσφατα στο φως της δημοσιότητας.
Μαρινέλλα: Δημοσίευση από τη Σελίδα Elena’s Diary Blog
Στον επίσημο λογαριασμό της στο Instagram, η σελίδα “Elena’s Diary Blog” μοιράστηκε αυτήν τη σπάνια εικόνα. Η φωτογραφία δείχνει τη νεαρή τραγουδίστρια να ποζάρει χαμογελαστή δίπλα στον πατέρα της, αποπνέοντας μια αίσθηση οικογενειακής ζεστασιάς.
Αυτή η φωτογραφία προέρχεται από το προσωπικό αρχείο της Μαρινέλλας και περιλαμβάνεται στο βιβλίο “Οι νύχτες που έγιναν μεσημέρια” του Γιάννη Ξανθόπουλου.
Στη λεζάντα που συνοδεύει το στιγμιότυπο, αναφέρεται: Πατέρας και κόρη: Η Μαρινέλλα στις αρχές της δεκαετίας του ‘60 με τον πατέρα της Γιώργο Παπαδόπουλο σε μια σπάνια φωτογραφία από το αρχείο της πολυαγαπημένης τραγουδίστριας και το βιβλίο που έγραψε για εκείνη ο Γιάννης Ξανθούλης με τίτλο “Οι νύχτες που έγιναν μεσημέρια”, (εκδόσεις Διόπτρα). “Ο πατέρας μου ήταν ανοιχτό πνεύμα και δεν με εμπόδισε ποτέ να ακολουθήσω τις επιθυμίες μου” αφηγήθηκε πρόσφατα η Μαρινέλλα στην LIFO: “Ήξερε ότι είχα καλλιτεχνική φλέβα και ότι ήμουν γεννημένη για να ασχοληθώ είτε με το θέατρο είτε με το τραγούδι. Δεν θα ξεχάσω όταν, σε μικρή ηλικία, με ανέβαζε πάνω στο τραπέζι για να του τραγουδήσω. Τώρα που το σκέφτομαι, αυτός ήταν ο πρώτος μου θαυμαστής”.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Elena’s Diary Blog (@elenasdiary_blog)
Δεν την βαπτίσαν έτσι, κανείς δεν ξέρει το πραγματικό της όνομα: Θα… μείνετε μόλις μάθετε πως λένε κανονικά τη Μαρινέλλα
Ελάχιστοι γνωρίζουν πως το Μαρινέλλα δεν είναι το πραγματικό όνομα της σπουδαίας τραγουδίστριας, αλλά το καλλιτεχνικό της, με το οποίο έκανε την τεράστια καριέρα.
Κυριακή Παπαδόπουλου. Αυτό είναι το πραγματικό ονοματεπώνυμο της τραγουδίστριας, η οποία γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 19 Μαΐου του 1938, με καταγωγή από την Πόλη. Μόλις στα 4 της χρόνια εκδήλωσε την καλλιτεχνική της φύση, συμμετέχοντας στην παιδική ραδιοφωνική εκπομπή Παιδική Ώρα ενώ λίγα χρόνια αργότερα διαφήμιζε γνωστά τα καταστήματα της Θεσσαλονίκης.
Τη δεκαετία του ‘50 τα πάντα αλλάζουν στη ζωή της, αφού σε αυτήν μπαίνει το τραγούδι και σταδιακά καθιερώνεται ως τραγουδίστρια, ξεκινώντας την καριέρα της στο κέντρο Πανόραμα της Νέας Ελβετίας στη Θεσσαλονίκη. Εκεί, δούλευε μπουζουξής ο Στέλιος Ζαφειρίου, ο άνθρωπος που τη σύστησε στον Στέλιο Καζαντζίδη, ο οποίος είχε εντυπωσιαστεί με τη φωνή της όταν την είχε ακούσει να τραγουδάει.
Προτού, όμως, ξεκινήσει το μουσικό της ταξίδι, η νεαρή Κυριακή Παπαδοπούλου άλλαξε το όνομά της, σε Μαρινέλλα. Καλλιτεχνικός της νονός ήταν ο Τόλης Χάρμας, με τον οποίο εμφανιζόταν το 1956 σε κέντρο στη Θεσσαλονίκη. Ο λαϊκός τραγουδιστής εμπνεύστηκε το Μαρινέλλα από τον τίτλο του ομώνυμου τραγουδιού του.
Σαν μάνα με γιο, πιασμένοι χέρι χέρι: Χαμός στο Κέντρο, σταματούσαν τα αμάξια να δουν τη Μαρινέλλα με τον Ζαχαράτο
Μια έξοδο στο κέντρο της Αθήνας πραγματοποίησαν πρόσφατα η Μαρινέλλα και ο Τάκης Ζαχαράτος.
Η σπουδαία τραγουδίστρια και ο showman διατηρούν άριστες φιλικές σχέσεις και μάλιστα, στο παρελθόν έχουν συνεργαστεί αρκετές φορές και επαγγελματικά και έχουν χαρίσει μοναδικές στιγμές στο κοινό.
Ο φωτογραφικός φακός του FTHIS απαθανάτισε την Μαρινέλλα και τον Τάκη Ζαχαράτο να απολαμβάνουν τη βόλτα τους πιασμένοι χέρι – χέρι, χαλαροί και ευδιάθετοι.
Όταν ήμουν πέντε χρονών άκουσα την φωνή της στο ραδιόφωνο. Είπα “ποια είναι η κυρία που τραγουδάει” και μου είπαν πως ήταν η Μαρινέλλα. “Αν δεν έρθει τώρα εδώ στο σπίτι, δεν τρώω” λέω. Με κοιτάζαν η γιαγιά και η μαμά, “δεν είναι καλά το παιδάκι” έλεγαν. Αργότερα ρώτησα “που είναι η Μαρινέλλα”, μου είπαν πως “δεν είναι εδώ” και τους απάντησα “δεν τρώω”. Έκανα απεργία πείνας και δεν έφαγα για τρεις μέρες. Η μαμά και η γιαγιά νόμιζαν πως κάτι έχει το παιδάκι και μου έγραφαν ψεύτικα γράμματα πως ήταν στην Αυστραλία, γιατί είχαμε κάτι ξαδέλφια του μπαμπά εκεί και τους ήρθε αυτό.
Έρωτας, γράμματα, γράμματα… Περνάνε τα χρόνια, στο σπίτι φυσικά ακούγαμε Μαρινέλλα και θυμάμαι τον εαυτό μου στην τραπεζαρία να έχω ξηλώσει από τον πολυέλαιο τα κρυσταλλάκια και τα έκανα σκουλαρίκια, καθόμουν και έλεγα το “Τολμώ” και τέτοια.
Ξεκινάω σε ένα καφέ στο Κολωνάκι και ένα βράδυ μού λένε “ξέρεις, σήμερα θα έρθει η Μαρινέλλα”. Εγώ νιώθω, όχι άνετα, κατευθείαν ότι υπάρχει σύνδεση με το μάτι. Τελειώνει η παράσταση, με έχει αγκαλιά στην πόρτα και μου δίνει συμβουλές.
Εκεί που ήμουν χαμένος σε έναν ωκεανό, η Μαρινέλλα ήταν ο φάρος για να μην χαθώ. Ήταν ο φάρος που είπα ότι θα πάω από εκεί και η ίδια μου είπε ότι θα πάω από εκεί, είχε πει σε παλαιότερη συνέντευξή του ο Τάκης Ζαχαράτος για τη Μαρινέλλα.
Πηγή