Κατερίνα Αποστολίδου: Έτσι είναι σήμερα η πανέμορφη εγγονή της Βασιλείαδου – Η τέχνη και η κληρονομιά
Η Γεωργία Βασιλειάδου, μια από τις πιο αγαπημένες και σημαντικές προσωπικότητες της ελληνικής κωμωδίας, προσέφερε στο κοινό αμέτρητες στιγμές γέλιου τόσο στον κινηματογράφο όσο και στο θέατρο.
Η πιο ωραία “άσχημη” του ελληνικού κινηματογράφου, όπως χαρακτηριστικά αναφερόταν, είχε καταφέρει να δημιουργήσει την δική της οικογένεια, και πολλές φορές κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, έπαιρνε μαζί της τις εγγονές της, μοιράζοντας μαζί τους πολύτιμες στιγμές.
Σπάνια φωτογραφία από τα γυρίσματα της ταινίας “Η Λυγερή”
Μια σπάνια και τρυφερή φωτογραφία από τα γυρίσματα της ταινίας “Η Λυγερή” το καλοκαίρι του 1968, η οποία κυκλοφόρησε μέσω του προσωπικού λογαριασμού του δημοσιογράφου και συλλέκτη Άρη Λουπάση, αποκαλύπτει την Γεωργία Βασιλειάδου σε διάλειμμα των γυρισμάτων, πόζαροντας με τις εγγονές της, την Κατερίνα και την Τζίνα Αποστολίδου.
Η ταινία “Η Λυγερή”, η οποία γυρίστηκε το 1968, ήταν ένα βουκολικό δράμα που διαδραματιζόταν στα Λεχαινά Ηλείας το 1889. Η ταινία έκανε πρεμιέρα στους Αθηναϊκούς κινηματογράφους στις 28 Οκτωβρίου 1968, και είχε για συμπρωταγωνιστές τους Μάνο Κατράκη, Ελένη Ζαφειρίου και Ίλυα Λιβυκού.
Κατά το καλοκαίρι του 1968, η Γεωργία Βασιλειάδου, η κορυφαία Ελληνίδα κωμικός, συνδύασε τα γυρίσματα της ταινίας “Η Λυγερή” με την παρουσία της στη σκηνή του Άλσους Παγκρατίου, όπου ανέβασε με τον θίασό της την κωμωδία του Νίκου Τσιφόρου, “Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο κοντός”. Έξι χρόνια πριν, είχε προκαλέσει αίσθηση με την ίδια παράσταση, αυτή τη φορά με τους Βασίλη Αυλωνίτη και Νίκο Ρίζο. Παρά τις εξαντλητικές επαγγελματικές υποχρεώσεις της, η Γεωργία προσπαθούσε πάντα να βρει ελεύθερο χρόνο για την οικογένειά της.
Γεωργία Βασιλειάδου: Η σχέση της με την μοναχοκόρη της, Φωτεινή
Η Φωτεινή, η μοναχοκόρη της, την οποία η Γεωργία αποκαλούσε “Τοτούλα”, υπήρξε το «πριγκιπόπουλό» της. Μετά το διαζύγιο από τον πρώτο σύζυγο, η Γεωργία ανέλαβε μόνη της την ανατροφή της Φωτεινής, προσφέροντας της κάθε δυνατή φροντίδα και αγάπη. Η Φωτεινή παντρεύτηκε τον Αποστολίδη, έναν έμπορο δερμάτινων ειδών στην Αθήνα, και μαζί απέκτησαν τις δύο εγγονές της Γεωργίας, την Κατερίνα και την Τζίνα Αποστολίδου.
Η Κατερίνα Αποστολίδου: Η τέχνη και η κληρονομιά
Η Κατερίνα Αποστολίδου, η μεγαλύτερη από τις εγγονές της Γεωργίας Βασιλειάδου, ακολουθεί μια επιτυχημένη πορεία στον κόσμο της τέχνης. Σήμερα, η Κατερίνα είναι μια ταλαντούχα και καταξιωμένη εικαστικός, με σπουδές στη Σχολή Καλών Τεχνών και στο Ecole Nationale De Beaux Arts στο Παρίσι. Το έργο της περιλαμβάνει γλυπτική, σχέδιο και video art, που επικεντρώνονται σε έννοιες όπως η ψυχολογική ισορροπία.
Η Κατερίνα δηλώνει ότι άντλησε πολλά από τη γιαγιά της, Γεωργία, τόσο σε καλλιτεχνικό επίπεδο όσο και σε προσωπικές εμπειρίες. Νιώθει υπερήφανη για το μεγαλείο της γιαγιάς της, ως άνθρωπος και καλλιτέχνης, και οι αξίες και η στάση ζωής της Γεωργίας παραμένουν πηγή έμπνευσης για εκείνη.
Η Κατερίνα Αποστολίδου συνεχίζει να δημιουργεί και να εξελίσσεται καλλιτεχνικά, παραμένοντας πιστή στις αρχές και τις αξίες που κληρονόμησε από τη γιαγιά της. Η καλλιτεχνική της πορεία αποδεικνύει την δύναμη της οικογενειακής κληρονομιάς και της αφοσίωσης στην τέχνη.
Γεωργία Βασιλειάδου: Το αληθινό όνομα, ο πατέρας που την έδιωξε, ο γάμος, η πλαστική που δεν έκανε και το τέλος στο νοσοκομείο
Σαν σήμερα, το 1980 η αγαπημένη κωμική ηθοποιός, Γεωργία Βασιλειάδου άφησε την τελευταία της πνοή στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» σε ηλικία 83 ετών.
Η Γεωργία Αθανασίου κατά κόσμων Γεωργία Βασιλειάδου η οποία «έφυγε» σαν σήμερα από τη ζωή το 1980, από μικρή φρόντισε να προβάλει τον δυναμικό και ατίθασο χαρακτήρα της κόντρα σε μία πατριαρχική οικογένεια και γεμάτη στερεότυπα κοινωνία.
Γεννήθηκε την 1η Ιανουαρίου του 1897 και το πραγματικό της όνομα ήταν Γεωργία Αθανασίου. Το Βασιλειάδου ήταν υπαρκτό, όχι καλλιτεχνικό και το πήρε από τον πρώτο σύζυγό της. Το εφάρμοσε όμως την δεύτερη φορά που παντρεύτηκε. Παράτησε το σχολείο νωρίς και μπήκε στη βιοπάλη για να βοηθήσει οικονομικά την οικογένειά της.
Από μικρή όμως είχε μία λόξα με το τραγούδι, είχε ωραία φωνή ενώ της καλάρεσε και η ηθοποιία. «Γεννήθηκα 13 ετών, ημέρα του Αγίου Γεωργίου, όταν πρωτάκουσα για θέατρο από μια συμμαθήτριά μου κι αποφάσισα να ασχοληθώ με αυτό»! Όταν ένα «μπουλούκι» (σ.σ. θεατρικός θίασος που έκανε περιοδείες) πήγε στο χωριό της, στο Τρυφό Αιτωλοακαρνανίας- γιατί μπορεί να γεννήθηκε στην Αθήνα αλλά ήταν από εκεί- αποφάσισε να τους ακολουθήσει.
Στην οικογένεια ξέσπασε «πόλεμος». Ο πατέρας της την έδιωξε από το σπίτι, την ξέγραψαν καθώς δεν γινόταν εκείνη την εποχή, κορίτσι να παρακούσει τον πατέρα της και να πάει να γίνει «που…να» (τότε, όποια ήταν τραγουδίστρια και ηθοποιός την αποκαλούσαν έτσι). Ακόμα και όταν έκανε όνομα, στο χωριό της ήταν «δακτυλοδεικτούμενη», μια ξένη. Γι αυτό και δεν ξαναγύρισε… Έριξε μαύρη πέτρα πίσω της. Κάποιοι λένε μάλιστα, πως αυτός ήταν ο λόγος που έγραφε στον «τόπο γέννησης»: Αθήνα, γιατί δεν ήθελε να έχει πλέον καμία σχέση με το Τρυφό.
Στην Αθήνα δούλεψε σε μαγαζί με κορνίζες που είχε ο θείος της για να βγάζει τα προς το ζην, καθώς στις πρώτες της θεατρικές δουλειές δεν πληρωνόταν, ωστόσο όχι μόνο δεν το έβαλε κάτω, αλλά ουσιαστικά έκανε μια δεύτερη καριέρα μετά τα 40 της.
Πέρασε δύσκολα και στην γερμανική κατοχή αλλά και εκεί έδειξε το μεγαλείο ψυχής της. Μπορεί η ίδια να πεινούσε, να είχε σκισμένα παπούτσια, αλλά συνέχισε να δίνει παραστάσεις προσπαθώντας να ελαφρύνει μαζί με τους συναδέλφους της την ψυχολογία του βασανισμένου λαού και με τα λίγα χρήματα που έβγαζε αγόραζε τρόφιμα και μαγείρευε φαγητό για τα πεινασμένα παιδάκια της γειτονιάς της ενώ επισκεπτόταν συχνά τα νοσοκομεία προσφέροντας την βοήθειά της στους τραυματίες. «Εγώ δίνω κι ο Θεός μου τα δίνει απ’ αλλού», συνήθιζε να λέει.
Φυσικά, κυρίαρχο χαρακτηριστικό της ήταν η εξωτερική της εμφάνιση, πάνω στην οποία όμως χτίστηκαν δεκάδες σενάρια ταινιών, που έκαναν πάταγο και παίζονται μέχρι και σήμερα προσφέροντας απλόχερα γέλιο. Ο Νίκος Τσιφόρος μάλιστα της είχε πει: «Βρε Γεωργία το σκέφτηκες ποτέ να κάνεις πλαστική προσώπου;» και η Βασιλειάδου του απάντησε: «Κι εσύ σκέφτηκες ότι τότε οι κωμωδίες σου θα πήγαιναν στράφι;».
Το 1975, όταν ακόμα ήταν στο απόγειό της είχε δηλώσει «θέλω να φύγω με ζήτω κι όχι με γιούχα».
Τον τελευταίο καιρό, υπέφερε από βρογχικό άσθμα. Η κατάσταση της υγείας της επιδεινώθηκε και νοσηλεύτηκε στον Ευαγγελισμό. Πέθανε στις 12 Φεβρουαρίου του 1980, κηδεύτηκε δύο μέρες μετά, ένα βροχερό πρωί με πολύ κρύο. Ωστόσο παραμένει ακόμα αξιαγάπητη χάρη στις ταινίες της. Κηδεύτηκε παρουσία λίγου κόσμου, στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών.
https://youtu.be/3QFVv8K7DKM
Πηγή