Σε κατάσταση σοκ νοσοκόμα: Ο Θάνατος ήταν πάνω από το κρεβάτι του ασθενή πριν ξεψυχήσει, μία πανύψηλη σκοτεινή φιγούρα…»

Ο τομέας της υγειονομικής περίθαλψης συχνά περιλαμβάνει περιστατικά που ξεπερνούν τα όρια της επιστημονικής εξήγησης, ιδιαίτερα στις τελευταίες στιγμές ζωής των ασθενών. Ένα τέτοιο γεγονός αφηγήθηκε η Δρ Άντρεα Ο’ Κόνορ στο YouTube, περιγράφοντας την εμπειρία μιας νοσοκόμας που ισχυρίστηκε ότι είδε τον ίδιο τον Θάνατο κοντά σε έναν ασθενή, λίγο πριν εκείνος εκπνεύσει.

Η ανατριχιαστική μαρτυρία: Μια φιγούρα με μανδύα

Η νοσοκόμα εργάζονταν νυχτερινή βάρδια και παρακολουθούσε στενά έναν ασθενή που βρισκόταν κοντά στον θάνατο. Όπως περιγράφεται, ο άνδρας φαινόταν ιδιαίτερα αγχωμένος και φοβισμένος. Δεν έχω συναντήσει ποτέ κάτι τέτοιο. Συνεχίζει εξηγώντας: Μια νοσοκόμα ήταν σε βάρδια και είχε έναν ασθενή που ήταν πολύ κοντά στο θάνατο. Τον έλεγχαν κάθε 15 λεπτά γιατί φοβόταν πολύ… Και ξαφνικά το άγχος και ο φόβος του αυξάνονταν.

Όταν η νοσοκόμα μπήκε στο δωμάτιό του, σταμάτησε απότομα στην πόρτα, παγωμένη στη θέα μιας μεγάλης, σκοτεινής φιγούρας που φορούσε μανδύα και στεκόταν σκυμμένη πάνω από το κρεβάτι του ασθενούς. Ήταν σαν μια μαύρη σκιώδης παρουσία, περιέγραψε η νοσοκόμα, εξηγώντας πως το μυαλό της δεν μπορούσε να κατανοήσει αυτό που έβλεπε. Δεν υπήρχαν επισκέπτες ή άλλα άτομα στον χώρο που θα μπορούσαν να εξηγήσουν την παρουσία αυτή.

Η εμπειρία επαναλήφθηκε, με τη νοσοκόμα να δηλώνει στην επόμενη βάρδια ότι είδε τον Θάνατο Θεριστή. Ο ασθενής πέθανε αργότερα την ίδια νύχτα, ενισχύοντας την αίσθηση ότι κάτι υπερφυσικό μπορεί να συνέβαινε.

Ερμηνείες και πιθανές εξηγήσεις

Η Δρ O’ Κόνορ αναγνώρισε ότι τέτοια περιστατικά είναι συχνά στην υγειονομική περίθαλψη, αν και η ίδια δήλωσε πως δεν έχει βιώσει κάτι παρόμοιο. Υποστήριξε πως οι εμπειρίες αυτές μπορεί να είναι αποτέλεσμα παραισθήσεων ή εξάντλησης, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της νυχτερινής βάρδιας. Ωστόσο, δεν απέκλεισε τη δυνατότητα ότι οι μαρτυρίες αντανακλούν μια πραγματικότητα που η επιστήμη δεν μπορεί να εξηγήσει.

Η αφήγηση προσέλκυσε την προσοχή του κοινού στο YouTube, με επαγγελματίες του χώρου να συμμερίζονται παρόμοιες εμπειρίες. Μια νοσοκόμα τραύματος ανέφερε: Έχω δει πολλά τέτοια πράγματα στην καριέρα μου. Πιστεύω ότι οι ιστορίες αυτές έχουν βάση. Άλλοι σχολιαστές εξέφρασαν την πεποίθηση ότι τέτοιες φιγούρες μπορεί να συνδέονται με τη μεταφυσική ή τον θάνατο.

Μαρτυρίες για σκοτεινές παρουσίες

Άλλες αφηγήσεις ενισχύουν την αίσθηση του ανεξήγητου στον χώρο της υγειονομικής περίθαλψης. Ένας σχολιαστής ανέφερε ότι ένας συνάδελφός του είχε βιώσει παρόμοιο περιστατικό, βλέποντας τον Θεριστή κοντά σε ασθενή που πίστευε πως βασανιζόταν ως μορφή τιμωρίας για τη ζωή του. Ο ασθενής, γνωστός για τη δύσκολη συμπεριφορά του, πέθανε λίγο αργότερα.

Οι μαρτυρίες αυτές προκαλούν ερωτήματα για το ανεξήγητο που μπορεί να συμβαίνει στα νοσοκομεία. Είτε πρόκειται για παραισθήσεις είτε για μεταφυσικά φαινόμενα, αναδεικνύουν τον τρόπο που οι υγειονομικοί επεξεργάζονται το απροσδόκητο και διαχειρίζονται εμπειρίες που ξεφεύγουν από το συνηθισμένο.

Απόκοσμες φωνές, ψίθυροι, σκοτεινές φιγούρες: Το στοιχειωμένο χωριό του Ολύμπου που τρομάζει τους επισκέπτες

Στοιχειωμένο χωριό: Πρόκειται για το χωριό της Μόρνας, το οποίο συγκεντρώνει όλα τα απαραίτητα στοιχεία ενός θρίλερ. Οι ιστορίες της είναι ιδιαίτερες και περιβάλλονται από σκοτάδι και τρόμο για τους ανθρώπους. Γνωρίστε το στοιχειωμένο χωριό που βρίσκεται στην Πιερία…

Στοιχειωμένο χωριό: Ο σκοτεινός τόπος

Η Μόρνα είναι ένα χωριό της Πιερίας. Μόρνα σημαίνει σκοτεινός τόπος. Οι κάτοικοι του χωριού αποφάσισαν κάποια στιγμή να αλλάξουν το όνομα του τόπου τους και να τον πουν Σκοτεινά. Μόρνα Πιερίας ή Σκοτεινά Πιερίας. Έτσι θα το έχετε ακούσει. Και σίγουρα μετά τις συστάσεις ακολουθούν οι πολλές και διάφορες τρομακτικές ιστορίες που το έχουν αναγάγει σε ένα στοιχειωμένο χωριό οι κάτοικοι του οποίου μέσα σε ένα βράδυ αποφάσισαν να το εγκαταλείψουν και να πάνε να ζήσουν μερικά χιλιόμετρα βορειότερα. Σε ένα χωριό που το ονόμασαν Φωτεινά.

Όπως κάθε ιστορία που στηρίζει την ύπαρξή της σε μεταφυσικά ή παραφυσικά φαινόμενα, ωστόσο, υπάρχει και η λογική εξήγηση και αυτό συμβαίνει και στην περίπτωση της Μόρνας. Ειδικότερα, σε αυτή την ιστορία, μάλιστα, θα μπορούσε κάποιος να πει πως συμπυκνώνεται η διαδρομή της ελληνικής υπαίθρου μέσα στη σύγχρονη ιστορία και ιδιαίτερα από τη μεταπολίτευση και μετά.

Μέχρι να φτάσουμε εκεί, ωστόσο, έχουμε να κάνουμε με σκοτεινές φιγούρες που εμφανίζονται τόσο ξαφνικά όσο εξαφανίζονται. Με πόρτες που ανοιγοκλείνουν μόνες τους. Με απόκοσμες φωνές και πολλά ακόμα ανατριχιαστικά φαινόμενα.

Στοιχειωμένο χωριό: Η Μόρνα και οι σκοτεινές ιστορίες της

Η Μόρνα (ή Σκοτεινά όπως ονομάστηκε μεταγενέστερα) ήταν χτισμένη σε μια γούβα στα Πιέρια όρη. Αυτό σε συνδυασμό με την πυκνότατη βλάστηση κρατούσαν μακριά τον ήλιο τις περισσότερες ώρες της ημέρας. Ξημέρωνε αργά και νύχτωνε πολύ νωρίς.  Η αρνητική ενέργεια στην περιοχή ήταν δεδομένη. Όπως δεδομένες είναι και οι διάφορες σκοτεινες ιστορίες.

Βοσκοί και άνθρωποι που σχολούσαν από τη δουλειά τους στο περίφημο εργοστάσιο ξυλείας (θα αναφερθούμε σε αυτό στη συνέχεια του κειμένου) ήταν μάρτυρες ενός περίεργου φαινομένου. Κοπέλες, μικρής ηλικίας, γυμνές, χόρευαν γύρω γύρω από το χωριό και τον ποταμό Μόρνο. Ήταν ένας χορός έκστασης που τους τρόμαζε με αποτέλεσμα μόλις έπεφτε το σκοτάδι, να κρύβονται στα σπίτια τους και να μη θέλουν να βγουν πριν ξημερώσει. Ελάχιστοι ήταν οι… τολμηροί που κυκλοφορούσαν τη νύχτα.

Το φαινόμενο αυτό οι κάτοικοι της περιοχής το είχαν ονομάσει γκουλαγκούδια που σημαίνει γυμνά και αφορούσε επτά κορίτσια που κυκλοφορούσαν και χόρευαν τον δικό τους σκοτεινό χορό τρομοκρατώντας τους κατοίκους με το γοερό κλάμα τους μέχρι που λίγο πριν το ξημέρωμα ανέβαιναν στην κορυφή του βουνού και κρυβόντουσαν σε μια σπηλιά που υπάρχει εκεί και περίμεναν εκεί μέχρι να έρθουν και πάλι τα μεσάνυχτα. Αυτή η ιστορία κράτησε από πολύ παλιά μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του 1960!

Η ιστορία, με το μαλλιαρό χέρι

Παράλληλα, μια παλιά τρομακτική ιστορία ήταν αυτή με το μαλλιαρό χέρι που θεωρητικά κυνηγούσε όσους έβρισκε στο διάβα του. Το σπίτι από το οποίο υποτίθεται πως έβγαινε το μαλλιαρό χέρι άνηκε σε έναν νεαρό άνδρα ο οποίος αποφάσισε να φύγει από την Ελλάδα και να αναζητήσει την τύχη του στις Ηνωμένες Πολιτείες όπου τελικά στέριωσε και έκανε οικογένεια και παιδιά. Το σπίτι εγκαταλείφθηκε στην τύχη του και όταν άρχισε να διαλύεται και να παίρνει μια πιο άγρια μορφή ο θρύλος για το τι γίνεται στο εσωτερικό του και την κατάρα που άφησε πίσω του ο μετανάστης γιγαντώθηκε με αποτέλεσμα οι κάτοικοι του χωριού να αποφεύγουν ακόμα και απ έξω να περάσουν.

Επιπλέον, φόβος μεγάλος υπήρχε στην περιοχή που λεγόταν Τούρκος και η οποία συνδέεται με την εποχή της Τουρκοκρατίας και τα όσα είχαν βιώσει οι Έλληνες με εκτελέσεις και φρικτά βασανιστήρια. Και εκεί υπάρχουν μαρτυρίες για απόκοσμες φωνές και εμφανίσεις πνευμάτων. Εκεί ακούγονταν διάφοροι απόκοσμοι ήχοι αγνώστου προέλευσης. Σκιές έκαναν την εμφάνισή τους και ψίθυροι από το πουθενά σε έκαναν να ανατριχιάζεις.

Όταν οι κάτοικοι εγκατέλειψαν το χωριό με σκοπό ουσιαστικά να το μεταφέρουν βορειότερα και να ξεκινήσουν εκεί τη ζωή τους από την αρχή, λέγεται, πως οι αυτοδιοικητικές αρχές τους ζήτησαν να τους εξηγήσουν τον λόγο που προχωράνε σε αυτή την κίνηση αλλά εκείνοι αρνήθηκαν πεισματικά να πουν οτιδήποτε. Αυτό που ίσως είναι το πιο περίεργο απ όλα είναι πως αν σήμερα πάει κάποιος στο χωριό και επιχειρήσει να μπει μέσα στα εγκαταλελειμμένα σπίτια θα διαπιστώσει πως η φυγή των κατοίκων έγινε εσπευσμένα και σίγουρα χωρίς ιδιαίτερη προεργασία…

Η ακμή και η παρακμή ενός ορεινού χωριού

Η Μόρνα, ωστόσο, δεν έχει μόνο τη σκοτεινή της πλευρά. Έχει και την σκληρή της πλευρά που δεν αποκλείεται να είναι αυτή η υπεύθυνη για τη μετακόμιση του χωριού. Πριν την απόλυτη παρακμή του, το χωριό είχε ζήσει για πολλά χρόνια την απόλυτη ακμή του. Το δασικό σύμπλεγμα μεταξύ Σκοτεινών (Μόρνας) – Λιβαδίου – Φτέρης και Πλατανορέματος στα Πιέρια Όρη, καλύπτει μια έκταση 100.000 στρεμμάτων. Η οξιά του θεωρείται άριστης ποιότητας και από τις καλύτερες παγκοσμίως.

Εκεί, λοιπόν, για πολλές δεκαετίες λειτουργούσε το Κρατικό Εργοστάσιο Επεξεργασίας Ξύλου. Όπως, μάλιστα, αναφέρει ο καθηγητής- ιστορικός Γιάννης Καζταρίδης ήταν τέτοια η ποιότητα της ξυλείας που έδινε η περιοχή που η Μόρνα επελέγη για να κατασκευαστεί η θαλαμηγός του βασιλιά Όθωνα με την ίδρυση του ελληνικού κράτους, το 1830. Το πλοίο κατασκευάστηκε από πιερική ξυλεία και ήταν το καμάρι του νεαρού βασιλιά των Ελλήνων.

Δρύες, πλατάνια, καστανιές και οξιές στολίζουν τα Πιέρια όρη από την αρχαιότητα. Σύμφωνα με αρχαία κείμενα πολλά καράβια ναυπηγήθηκαν στα παράλια της Κατερίνης από δέντρα που κάποτε φύτρωσαν και μεγάλωσαν εκεί. Ενδεικτικό της ζωντάνιας και της οικονομικής ανάπτυξης που γνώρισε η περιοχή είναι το γεγονός ότι το 1956 το υπουργείο Εμπορίου, επί πρωθυπουργίας Κωνσταντίνου Καραμανλή, αναγνωρίζοντας τη σημαντική συμβολή του εργοστασίου της Μόρνας στην Εθνική Οικονομία, απένειμε στους υπεύθυνους Χρυσό Μετάλλιο, στο πλαίσιο της ΔΕΘ.

Οι κάτοικοι έφυγαν για τα φωτεινά

Όλα αυτά, όμως, μέχρι το 1967 οπότε και μπαίνει λουκέτο στο εργοστάσιο. Οι μέρες της δόξας είχαν περάσει ανεπιστρεπτί. Η Μόρνα άρχισε να γίνεται ακόμα πιο σκοτεινή καθώς οι δουλειές λιγόστεψαν και οι νέοι άνθρωποι προτιμούσαν την εσωτερική (και όχι μόνο) μετανάστευση μέχρι που και όσοι έμειναν πίσω, αποφάσισαν να κάνουν το μεγάλο βήμα για ένα καλύτερο αύριο.

Εγκατέλειψαν τα Σκοτεινά και πήγαν μερικά χιλιόμετρα βορειότερα και έχτισαν τα Φωτεινά. Το μέρος εκεί είναι, όντως, πιο φωτεινό και η ποιότητα ζωής καλύτερη. Φεύγοντας άφησαν πίσω τους τη σκοτεινιά, την κακή ενέργεια, τις παλιές ζωές τους και κυρίως ένα χωριό στο οποίο πλέον τα μόνα που κατοικούν είναι στοιχειωμένοι μύθοι και τρομακτικές ιστορίες για απόκοσμες φωνές και αινιγματικές οπτασίες γυμνών νεαρών κοριτσιών.