ΛΑΖΑΡΟΣ: Σε ποια ηλικία πέθανε τελικά ο και γιατί δεν ξανά γέλασε ποτέ μετά την Ανάστασή του – Τι απέγινε ο 30χρονος φίλος του Ιησού

Το Σάββατο του Λαζάρου, το οποίο προηγείται του Μεγάλου Σαββάτου, κατέχει ξεχωριστή θέση στο χριστιανικό εορτολόγιο. Η ημέρα τιμά ένα από τα πλέον συγκλονιστικά θαύματα του Ιησού Χριστού, το οποίο μαρτυρείται στα ιερά κείμενα της Καινής Διαθήκης και αποκαλύπτει τη δύναμη της ζωής επί του θανάτου.

Το θαύμα της Ανάστασης

Ο Λάζαρος ο Τετραήμερος, γνωστός και ως Δίκαιος, υπήρξε φίλος του Ιησού. Πέθανε σε ηλικία μόλις 30 ετών, και οι αδελφές του, Μαρία και Μάρθα, έστειλαν μήνυμα στον Ιησού, ο οποίος βρισκόταν τότε στη Γαλιλαία. Εκείνος, όταν πληροφορήθηκε την απώλεια, ανέφερε στους μαθητές του πως ο φίλος μας Λάζαρος κοιμήθηκε και ότι σκόπευε να πάει στη Βηθανία για να τον ξυπνήσει.

Η Ανάσταση του Λαζάρου και το συγκλονιστικό θαύμα

Όταν ο Χριστός έφτασε στον τάφο του Λαζάρου, η αδελφή του Μαρία τον κατηγόρησε πως αν είχε φτάσει νωρίτερα, ο αδελφός της ίσως να είχε σωθεί. Ο Ιησούς, βαθιά συγκινημένος, δάκρυσε, και κατευθύνθηκε στο σημείο ταφής, ένα σπήλαιο σφραγισμένο με βαριά πέτρα. Παρά τις προειδοποιήσεις για τη δριμεία οσμή του θανάτου, ζήτησε να ανοίξουν τον τάφο και φώναξε: Λάζαρε, δεύρο έξω!

Ο Λάζαρος αναστήθηκε τέσσερις ημέρες μετά τον θάνατό του – εξού και ο χαρακτηρισμός “Τετραήμερος” – συγκλονίζοντας την κοινότητα και προκαλώντας έντονη αντίδραση στους αρχιερείς, οι οποίοι αποφάσισαν ότι έπρεπε να τον σκοτώσουν, αφού η ύπαρξή του αποτελούσε ζωντανό τεκμήριο του θαύματος.

Ο σκυθρωπός Λάζαρος και η φυγή του στην Κύπρο

Η λαϊκή παράδοση παρουσιάζει τον Λάζαρο σιωπηλό και αγέλαστο μετά την ανάστασή του, εξαιτίας όσων είχε βιώσει στον κόσμο των νεκρών. Καταγράφεται, μάλιστα, πως γέλασε μόνο μία φορά στη ζωή του, όταν είδε κάποιον να κλέβει ένα πήλινο αγγείο, σχολιάζοντας: το ένα χώμα κλέβει το άλλο.

Εξαιτίας του διωγμού του από τους Ιουδαίους, ο Άγιος κατέφυγε στην Κύπρο, όπου τον συνάντησαν οι Απόστολοι Παύλος και Βαρνάβας και τον χειροτόνησαν ως πρώτο επίσκοπο Κιτίου. Η πόλη του Κιτίου, η οποία είχε ήδη φιλοσοφική παράδοση, γνώρισε το Ευαγγέλιο από έναν άνθρωπο που δεν υπήρξε απλώς κήρυκας της Πίστης, αλλά και προσωπικός φίλος του Ιησού.

Η ζωή του Αγίου μετά την ανάστασή του

Σύμφωνα με τον Άγιο Επιφάνιο, επίσκοπο Κωνσταντίας Κύπρου (367–403), ο Λάζαρος έζησε ακόμη τριάντα χρόνια μετά την ανάστασή του και πέθανε σε βαθιά πίστη. Όπως σημειώνεται:

Εν παραδόσεσιν εύρομεν ότι τριάκοντα ετών ήταν τότε ο Λάζαρος ότε εγήγερται, μετά δε το αναστήναι αυτόν άλλα τριάκοντα έζησε, και ούτω πρός Κύριον εξεδήμησε κοιμηθείς.

Η ιστορία του Αγίου Λαζάρου παραμένει διαχρονικό σύμβολο πίστης και ελπίδας, με το Σάββατο του Λαζάρου να σηματοδοτεί την απαρχή των Αγίων Παθών και την πορεία προς την Ανάσταση.

Άγιος Βαλεντίνος: Το πραγματικό του όνομα, γιατί έγινε ο προστάτης των ερωτευμένων, ο φρικτός του θάνατος & γιατί γιορτάζει 14 Φεβρουαρίου

Ο Άγιος Βαλεντίνος, που γιορτάζει σήμερα, Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου, είναι ο προστάτης των ερωτευμένων και σύμφωνα με το εορτολόγιο, τιμάται η μνήμη των Ουαλεντίνου Ιερομάρτυρος και Ουαλεντίνου επισκόπου.

Ποιοι γιορτάζουν την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου

Τα ονόματα που γιορτάζουν σήμερα, σύμφωνα με το εορτολόγιο,  είναι Βαλεντίνη, Βαλεντίνα, Ντίνα, Βαλεντίνος, Βαλεντίων, Βαλεντίνο και Ντίνος.

Ποιος ήταν ο Άγιος Βαλεντίνος

Ο Άγιος Βαλεντίνος ήταν ιερέας στη Ρώμη και βοηθούσε τους Χριστιανούς που ήταν θύματα διώξεων στην περιοχή.

Έζησε τον 3ο αιώνα και κρυφά από τον αυτοκράτορα Κλαύδιο τον Γοτθικό (που βρισκόταν τότε στην εξουσία), πάντρευε ερωτευμένα ζευγάρια Χριστιανών και γενικά βοηθούσε τους Χριστιανούς, γεγονός που θεωρούνταν έγκλημα.

Συνελήφθη για την πράξη του αυτή και φυλακίστηκε, αλλά ο αυτοκράτορας αρχικά αποφάσισε να του δώσει χάρη, μέχρι που ο Βαλεντίνος προσπάθησε να τον μυήσει στον Χριστιανισμό και ο αυτοκράτορας τον καταδίκασε σε θάνατο δια λιθοβολισμού.

Ο Βαλεντίνος επέζησε από τον λιθοβολισμό κι έτσι τον αποκεφάλισαν έξω από την πύλη της Flaminia στις 14 Φεβρουαρίου του 169.

Μαρτύρησε και θάφτηκε σε χριστιανικό κοιμητήριο στην Βία Φλαμινία, κοντά στο Πόντε Μιλβίο της βόρειας Ρώμης, στις 14 Φεβρουαρίου, η οποία εορτάζεται ως Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου από το 496.

Τα υπολείμματά του κρατήθηκαν στην Εκκλησία και Κατακόμβες του Σαν Βαλεντίνο, η οποία παρέμεινε σημαντικός χώρος προσκυνήματος κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, μέχρι τη μεταφορά των λειψάνων του στην εκκλησία Σάντα Πρασέντε στο ποντιφικάτο του Νικολάου Δ’.