Το έδειξε στη κάμερα και «Ράγισε» καρδιές ο πατέρας της 19χρονης που σκοτώθηκε στα Τέμπη: «Ο πόνος είναι βουνό, είναι τεράστιος, η οδύνη… »

Δύο χρόνια μετά την τραγωδία στα Τέμπη, ο Ηλίας Παπαγγελής, πατέρας της 19χρονης Αναστασίας, μίλησε για τη βαθιά οδύνη που βιώνει από την απώλεια της κόρης του. Σε συνέντευξή του στην εκπομπή Καλημέρα Ελλάδα και τον Γιώργο Παπαδάκη, περιέγραψε το αβάσταχτο πένθος, την ανάγκη για απόδοση δικαιοσύνης και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η οικογένειά του.

Η συγκλονιστική περιγραφή της απώλειας

Η Αναστασία Παπαγγελή ταξίδευε με το τρένο και καθόταν στη θέση 12 του τρίτου βαγονιού, το οποίο καταπλακώθηκε κατά τη σύγκρουση. Ο πατέρας της, εμφανώς συγκινημένος, μίλησε για το ανείπωτο βάρος της απώλειας, τονίζοντας: Ο πόνος είναι βουνό, είναι τεράστιος, η οδύνη… Καθημερινά και κάθε δευτερόλεπτο και κάθε στιγμή τη σκεφτόμαστε, αλλά θέλουμε να πιστεύουμε ότι είναι μαζί μας και ότι εμείς δεν την βλέπουμε αλλά εκείνη μας βλέπει. Με αυτή τη φιλοσοφία προχωράμε γιατί πρέπει να προχωρήσουμε, γιατί μεγαλώνω τέσσερα παιδιά μαζί με την Αναστασία.

Σε μια ιδιαίτερα φορτισμένη στιγμή, ο πατέρας της Αναστασίας έδειξε στην κάμερα ένα από τα παπούτσια της κόρης του, το οποίο διατηρεί ακόμα τη μυρωδιά από τα υλικά που βρέθηκαν στο σημείο της τραγωδίας. Αυτό είναι το παπουτσάκι της, το οποίο ακόμα μυρίζει αυτή την παράξενη ουσία. Δεν περιμένω κανένα πόρισμα. Όταν άνοιξα τη σακούλα ήταν σαν να έφερα μια χούφτα οινόπνευμα και βενζίνη μαζί στο πρόσωπό μου. Ήταν μούσκεμα. Τώρα έχουν στεγνώσει, αλλά ακόμα μυρίζουν, ανέφερε, υπογραμμίζοντας τις τραγικές συνθήκες που επικράτησαν εκείνο το βράδυ.

Η ανάγκη για δικαιοσύνη και τα προγραμματισμένα συλλαλητήρια

Ο Ηλίας Παπαγγελής αναφέρθηκε και στα συλλαλητήρια που έχουν προγραμματιστεί για τις 28 Φεβρουαρίου, με αφορμή την επέτειο της τραγωδίας. Ξεκαθάρισε ότι οι οικογένειες των θυμάτων δεν επιδιώκουν πολιτική εκμετάλλευση ή αποσταθεροποίηση, αλλά απαιτούν ταχύτερη απόδοση δικαιοσύνης.

Εμείς δεν θέλουμε αποσταθεροποίηση, δεν θέλουμε να γίνουμε κυβέρνηση, δεν θέλουμε να γίνουμε αντιπολίτευση, δεν θέλουμε να γίνουμε μέλη κομμάτων. Θέλουμε η Δικαιοσύνη να λειτουργήσει με πιο γρήγορους ρυθμούς, δήλωσε χαρακτηριστικά, εκφράζοντας την αγωνία όλων των οικογενειών που περιμένουν απαντήσεις και δικαίωση.

Η μαρτυρία του πατέρα της Αναστασίας Παπαγγελή αποτελεί μια ακόμα υπενθύμιση της τραγωδίας που συγκλόνισε τη χώρα, αλλά και της ανάγκης για ουσιαστικές αλλαγές, ώστε παρόμοια γεγονότα να μην επαναληφθούν.

Μαρτυρία – σοκ για τα Τέμπη: Πέντε λεπτά πριν το μοιραίο πήγα στο βαγόνι 2… θα σας πω τι είδα σ’ εκείνο το βαγόνι εκείνη την ώρα

Ο Γιάννης Ευθυμιάδης, επιβάτης του έκτου βαγονιού στο μοιραίο τρένο στα Τέμπη, μίλησε στην εκπομπή “Πρωινό”, σήμερα, Πέμπτη, το πρωί και περιέγραψε με λεπτομέρειες τη στιγμή της σύγκρουσης, ενώ έκανε και μια σημαντική αποκάλυψη για το βαγόνι δύο.

Ο Γιάννης Ευθυμιάδης πιστεύει ότι χάθηκαν περισσότεροι από 57 άνθρωποι στα Τέμπη

Όπως υπογράμμισε λέω ότι ήμουν κάτι παραπάνω από τυχερός, γιατί πέντε λεπτά πριν γίνει το μοιραίο, πήγα στο βαγόνι δύο, πήρα έναν καφέ και ένα νερό και έψαχνα να καθίσω. Δεν βρήκα θέση, γιατί το βαγόνι ήταν γεμάτο με νέα παιδιά, που κάθονταν σε όλα τα τραπέζια και δεν ήταν 57 οι άνθρωποι που χάθηκαν αλλά παραπάνω, γιατί θα σας πω κάτι. Σε εκείνο το βαγόνι, εκείνη την ώρα. είδα τουλάχιστον 15 – 20 νέα παιδιά από Ασιατικές χώρες, Σύριους.

Και συμπληρώνει ο Γιάννης Ευθυμιάδης εκείνη την ώρα πήγα να φορέσω τα γυαλιά μου, για να δω κάτι στο τηλέφωνο και το γυαλί μπήκε στο μάτι μου το δεξί. Ένιωσα να βγαίνει το μάτι μου. Με πέταξε επάνω ψηλά, χτύπησα πάνω στον ουρανό του βαγονιού, με πέταξε κάτω και για 2 – 3 λεπτά δεν ήξερα τι συμβαίνει. Όταν συνήλθα και είδα ανθρώπους σκορπισμένους μέσα στο βαγόνι, με σπασμένα χέρια, με αίματα στο πρόσωπο, κάτω από τα καθίσματα και όλα αυτά, τα οποία δεν είπε κανείς μέχρι τώρα. Η μόνη επικοινωνία που είχαμε με τους υπεύθυνους της τραγωδίας ήταν να με πάρουν τηλέφωνο, μετά από λίγες μέρες, να μου ζητήσουν τον αριθμό του λογαριασμού για να μου πιστώσουν το αντίτιμο του εισιτηρίου. Το διανοείστε αυτό; Να τους δώσω 10 φορές την αποζημίωση που μου έδωσαν, αλλά να φέρουν αυτές τις ζωές πίσω.