Εις μνήμην του Αγίου Πορφυρίου: Δημόσια κατάθεση ψυχής για όσα έζησα στα γυρίσματα του MEGA για τον Όσιο
Διαφ.
Ο Άγιος Πορφύριος γιορτάζει σήμερα, Δευτέρα και ο Γιώργος Θεοχάρης κατέθεσε δημόσια τη μαρτυρία του, στο Βήμα Ορθοδοξίας.
Όπως αναφέρει ο δημοσιογράφος: “Ήταν το 2013, 5 εβδομάδες πριν το Πάσχα, όταν είχα προτείνει στη σύσκεψη στην πρωινή εκπομπή του ΜEGA, ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΩΡΑ ΜΕGA, να κάνω ένα αφιέρωμα για τον γέροντα Πορφύριο. Έγινε δεκτή η πρόταση μου από τον Γιώργο Οικονομέα και τον Δημήτρη Καμπουράκη.
Είχα κάνει πρόταση στο γραφείο του Αρχιεπισκόπου να μιλήσει ενώ ταυτόχρονα έκανα επαφές και στο μοναστήρι που έχτισε ο γέροντας Πορφύριος στο Μήλεσι Αττικής.
Περνάγανε οι ημέρες, οι εβδομάδες χωρίς να έχω καταφέρει να εξασφαλίσω ούτε μία δήλωση…
Δεν σας κρύβω ότι απογοητεύτηκαν. Πλησίαζε η σύσκεψη, συγκεκριμένα γινότανε κάθε Δευτέρα στο κανάλι. Και δεν ήξερα τι να πω….
Ήταν η τελευταία ευκαιρία διότι θα έπρεπε να βρω άλλο θέμα-αφιέρωμα που θα έπαιζε την Μεγάλη Εβδομάδα.
Έφτασα λίγο πριν την απελπισία, και το λέω αυτό διότι επιθυμούσα από καρδιάς να το κάνω.
Ήταν Δευτέρα πρωί. Στην εκπομπή συνήθως όλοι οι συντάκτες πηγαίναμε από τις 5:30 καθώς στις 6:45 έβγαινε η εκπομπή. Στις 6:30 περίπου με φωνάζει μία συνάδελφος που σήκωσε το τηλέφωνο της εκπομπής και ήταν μία γυναίκα που ρωτούσε ποιός θα κάνει το αφιέρωμα στον γέροντα Πορφύριο.
Μου δίνει το τηλέφωνο η συνάδελφος και ρώτησα αρχικά ποιά είστε; Μου είπε, δεν έχει σημασία αυτό, σημασία έχει αυτό που πας να κάνεις.
Μα δεν θα γίνει κυρία μου, δυστυχώς, απάντησα.
Μα εγώ για αυτό σας πήρα τηλέφωνο διότι αυτό θα γίνει. Να έχετε την ευλογία του, ήδη ο πατήρ Πορφύριος είναι στους Οσίους πατέρες, μου εξήγησε.
Μα κυρία μου ποια είστε, τι μου λέτε πρωί πρωί, δεν θα το κάνω το αφιέρωμα διότι δεν μιλάει κανείς.
Σας χαιρετώ με αγάπη Χριστού, αυτά μου είπε και η μελωδική φωνή της χάθηκε….
Έμεινα άναυδος. Οι συνάδελφοι μου έλεγαν καμία τρελή θα είναι πρωί πρωί, όπως συνήθως παίρνουν στα κανάλια.
Μετά από δυο ώρες περίπου, μου τηλεφωνεί ο νυν Μητροπολίτης Θεσσαλιώτιδος Τιμόθεος, ο οποίος τότε ήταν υπεύθυνος Τύπου της Αρχιεπισκοπής Αθηνών και μου ανακοινώνει ότι ο Μακαριώτατος θα μιλήσει για τον γέροντα Πορφύριο.
Στη συνέχεια, με παίρνουν από το μοναστήρι από το Μήλεσι και μου δώσανε το τηλέφωνο του 11χρονου κοριτσιού που έψαλλε στον γέροντα Πορφύριο και σήμερα είναι η γνωστή ψάλτρια και τραγουδοποιός Νεκταρία Καρατζή. Έφευγε όμως για εξωτερικό για μία συναυλία και μου αρνήθηκε.
Μετά την ανταπόκριση του Αρχιεπισκόπου πήρα την απόφαση πάμε με το συνεργείο στο εκκλησάκι του Αγίου Γερασίμου που είναι δίπλα από την Πολυκλινική Αθηνών στην Ομόνοια.
Ε λοιπόν, εκεί εξεπλάγησαν και τα παιδιά με το συνεργείο με αυτά που μας συνέβησαν. Παγώσανε.
Εκεί που έκανα το standup έξω από την Πολυκλινική Αθηνών, κάποιος με χτύπησε στην πλάτη, γυρίζω και αντικρίζω μία ψηλή πανέμορφη κοπέλα. Και μου λέει “ειά σας, είμαι η Νεκταρία Καρατζή”.
“Μα πως έγινε αυτό, δεν πετούσατε το πρωί;”.
“Ακυρώθηκε η πτήση”, μου απαντά. Και άρχισε με δάκρυα στα μάτια να μου μιλά για τον γέροντα Πορφύριο.
Κατευθυνθήκαμε στο εσωτερικό του Ναού και αρχίσαμε τα γυρίσματα με την Νεκταρία.
Όσο μου μιλούσε η Νεκταρία, απέναντι μου ξαφνικά ήρθε και κάθισε ένας νεαρός που είχε δεμένο το χέρι με γύψο.
Μας κοίταγε επίμονα. Μετά το γύρισμα, με πλησίασε και μου λέει “κάνετε αφιέρωμα για τον γέροντα Πορφύριο;”.
“Ναι κάνουμε, αλλά με μεγάλη προσπάθεια για να βγει κάτι πολύ καλό”, αποκρίνομαι.
“Ο πνευματικός μου, πατέρας Γεώργιος Αλευράς, ήταν στην αδελφότητα του γέροντα Πορφύριου στο Άγιο Όρος. Στα χέρια του πατέρα Γεωργίου κοιμήθηκε ο γέροντας Πορφύριος”, μου λέει.
“Και που να τον βρούμε τώρα τον πατέρα Γεώργιο;” τον ρωτώ.
“Είναι εδώ πιο κάτω σε ένα Ναό και φεύγει το απόγευμα για τα Καυσοκαλύβια στο Άγιο Όρος. Να πάτε και στην Πολυκλινική να σας μιλήσουν”, μου εξήγησε.
Εκεί συγκλονίστηκα. Τα λόγια είναι πολύ φτωχά να περιγράψουν αυτά που ζήσαμε στην Πολυκλινική μαζί με τον πατέρα Γεώργιο.
Ο Άγιος Πορφύριος ήταν κοντά στα πνευματικά του παιδιά
Αφού μας μίλησε ο πατήρ Γεώργιος στους χώρους που γύριζε ο γέροντας Πορφύριος, ξαφνικά μας πλησιάζει μία ηλικιωμένη γυναίκα και με ρωτά “μήπως κάνετε κάτι για γέροντα Πορφύριο; Και αφού της απάντησα μου είπε “παιδί μου έχω να έρθω εδώ 10 χρόνια, από τότε που συνταξιοδοτήθηκα. Και ήρθα σήμερα να πάρω κάτι χαρτιά …. τι μου λέτε…. ήμουν 30 χρόνια νοσοκόμα εδώ, ο γέροντας Πορφύριος ήταν Άγιος. Τον έβλεπαν στην Ομόνοια να ίπταται. Τον είδα κι εδώ πολλές φορές” .
Εδώ αρχίζει να στερεύουν τα λόγια….
Εν τέλει, μίλησαν ο Αρχιεπίσκοπος, ο καθηγητής Κρουσταλάκης, η Νεκταρία Καρατζή, ο π. Νικόδημος Καβαρνός, κι άλλα πνευματικά παιδιά του γέροντα που προέκυψαν….
Αυτός ήταν ο Άγιος Πορφύριος“.
Μεγάλη γιορτή της ορθοδοξίας σήμερα 2 Δεκεμβρίου: Τιμάται ο Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης – Τα θαύματα & ο βίος του
Μεγάλη γιορτή της ορθοδοξίας σήμερα 2 Δεκεμβρίου. Γιορτάζει τη μνήμη του Όσιου Πορφύριου του Καυσοκαλυβίτη. Ποιος ήταν Ο Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης ο Διορατικός και Θαυματουργός;
Ο Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης, ήταν Έλληνας ιερομόναχος που και έγινε ευρέως γνωστός για το βίο και το έργο του. Κατατάχθηκε στο Αγιολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, από την Ιερά Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου, στη συνεδρίασή της που διεξήχθη στις 27 Νοεμβρίου 2013.
Ο Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης ο Διορατικός και Θαυματουργός
Ο π. Πορφύριος, γεννήθηκε το 1906 από ευσεβείς και πολύ φτωχούς γονείς στο χωριό Άγιος Ιωάννης Καρυστίας Ευβοίας. Στο σχολείο πήγε μέχρι Β΄ Δημοτικού. Τα γράμματα, όπως μου είπε, τα έμαθα διαβάζοντας το Ευαγγέλιο και τα λειτουργικά βιβλία της Εκκλησίας. Ο πατέρας του είχε πάει να δουλέψει στη διώρυγα του Παναμά, για να συντηρήσει την οικογένειά του. Κι ο μικρός Ευάγγελος – αυτό ήταν το όνομα του Γέροντα – δούλευε στα χωράφια και έβοσκε τα λιγοστά πρόβατά τους στις πλαγιές του χωριού. Εκεί διάβαζε και το Βίο του Αγίου Ιωάννου του Καλυβίτη. Τόσο πολύ τον συνεπήρε η αγία μορφή του Οσίου, που άρχισε να σκέπτεται να τον μιμηθεί.
Εκεί εγκαταστάθηκε στα Καυσοκαλύβια και έγινε υποτακτικός σε ένα κελί, σε δύο πολύ καλά και αυστηρά Γεροντάκια. Έζησε μαζί τους 5-6 χρόνια, έμαθε την καλογερική, την «άκρα» και «χαρούμενη» όπως έλεγε, υπακοή, την καθαρή αγάπη του Θεού και δέχθηκε – άδολο και αγνό παιδί όπως ήταν – το διορατικό χάρισμα. Όμως αρρώστησε άσχημα, και ο Θεός έδειξε ότι ήθελε να τον «μεταθέσει» στον κόσμο, για να μπορέσει να φωτίσει τους ανθρώπους με τη χάρη που είχε, να τους εμπνεύσει, να τους παρηγορήσει, να τους καθοδηγήσει. Έτσι, γύρισε στην πατρίδα του την Εύβοια, όπου εγκαταβίωσε στο Μοναστήρι του Αγίου Χαραλάμπους στο Αυλωνάρι. Εκεί θεραπεύθηκε.
Mε τον Αρχιεπίσκοπο του Σινά Πορφύριο
Σε ηλικία 20 ετών συναντήθηκε με τον Αρχιεπίσκοπο του Σινά Πορφύριο, ο οποίος θαύμασε για τα ουράνια χαρίσματα του νέου Μοναχού και τον χειροτόνησε πρεσβύτερο, δίνοντάς του το όνομά του: Πορφύριος. Φανταστείτε ότι περιέγραψε στον Αρχιεπίσκοπο την Ιερά Μονή του Σινά με λεπτομέρειες, χωρίς ποτέ να την έχει επισκεφθεί!
2 Δεκεμβρίου: Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης – Ο σύγχρονος Άγιος – Η αγιοκατάταξη του έγινε το 2013
Όταν η Ιερά Μονή του Αγίου Χαραλάμπους έγινε γυναικεία, εγκαταστάθηκε στην Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου Βάθειας Ευβοίας. Το 1940 ήρθε στην Αθήνα, όπου διορίσθηκε εφημέριος στον Ιερό Ναό του Αγίου Γερασίμου, στην Πολυκλινική, κοντά στην Ομόνοια. Εκεί υπηρέτησε 33 χρόνια το Θεό και τους ανθρώπους, ζώντας στην ταπεινή αφάνεια και μεγαλουργώντας για τη δόξα του Θεού.
Αφού, να σκεφθείτε, βοήθησε χιλιάδες ανθρώπους να βρουν την ειρήνη του Θεού. Ακόμη και τους γιατρούς βοηθούσε με τις χαρισματικές του διαγνώσεις, και πολλούς ασθενείς θεράπευε με τη χάρη του Θεού. Και όλα αυτά τα έκαμνε, ο αγράμματος για τον κόσμο, π. Πορφύριος, που ήξερε όμως άριστα τα άγια γράμματα του Θεού
«Ο πανσόφους τους αλιείς αναδείξας»
Όταν πήρε τη σύνταξη του από τον Άγιο Γεράσιμο, έζησε μερικά χρόνια στον Άγιο Νικόλαο Καλισσίων Πεντέλης και τελικά κατέληξε στο Μήλεσι της Μαλακάσας, κάπου 39 χιλ. από την Αθήνα, στο δρόμο για τη Λαμία, και άλλα 5 χιλ. στο δρόμο προς Ωρωπό, όπου έζησε το ίδιο ταπεινά, παλεύοντας με τις αρρώστιες του, που του χαρίσθηκαν από την αγάπη του Θεού ως «σκόλοψ τη σαρκί, ίνα μη υπεραίρηται».
Ο τόπος εκείνος έγινε αληθινό προσκύνημα. Επεδίωκε ο Γέροντας την αφάνεια, και ο Θεός τον δόξαζε.
«Ο κόσμος – θα γράψει αργότερα – με πήρε από καλό και όλοι φωνάζουνε ότι είμαι άγιος. Εγώ όμως αισθάνομαι ότι είμαι ο πιο αμαρτωλός άνθρωπος του κόσμου … και παρακαλώ όσοι με έχετε γνωρίσει να κάνετε προσευχή για μένα».
Ο Γέροντας έφυγε από τη ζωή ταπεινά στο κελί του, στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους, στις 2 Δεκεμβρίου 1991. Είχε την εσωτερική πληροφορία ότι το τέλος ήταν «εγγύς» και ήθελε να πεθάνει ταπεινά, μακριά από τον κόσμο, μέσα στη γαλήνη του Θεού. Κανείς δεν πληροφορήθηκε το θάνατό του, παρά μόνο οι κελιώτες των Καυσοκαλυβίων. Η κηδεία του έγινε ταπεινή, απέριττη, καλογερική, μέσα στο ειρηνικό και σεπτό περιβόλι της Παναγίας.
