«Εγώ Φταίω…»: Η Ρούλα Πισπιρίγκου το παραδέχτηκε για τον θάνατο της Μαλένας για 1η φορά, Ραγδαίες εξελίξεις

Η Ρούλα Πισπιρίγκου απολογήθηκε για τρίτη συνεχόμενη ημέρα για τους θανάτους των δύο μικρότερων παιδιών της, μπροστά στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Αθήνας. Η κατηγορούμενη αρνήθηκε ότι έχει μερίδιο ευθύνης για το θάνατο της Μαλένας, τονίζοντας ότι κανείς δεν ανέφερε πως η ΚΑΡΠΑ θα είχε σώσει το παιδί. Συγκεκριμένα, η κατηγορούμενη περιέγραψε αναλυτικά τα γεγονότα της 13ης Απριλίου 2019, όταν η Μαλένα εξέπνευσε στο νοσοκομείο Παίδων.

Η Ερώτηση για την Αντίδρασή της και η Σχέση με τους Χρόνους

Η πρόεδρος της έδρας, ρωτώντας την κατηγορούμενη για το διάστημα που μεσολάβησε από τη στιγμή που ανέφερε ότι βγήκε από το δωμάτιο για να καλέσει τους γιατρούς (16:40), έως την άφιξη τους στο δωμάτιο (17:15), εξέφρασε αμφιβολίες. Η πρόεδρος παρατήρησε ότι τα όσα έλεγε η κατηγορούμενη δεν συνάδουν με τις καταθέσεις των γιατρών.

«Έχετε χάσει τρία παιδιά και έρχεστε τώρα να μου πείτε αυτό;! Δεν ξέρετε τι έχει γίνει τώρα; Εμένα οι ώρες δεν μου βγαίνουν, αλήθεια. Αν βγαίνουν σε εσάς πείτε μου. Είναι κρίσιμο. Μας περισσεύουν 25 λεπτά. Ο γιατρός λέει ότι έλαβε ένα παιδί που δεν συνάδει με ένα παιδί νοσηλείας, ήταν σαν ένα παιδί που ήρθε με το ΕΚΑΒ. Είπε ότι το παιδί ήταν δροσερό!».

Οι Αντιδράσεις και Η Παράληψη Παροχής Βοήθειας

Η Ρούλα Πισπιρίγκου προσδιόρισε τα όσα συνέβησαν την κρίσιμη στιγμή, λέγοντας: «Της είπα “Μαλένα! Μαλένα!” δυνατά, δεν ανταποκρινόταν, την ακούμπησα, την τράνταξα, την ταρακούνησα από τους ώμους…».

Πρόεδρος: Ανταποκρινόταν;

Κατηγορούμενη: Όχι, τα ματάκια της ήταν μισάνοιχτα…

Πρόεδρος: Μόνο της μιλήσατε;

Κατηγορούμενη: Την ακούμπησα. Την τράνταξα. Την ταρακούνησα ολόκληρη. Την έπιασα από τους ώμους.

Πρόεδρος: Έπειτα;

Κατηγορούμενη: Φωνάζω να βρω κάποιον.

Η Περιπλάνηση στους Διαδρόμους του Νοσοκομείου

Η κατηγορούμενη περιέγραψε τη δυσκολία της να βρει βοήθεια και την περιπλάνησή της στους διαδρόμους του νοσοκομείου, προσπαθώντας να εντοπίσει γιατρούς ή νοσηλευτές.

«Κοίταξα σε ένα δωμάτιο, δεν βλέπω κανέναν. Όλα ήταν κλειστά κλειδωμένα και το γραφείο της προϊσταμένης δεν είχε φως. Γύρισα πίσω και πήγα δεξιά, προχώρησα στο διάδρομο στο δωμάτιο των γιατρών. Ήμουν στα χαμένα. Φτάνω στη στάση των νοσηλευτών κανείς και εκεί. Και τότε τους άκουσα. Όταν άνοιξε η πόρτα άκουσα τις φωνές τους δεν τις άκουσα νωρίτερα. Είδα μέσα στο χώρο έναν γονιό όρθιο, την γιατρό λίγο πιο δίπλα και την νοσοκόμα που κρατούσε το πόμολο», είπε.

Πρόεδρος: Και μετά;

Κατηγορούμενη: Ήμουν λαχανιασμένη. Είπα «τρέξτε τρέξτε, κάτι έπαθε το παιδί, η Μαλένα». Δεν είπα ποτέ ότι είναι μελανιασμένο το παιδί. Μπορεί να είπα ότι είναι μπλε στα χειλάκια της. Δεν θυμάμαι ακριβώς τι είπα.

Πρόεδρος: Μα πώς γίνεται αυτό; Εδώ θυμάστε την κυρία που κρατούσε το πόμολο της πόρτας και δεν θυμάστε τι είπατε για παιδί σας; Πείτε μου τι είπατε.

Κατηγορούμενη: Είπα ότι το παιδί κάτι έπαθε, ότι χτυπάει η αντλία του και για τα μπλε χείλη.

Η Ψυχολογική Κατάσταση της Κατηγορουμένης και οι Αντιφάσεις

Η πρόεδρος ανέφερε ότι η κατηγορούμενη φαίνεται να θυμόταν κάποιες λεπτομέρειες αλλά να μην θυμάται βασικά στοιχεία της συμπεριφοράς της προς το παιδί της. Η Ρούλα Πισπιρίγκου αποδέχτηκε το γεγονός ότι ήταν σε σοκ και δήλωσε πως δεν μπορούσε να δράσει.

Πρόεδρος: Στη διαδρομή που κάνατε μέχρι να πάτε στη στάση, περάσατε ξανά μπροστά από το δωμάτιο του παιδιού. Το κοιτάξατε;

Κατηγορούμενη: Όχι.

Πρόεδρος: Περάσατε από το δωμάτιο του παιδιού σας, θέλετε να μου πείτε, και δεν κοιτάτε τι απέγινε;

Κατηγορούμενη: Μπορεί και να κοίταξα, δεν το θυμάμαι.

Πρόεδρος: Δεν γίνεται αυτό να μην έχει αποτυπωθεί στη μνήμη σας. Έχουν αποτυπωθεί άλλα και άλλα. Το παιδί σας μπορεί να είχε πέσει κάτω, μπορεί να είχε σηκωθεί και να χόρευε, μπορεί να είχε γίνει καλά. Και εσείς δεν το κοιτάτε;

Κατηγορούμενη: Μπορεί και να το είδα, ήμουν σε σοκ.

Η Ευθύνη των Γιατρών και η Μη Παροχή Βοήθειας

Η πρόεδρος επανήλθε στη συζήτηση για τις πρώτες βοήθειες και τη μη αντίδραση της κατηγορούμενης, ρωτώντας γιατί δεν αναλαμβάνει η ίδια την ευθύνη να προσφέρει βοήθεια στο παιδί της.

Πρόεδρος: Δεδομένης της κατάρτισης σας, κάνατε κάτι σε κλάσματα δευτερολέπτου να τη βοηθήσετε;

Κατηγορούμενη: Όχι, δεν μπορούσα να κάνω κάτι εγώ και να πάρω την ευθύνη. Το παιδί ήταν στην ευθύνη των γιατρών. Από τη στιγμή που ήμουν σε νοσοκομείο, έπρεπε να φωνάξω τους γιατρούς.

Πρόεδρος: Σβήνει το παιδί σας και αυτά τα κλάσματα του δευτερολέπτου, δεν τα εκμεταλλεύεστε; Δεν θα μπορούσατε να φωνάζετε και ταυτόχρονα να κάνετε ΚΑΡΠΑ;

Κατηγορούμενη: Δεν θεώρησα σωστό να αναλάβω εγώ όταν είμαι σε ένα νοσοκομείο και ενώ είμαι σε σοκ. Προτίμησα να βρω τους γιατρούς, δεν ήθελα να κάνω εγώ τις ενέργειες πάνω στο παιδί μου.

Η Οδύνη και οι Αντιφάσεις για την Ενοχή της Κατηγορουμένης

Η κατηγορούμενη, εκφράζοντας την απόγνωση της, ξέσπασε μπροστά στο δικαστήριο.

«Δεν έκανα ΚΑΡΠΑ; Τη δολοφόνησα και έπρεπε να της κάνω και ΚΑΡΠΑ; Αν θα φώναζα; Θα φώναζα; Αν έπρεπε να τρέξω κι εγώ περπάτησα γοργά; Φταίω! Τι να πω γι’ αυτά! Ήμουν σε σοκ. Πρώτη φορά συνέβαινε κάτι τέτοιο στο παιδί μου! Μου καταλογίζω ότι δεν φώναξα, ότι δεν πήγα πιο γρήγορα στους γιατρούς», ανέφερε.

Οι απαντήσεις της Ρούλας Πισπιρίγκου προκάλεσαν την αντίδραση της προέδρου:

«Έχετε χάσει τρία παιδιά και έρχεστε τώρα να μου πείτε αυτό;! Δεν ξέρετε τι έχει γίνει τώρα; Εμένα οι ώρες δεν μου βγαίνουν, αλήθεια. Αν βγαίνουν σε εσάς πείτε μου. Είναι κρίσιμο. Μας περισσεύουν 25 λεπτά. Ο γιατρός λέει ότι έλαβε ένα παιδί που δεν συνάδει με ένα παιδί νοσηλείας, σαν ένα παιδί που ήρθε με το ΕΚΑΒ».