Νεκρός ο αγαπημένος δημοσιογράφος Δημήτρης Ραυτόπουλος

Σε ηλικία 101 ετών έφυγε από τη ζωή ο Δημήτρης Ραυτόπουλος, μία από τις πλέον εμβληματικές φυσιογνωμίες της ελληνικής λογοτεχνικής κριτικής, με πορεία που άφησε ανεξίτηλο αποτύπωμα στον πνευματικό και δημοσιογραφικό κόσμο της χώρας.

Μια ζωή αφιερωμένη στην κριτική σκέψη και στην πνευματική συνέπεια

Ο Δημήτρης Ραυτόπουλος αναδείχθηκε σε μία από τις πιο οξυδερκείς και διεισδυτικές φωνές της μεταπολεμικής λογοτεχνικής σκηνής. Με αφετηρία τις σοσιαλιστικές ιδέες, τις οποίες υπηρέτησε με συνέπεια έως το 1967, καθιερώθηκε μέσω της γραφής του στην Αυγή, στην Επιθεώρηση Τέχνης και σε άλλα έντυπα, κατακτώντας θέση πρωταγωνιστή της ελληνικής βιβλιοκριτικής.

Παρότι κινήθηκε εντός ενός σαφώς πολιτικοποιημένου πλαισίου, απέφυγε τον δογματισμό, ενώ συχνά δεν δίστασε να συγκρουστεί ακόμα και με τον ίδιο του τον πολιτικό χώρο. Κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου και των πρώτων μεταπολεμικών χρόνων, γνώρισε την εξορία στην Ικαρία, τη Μακρόνησο και τον Άη Στράτη (1947–1952). Εργάστηκε σε εφημερίδες όπως η Αυγή, ο Ελεύθερος και η Ώρα, ενώ υπήρξε μέλος της συντακτικής ομάδας της Επιθεώρησης Τέχνης, πλάι σε ονόματα όπως ο Τίτος Πατρίκιος και ο Κώστας Κουλουφάκος.

Αναγνώριση και βραβεία για το πνευματικό του έργο

Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, κατέφυγε στη Γαλλία, όπου δραστηριοποιήθηκε πνευματικά, συμβάλλοντας στο αφιέρωμα του περιοδικού Temps Modernes για την Ελλάδα, ενώ εργάστηκε και στο λεξικό Robert. Μετά τη Μεταπολίτευση, επέστρεψε στην Ελλάδα, ανέλαβε τη διεύθυνση του περιοδικού Ηριδανός και συνέχισε να αρθρογραφεί στην Αυγή, ενώ εργάστηκε και στην Απογευματινή.

Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων, ενώ το πολύπλευρο έργο του τιμήθηκε επανειλημμένα: το 1989 από το Ίδρυμα Μπότση, το 1997 με το Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου-Κριτικής για το έργο Άρης Αλεξάνδρου, ο εξόριστος, το 2008 με το Βραβείο Διδώ Σωτηρίου, ενώ το 2014 έλαβε το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων και το 2017 το Βραβείο Δοκιμίου-Μελέτης του Ιδρύματος Κώστα και Ελένης Ουράνη. Το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης τον αναγόρευσε επίτιμο διδάκτορα της Φιλοσοφικής Σχολής, αποτίοντας φόρο τιμής σε μια ζωή προσφοράς στον ελληνικό λόγο και τη σκέψη.