Μην ξεχάσετε να τους πείτε χρόνια πολλά: Τα σπάνια ονόματα που γιορτάζουν αύριο 3 Ιανουαρίου
Η 3η Ιανουαρίου είναι μια μέρα αφιερωμένη στη μνήμη σημαντικών θρησκευτικών μορφών. Τιμώνται ο Προφήτης Μαλαχίας, ο Άγιος Γόρδιος ο Μάρτυρας, η Αγία Θωμαΐς, και η Αγία Γενεβιέβη των Παρισίων, η οποία αποτελεί και την πολιούχο του Παρισιού.
Η Αγία Γενεβιέβη: Ζωή και Κληρονομιά
Η Αγία Γενεβιέβη (γνωστή και ως Γενοβέφα) γεννήθηκε, σύμφωνα με την παράδοση, γύρω στο 419 μ.Χ. στην πόλη Ναντέρν, κοντά στο Παρίσι. Από την παιδική της ηλικία, ένιωσε την κλήση προς τη μοναχική ζωή, μια κλήση που ενδυναμώθηκε από την πνευματική της σχέση με τον Άγιο Γερμανό της Ωξέρρης, σημαντική μορφή της εποχής (378-448 μ.Χ.).
Μετά την απώλεια των γονιών της, η Γενεβιέβη εκάρη μοναχή από τον Επίσκοπο των Παρισίων. Με την καθοδήγηση και τη χάρη του Θεού, έφτασε σε πνευματικά ύψη και διακρίθηκε για την ασκητική της ζωή και την αφοσίωσή της στην πνευματική τελειότητα. Η Οσία Γενεβιέβη κοιμήθηκε ήρεμα σε ηλικία 93 ετών, αφήνοντας πίσω της σημαντική κληρονομιά.
Πολιούχος των Παρισίων
Ο ναός των Αγίων Αποστόλων στο Παρίσι, όπου ετάφη η Αγία Γενεβιέβη, έλαβε το όνομά της και από τότε η Αγία θεωρείται η πολιούχος του Παρισιού. Η πνευματική της παρακαταθήκη συνεχίζει να εμπνέει και να καθοδηγεί την πόλη και τους πιστούς σε όλο τον κόσμο.
Η πιο ισχυρή προσεuχή στην Παναγία: Όταν την χρειαστείς, θα την πεις & θα έρθει, στις δuσκολότερες στιγμές σου
Η Παναγία βρίσκεται δίπλα μας στις δυσκολότερες στιγμές της ζωής μας, όπως στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, όπου ο ασθενής είναι μόνος τους και παλεύει για να κρατηθεί στη ζωή και με μία προσευχή θα κάνει την παρέμβασή της.
Στο διαδίκτυο κυκλοφορεί ένα κείμενο τού Εισαγγελικού Λειτουργού Ευάγγελου Κρουσταλάκη, πού έφθασε μέχρι και την θέση τού Εισαγγελέως τού Αρείου Πάγου, με τις νομικές του γνώσεις, αλλά και το ήθος του και περιγράφει την εμπειρία του από την μονάδα εντατικής θεραπείας, στην οποία βρέθηκε μετά από μια σοβαρή χειρουργική επέμβαση.
Γράφει για το έντονο συναίσθημα απομόνωσης, για την αίσθηση τής εγκατάλειψης, τις ατέλειωτες ώρες τής μοναξιάς, τις πολλές σκέψεις πού κατακλύζουν το μυαλό τού ανθρώπου και πού ταλανίζουν την ψυχή του.
Στην αρχή τον βοήθησαν οι όμορφες αναμνήσεις από τα προηγούμενα χρόνια, αλλά πάλι τον κατέκλυσε το συναίσθημα τής μοναξιάς και τής εγκαταλείψεως.
Και συνεχίζει: Όπως ήμουν ξαπλωμένος στο κρεβάτι, κοιτάζοντας σχεδόν πάντοτε το ταβάνι τού δωματίου, άρχισα να περιφέρω το βλέμμα μου γύρω-τριγύρω. Και ξαφνικά ανακάλυψα στον απέναντι τοίχο, στην επάνω αριστερή γωνία του, μια εικόνα τής Παναγίας πού στην αγκαλιά της κρατούσε τον Χριστό. Κάποιος καλός άνθρωπος την είχε τοποθετήσει εκεί.
Από την στιγμή αυτή, η Παναγία μας έγινε η συντροφιά μου. Αυτή η απλή εικόνα, πού δεν είχε ιδιαίτερη καλλιτεχνική αξία, ήταν μια πόρτα πού με οδήγησε κοντά στην Παναγία. Κατανόησα καλύτερα τότε τι πάει να πει ότι η τιμή τής εικόνος επί το πρωτοτυπον διαβαίνει, όπως λένε οι Πατέρες τής Εκκλησίας μας.
Συναισθήματα, σκέψεις, αγωνίες μού έγιναν αντικείμενο εκμυστηρεύσεών μου στην Παναγία. Εκείνη φαινόταν πώς με άκουγε. Φυσικά δεν μού μιλούσε, έδειχνε όμως ότι κατανοούσε την αγωνία μου. Έτσι, μια ατμόσφαιρα γαλήνης και ηρεμίας επικράτησε σιγά-σιγά και ανεπαίσθητα στην τρικυμισμενη ψυχή μου.
Οι ατέλειωτες ώρες τής παραμονής μου στην εντατική έπαψαν να είναι εφιαλτικές. Είχα την αίσθηση πώς κάποιος, πού με αγαπούσε πολύ, βρισκόταν δίπλα μου. Ένιωθα το ζεστό χάδι, από το χέρι ενός δικού μου ανθρώπου, στο ξερό και φλεγόμενο από τον πυρετό μέτωπό μου.
Η παρέμβαση της Παναγίας στις πιο δύσκολες στιγμές του ανθρώπου
Οι αναμνήσεις αυτές, αλλά ιδιαίτερα η εμπειρία μου από την Παναγία τής εντατικής, αισθάνομαι πώς με έχουν συνδέσει στενά με την εικόνα τής Παναγίας. Έτσι τώρα μπορώ να νιώσω καλύτερα, γιατί τόσο πολλοί άνθρωποι, σε δύσκολες στιγμές τής ζωής τους, στην Παναγία προσφεύγουν και αυτήν επικαλούνται, προσευχόμενοι μπροστά στην εικόνα της.
Προσευχή για την Παναγία
Μια άκρως συγκινητική προσευχή για την Παναγία, από τους Αγιορείτες Πατέρες, μπορούν να λένε οι πιστοί.
Όπως αναφέρει η προσευχή: “Ευχαριστώ σε Δέσποινα, αγαπημένη Κόρη που μ΄ έκανες εις την καρδιά, από παππού, εγγόνι.
Στην όψη σου γονάτισε κάθε μου αμαρτία και άφησα στο Όρος σου, κάθε παλιά αιτία.
Από το χέρι μ’ έπιασες να σ΄ έχω αντιστήλι και στου γουμένου μ΄ έβαλες το Άγιο Πετραχήλι.
Με Φώτισες Παντάνασσα και λάλησαν τα χείλη και η χαρά πλημμύρισε τα δυο πικρά μου χείλη”.
Πηγή