ΕΚΤΑΚΤΟ: Διπλός ισχυρός σεισμός Τώρα σε 2 ακόμα Νησιά της Ελλάδας – Οι πρώτες πληροφορίες

Μια ισχυρή σεισμική δόνηση μεγέθους 4,6 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ καταγράφηκε 79,2 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Καρπάθου, με εστιακό βάθος 10 χιλιομέτρων. Η σεισμική δραστηριότητα προκάλεσε ανησυχία, καθώς η περιοχή είναι γνωστή για τη σεισμογένεσή της.

Οι Εκτιμήσεις του Κώστα Συνολάκη

Ο καθηγητής Φυσικών Καταστροφών και Ακαδημαϊκός, Κώστας Συνολάκης, μίλησε στην ΕΡΤ σχετικά με τη σεισμική δραστηριότητα που παρατηρείται στην περιοχή της Σαντορίνης. Ο ίδιος σημείωσε: «Προφανώς δεν πρέπει να ανησυχούμε και να είμαστε σε κατάσταση πανικού. Αυτό το οποίο γίνεται, όλα τα μέτρα είναι προληπτικά και είναι κοινή λογική». Αναφέρθηκε επίσης στις πιθανές κατολισθήσεις στην περιοχή της Σαντορίνης, καθώς το ηφαιστειακό έδαφος είναι ιδιαίτερα ευάλωτο, ενώ έθεσε και το ενδεχόμενο ενός τσουνάμι, αν προκληθεί υποθαλάσσια κατολίσθηση.

Ανάγκη για Προετοιμασία και Ετοιμότητα

Ο καθηγητής τόνισε πως, δεδομένου του μικρού χρόνου προειδοποίησης σε περίπτωση τσουνάμι, οι κάτοικοι πρέπει να είναι έτοιμοι να αντιδράσουν άμεσα. Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά: «Ο χρόνος για τη Σαντορίνη προειδοποίηση είναι πάρα πολύ μικρός, οπότε πρέπει όλοι να ξέρουν τι θα κάνουν». Επιπλέον, σημείωσε ότι στην περιοχή της Άνυδρου, ένα μικρό νησί ανάμεσα στην Ανάφη και τη Σαντορίνη, παρατηρείται έντονη σεισμική δραστηριότητα. Το γεγονός ότι υπάρχουν αρκετά αχαρτογράφητα ρήγματα στην περιοχή καθιστά δύσκολη την ακριβή εκτίμηση των σεισμικών κινδύνων.

Η Σεισμική Ιστορία της Σαντορίνης

Αναφερόμενος στην ιστορική σεισμική δραστηριότητα, ο Συνολάκης επεσήμανε ότι η Σαντορίνη έχει καταγράψει τρεις μικρές ηφαιστειακές εκρήξεις τον 20ό αιώνα, με την τελευταία να έχει σημειωθεί το 1950. Στο σεισμό του 1956, που έμεινε γνωστός ως «σεισμός της Σαντορίνης», καταγράφηκαν θύματα λόγω της κατάρρευσης σπιτιών, τα οποία είχαν κατασκευαστεί από θηραϊκή γη, ένα υλικό που δεν είχε υποστεί καμιά επεξεργασία ψησίματος.

Η Σημερινή Αντισεισμική Προστασία

Σύμφωνα με τον καθηγητή, η σύγχρονη δόμηση είναι ασφαλέστερη, καθώς οι νέοι αντισεισμικοί κανονισμοί επιτρέπουν την κατασκευή ανθεκτικών κτηρίων. Τόνισε επίσης ότι η σεισμική δραστηριότητα θα πρέπει να παρακολουθείται στενά, καθώς μέσα σε 48 ώρες έχουν σημειωθεί περισσότερες από 400 σεισμικές δονήσεις στην περιοχή. «Όταν φτάσουμε να έχουμε έναν σεισμό την ημέρα ή την εβδομάδα, θα μπορούσαμε να πούμε ότι έχει σταματήσει η δραστηριότητα», κατέληξε ο Κώστας Συνολάκης.

Σεισμός μεγέθους 4,6 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ σημειώθηκε το απόγευμα της Δευτέρας 3 Φεβρουαρίου ανοιχτά της Αμοργού, προκαλώντας ανησυχία στις τοπικές αρχές και τους κατοίκους.

Τοποθεσία και χαρακτηριστικά του σεισμού

Ο σεισμός εκδηλώθηκε λίγο πριν τις 19:45 στη θαλάσσια περιοχή, περίπου 18 χιλιόμετρα νότια-νοτιοδυτικά της Αρκεσίνης, στην Αμοργό. Αρχικά, η αυτόματη καταγραφή του Γεωδυναμικού Ινστιτούτου είχε εντοπίσει το επίκεντρο στα 63 χιλιόμετρα δυτικά-βορειοδυτικά της Ολύμπου Καρπάθου, όμως αργότερα η εκτίμηση διορθώθηκε και το ακριβές σημείο εντοπίστηκε πλησιέστερα στην Αμοργό.

Εκτιμήσεις ειδικών και επιπτώσεις

Ο καθηγητής Ευθύμης Λέκκας, μιλώντας στην ΕΡΤ, υπογράμμισε ότι «η δραστηριότητα περιορίζεται κοντά στην Αμοργό, συνεπώς αυτό είναι ένα θετικό στοιχείο, γιατί η Σαντορίνη είναι ιδιαίτερα ευάλωτη και τρωτή σε σχέση πάντα με την Αμοργό». Διευκρίνισε επίσης ότι η γεωμορφολογία της Αμοργού, με τους βραχώδεις σχηματισμούς και τα περιορισμένα κτίρια, δεν επιτρέπει την ανάπτυξη εκτεταμένων ζημιών. Αντιθέτως, εάν το επίκεντρο είχε εντοπιστεί πλησιέστερα στη Σαντορίνη, η κατάσταση θα ήταν πιο ανησυχητική, δεδομένου ότι το νησί χαρακτηρίζεται από διαφορετικά γεωλογικά χαρακτηριστικά και μεγαλύτερη ευαλωτότητα σε σεισμικές δονήσεις.

Ο σεισμός των 7,5 Ρίχτερ που σημειώθηκε στις 9 Ιουλίου 1956 μεταξύ Σαντορίνης και Αμοργού παραμένει ένας από τους ισχυρότερους σεισμούς στην Ευρώπη κατά τον 20ό αιώνα. Με τραγικό απολογισμό 53 νεκρούς, εκατοντάδες τραυματίες και ένα καταστροφικό τσουνάμι, το γεγονός αυτό άφησε ανεξίτηλο το αποτύπωμά του στην ιστορία της Ελλάδας.

Η Σεισμική Δραστηριότητα και το Ιστορικό του Σεισμού

Ο σεισμός εκδηλώθηκε στις 5:11 τα ξημερώματα της 9ης Ιουλίου, με το επίκεντρό του να εντοπίζεται νότια της Αμοργού, στο Αιγαίο Πέλαγος.

Οι καταγραφές αναφέρουν ότι ήταν ο μεγαλύτερος σεισμός του 20ού αιώνα στην Ευρώπη, με ένταση που έφτασε τους 9 βαθμούς στην κλίμακα Μερκάλι. Δεκατρία λεπτά αργότερα, ακολούθησε ισχυρός μετασεισμός μεγέθους 6,9 Ρίχτερ, ο οποίος ολοκλήρωσε την καταστροφή.

Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι το σεισμικό ρήγμα στην περιοχή είναι ικανό να παράγει σεισμούς άνω των 6 Ρίχτερ, γεγονός που καθιστά την περιοχή ιδιαίτερα σεισμογενή. Ο καθηγητής σεισμολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Κώστας Παπαζάχος, ανέφερε χαρακτηριστικά: «Ο σεισμός της 9ης Ιουλίου 1956 (μέγεθος 7,5 Ρίχτερ) που έλαβε χώρα στο ρήγμα της θαλάσσιας λεκάνης της νότιας Αμοργού, ήταν ο μεγαλύτερος σεισμός του 20ού αιώνα σε ολόκληρη την Ευρώπη».

Οι Καταστροφές που Προκλήθηκαν

Οι συνέπειες του σεισμού υπήρξαν δραματικές. Η Σαντορίνη και η Αμοργός υπέστησαν εκτεταμένες καταστροφές, ενώ το τσουνάμι που ακολούθησε έφτασε σε ύψος τα 25 μέτρα στις ακτές της Αμοργού, τα 20 μέτρα στην Αστυπάλαια και τα 10 μέτρα στη Φολέγανδρο. Ο συνολικός απολογισμός των ζημιών περιλάμβανε 529 ολοσχερώς κατεστραμμένες κατοικίες, 1.482 σοβαρά πληγείσες και 1.750 που υπέστησαν ελαφρές ζημιές.

Ο Τύπος της εποχής παρομοίασε την ένταση του σεισμού με «την έκρηξη 10.000 ατομικών βομβών», υπογραμμίζοντας τη σφοδρότητα του φαινομένου. Στη Σαντορίνη, σημαντικές ζημιές καταγράφηκαν στους οικισμούς της καλδέρας (Οία, Φηρά, Ημεροβίγλι), ενώ σοβαρές βλάβες σημειώθηκαν και σε άλλα νησιά των Κυκλάδων, όπως η Ίος, η Πάρος, η Νάξος, καθώς και στα Δωδεκάνησα.

Οι Πολιτικές και Κοινωνικές Επιπτώσεις

Ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας, Κωνσταντίνος Καραμανλής, κήρυξε τη Σαντορίνη σε κατάσταση «τοπικής συμφοράς μεγάλης εκτάσεως» και επισκέφθηκε την πληγείσα περιοχή στις 14 Ιουλίου 1956. Η διεθνής κοινότητα προσφέρθηκε να βοηθήσει, ωστόσο η Ελλάδα αρνήθηκε τη βοήθεια της Μεγάλης Βρετανίας, πιθανότατα λόγω της έντασης που επικρατούσε εκείνη την περίοδο με το Κυπριακό ζήτημα.

Μια από τις σημαντικότερες συνέπειες του σεισμού ήταν η μαζική εσωτερική μετανάστευση. Ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού της Σαντορίνης μετανάστευσε κυρίως στην Αθήνα, αναζητώντας ένα ασφαλέστερο περιβάλλον και καλύτερες συνθήκες διαβίωσης.

Η Σημερινή Σεισμική Ανησυχία

Το τελευταίο διάστημα, η περιοχή της Σαντορίνης και της Αμοργού καταγράφει έντονη σεισμική δραστηριότητα, γεγονός που έχει προκαλέσει ανησυχία στους κατοίκους και τις αρχές. Οι σεισμολόγοι παρακολουθούν στενά την εξέλιξη των φαινομένων, διατηρώντας υψηλό επίπεδο επαγρύπνησης. Οι αρχές έχουν ήδη λάβει προληπτικά μέτρα, με τη διακοπή λειτουργίας των σχολείων στη Σαντορίνη και την παρουσία ειδικών σωστικών δυνάμεων στο νησί.

Το ιστορικό του σεισμού του 1956 αποτελεί μια υπενθύμιση της ανάγκης για συνεχή παρακολούθηση και ετοιμότητα απέναντι στα φυσικά φαινόμενα που μπορεί να πλήξουν τη χώρα. Παράλληλα, αναδεικνύει τη σημασία της πολιτικής προστασίας και της επιστημονικής μελέτης των σεισμικών φαινομένων, ώστε να ελαχιστοποιηθούν οι απώλειες σε ανθρώπινες ζωές και περιουσίες στο μέλλον.

Άνυδρος Αμοργού: Η αληθινή ιστορία της νησίδας στο σεισμικό επίκεντρο

Μια μικρή ακατοίκητη νησίδα των Κυκλάδων, η Άνυδρος ή Αμοργοπούλα, έχει έρθει στο προσκήνιο λόγω της πρόσφατης σεισμικής δραστηριότητας στην περιοχή. Παρά το γεγονός ότι παρέμενε άγνωστη στο ευρύ κοινό, η ιστορία και η φυσική της σημασία την καθιστούν αντικείμενο ιδιαίτερου ενδιαφέροντος.

Γεωγραφική Θέση και Ιδιοκτησιακό Καθεστώς

Η νησίδα έχει έκταση περίπου 1.130 στρέμματα και φτάνει σε ύψος τα 194 μέτρα. Στο βασιλικό διάταγμα του Όθωνα «Περί του σχηματισμού των Δήμων του Νομού των Κυκλάδων» του 1835, αναφέρεται ως «Αμοργίδα (Αμοργοπούλα)» και υπάγεται διοικητικά στην τοπική κοινότητα της Αρκεσίνης του Δήμου Αμοργού.

Η Άνυδρος βρίσκεται μεταξύ των νησιών Ίος, Σαντορίνη, Αμοργός και Ανάφη, σε απόσταση 10 ναυτικών μιλίων από την Αμοργό και 18 ναυτικών μιλίων από τη Σαντορίνη. Ως προς το ιδιοκτησιακό καθεστώς, από το 1860 ανήκει στην οικογένεια του επιχειρηματία Αντώνη Βέκρη.

Οικολογική και Επενδυτική Σημασία

Αντίθετα με τον Άνυδρο της Πάτμου, που αποτέλεσε τόπο διαμονής για δύο παιδιά τη δεκαετία του 1950, η Άνυδρος των Κυκλάδων προσελκύει κυρίως επενδυτικό και φυσιολατρικό ενδιαφέρον. Παρακολουθείται από το δίκτυο CORINE-Biotopes για τη βιοποικιλότητά της, καθώς φιλοξενεί σπάνια είδη όπως το «Ελίχρυσο το αμοργινό (Helichrysum amorginum)» και το γεράκι Μαυροπετρίτης.

Η νησίδα αποτέλεσε επίσης αντικείμενο μελέτης για ενδεχόμενη εγκατάσταση ανεμογεννητριών, καθώς οι άνεμοι στην περιοχή είναι ισχυροί και σταθεροί, γεγονός που την καθιστά υποψήφια για ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.

Η Φημολογούμενη Πώληση

Το 2011, η Άνυδρος βρέθηκε εκ νέου στο προσκήνιο, καθώς κυκλοφόρησαν φήμες περί πώλησής της σε Τούρκους επιχειρηματίες. Ο Αντώνης Βεκρής, ιδιοκτήτης του νησιού, επιβεβαίωσε πως είχε δημοσιευθεί αγγελία για την πώλησή του από την οικογένειά του σε δύο εφημερίδες, ωστόσο, τόνισε πως δεν υπήρξε πρόταση ή εκδήλωση ενδιαφέροντος. Δήλωσε επίσης ξεκάθαρα: «όσα χρήματα και να έδιναν οι Τούρκοι επιχειρηματίες, δεν θα το πουλούσαμε», επισημαίνοντας πως αγοραστής θα μπορούσε να είναι μόνο Έλληνας επιχειρηματίας.

Το Άγνωστο Ναυάγιο του 1861

Η Άνυδρος έχει συνδεθεί και με ένα άγνωστο ναυάγιο, το οποίο κατέγραψε η εφημερίδα «Καλυμνιακά Χρονικά». Σύμφωνα με το δημοσίευμα, στις 22 Αυγούστου 1861, το εμπορικό πλοίο «Ουρανία» ξεκίνησε από την Τεργέστη με προορισμό την Κάλυμνο και τη Σύμη. Ωστόσο, μια σφοδρή τρικυμία το έριξε σε αχαρτογράφητο ύφαλο κοντά στην Άνυδρο, με αποτέλεσμα να βυθιστεί.

Ο πλοίαρχος χάθηκε, ενώ το πλήρωμα που επέζησε οδηγήθηκε στον ανακριτή του «Προξενικού Πράκτορα της Υψηλής Πύλης» στη Σαντορίνη. Σύμφωνα με τις αναφορές, οι ναυαγοί παρέμειναν τρεις ημέρες στη νησίδα, επιβιώνοντας καταναλώνοντας χοχλιούς και άγρια χόρτα. Στις 25 Αυγούστου, διασώθηκαν από πλοιάριο προερχόμενο από την Αμοργό. Η υπόθεση καταγράφηκε σε επίσημη έκθεση, την οποία υπέγραψαν όσοι από το πλήρωμα γνώριζαν γραφή.

Η ιστορία της Ανύδρου παραμένει άγνωστη σε πολλούς, όμως η σημασία της τόσο σε γεωγραφικό όσο και σε ιστορικό επίπεδο αναδεικνύει την αξία της ως ένα ξεχωριστό τμήμα του Αιγαίου.