Πιο γοητευτική από ποτέ: Η Στεφανία Γουλιώτη ποζάρει με μπικίνι “κόβοντας” την ανάσα με το καλλίγραμμο και γυμνασμένο σώμα της

Η Στεφανία Γουλιώτη, που απολαμβάνει τις τελευταίες μέρες των διακοπών της στις Κιτριές Μεσσηνίας, με ανάρτησή της αποχαιρέτησε τον Αύγουστο, που πέρασε.

Η Στεφανία Γουλιώτη αποχαιρέτησε το καλοκαίρι

Η ηθοποιός, που είναι ιδιαίτερα ενεργή στα social media, μοιράστηκε με τους ακόλουθούς της μερικές φωτογραφίες από τις διακοπές της, στις οποίες ποζάρει πάνω σε μία βάρκα και τις συνόδευσε με τη λεζάντα Και για να αποχαιρετήσουμε τον Αύγουστο, ιδού μια απ’ τις πιο ευτυχισμένες στιγμές μου μαζί του!!! Υπέροχες Κιτριές Μεσσηνίας!!! Για το τί κάνει ένας άνθρωπος για να βγάλει μια σωστή φωτογραφία!!.

Φορώντας ένα δίχρωμο μπικίνι, λευκό – μαύρο, μεγάλα γυαλιά ηλίου και τα μαλλιά της πιασμένα ψηλά σε κότσο, ήταν ευδιάθετη και χαμογελαστή.

Η ανάρτηση της Στεφανίας Γουλιώτη

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Stefania Goulioti (@stefaniagoulioti)

Έγινε σε πολύ μικρή ηλικία, δεν ήθελα να το ξαναβιώσω: Καθηλώνει η Στεφανία Γουλιώτη με την εξομολόγησή της

Τον Γολγοθά που πέρασε στην τρυφερή ηλικία των 11 και τη στιγμάτισε για όλη της τη ζωή εξομολογήθηκε η Στεφανία Γουλιώτη στο Στούντιο 4.

Η ηθοποιός αποκάλυψε πως όταν ήταν 11 ετών, το πρώτο της αγόρι έφυγε από τη ζωή, γεγονός που την τραυμάτισε έντονα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να θέλει να πάει σε σχολείο θηλέων, προκειμένου να μη ξαναβιώσει ποτέ μια αντίστοιχη απώλεια.

Στο γαλλικό σχολείο και μάλιστα θηλέων πήγα και μάλιστα το αποφάσισα μόνη μου… Διάλεξα το θηλέων γιατί ήταν μια εποχή που πέθανε ένα πολύ αγαπημένο μου αγόρι. Ήμασταν 11 χρονών. Ήταν τρομερά τραυματικό γιατί ήμασταν ένα. Με αυτό το παιδί παίζαμε μαζί στο θέατρο, κάναμε μαζί αγγλικά, όλα τα κάναμε μαζί, δήλωσε αρχικά.

Στη συνέχεια, η Στεφανία Γουλιώτη είπε: Ήταν ο πρώτος μου έρωτας αυτό το αγόρι. Αυτό, έκανε μια ρήξη μέσα μου σε τέτοιο βαθμό που δεν ήθελα να πάω σε μικτό σχολείο. Επειδή έγινε σε πολύ μικρή ηλικία, νομίζω ότι γίνονται μόνο αυτόματες διεργασίες όπως αυτή, του ότι θα πάω σε σχολείο θηλέων ώστε να μην υπάρχουν αγόρια και να μη ξαναβιώσω αυτή την απώλεια. Μετά, ως ενήλικας τα βρίσκεις μπροστά σου χωρίς να καταλαβαίνεις γιατί έχεις μια αντίδραση σε εκείνο. Συμβαίνουν κάποιοι αυτοματισμοί… Γίνονται κάποιες συναισθηματικές ρήξεις και μετά λες “γιατί είναι έτσι;” μετά αρχίζεις και τα ερμηνεύεις.