Έσβησε μόνος και ξεχασμένος από όλους: Πέθανε αβοήθητος στο σπίτι του ο αγαπημένος Έλληνας ηθοποιός
Ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος υπήρξε μία από τις πιο χαρακτηριστικές φυσιογνωμίες του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου, με πορεία που ξεπέρασε τις τέσσερις δεκαετίες και καθιέρωση που αγκάλιασε τόσο το κοινό όσο και την καλλιτεχνική κοινότητα.
Από το Διακοφτό στις μεγαλύτερες θεατρικές σκηνές
Ο Παπαγιαννόπουλος γεννήθηκε στο Διακοφτό Αχαΐας στις 12 Ιουλίου 1912. Μετά τις σπουδές του στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη σκηνή, στον ρόλο ενός ιππότη στον Βασιλιά Ληρ. Παρέμεινε στο Εθνικό Θέατρο έως το 1941 και στη συνέχεια συμμετείχε σε μερικούς από τους σημαντικότερους θιάσους της εποχής. Στον κινηματογράφο πρωτοεμφανίστηκε το 1947 στην ταινία Τα παιδιά της Αθήνας και συμμετείχε συνολικά σε 136 ταινίες, μεταξύ των οποίων οι: Η βίλα των οργίων, Ένας ιππότης για τη Βασούλα και Ο κύριος Πτέραρχος. Την τελευταία του κινηματογραφική παρουσίαση έκανε στο Ταξίδι στα Κύθηρα. Στην τηλεόραση, ο ρόλος του κυρ-Γιώργη στο Λούνα Παρκ τον καθιέρωσε στο ευρύ κοινό.
Η προσωπική ζωή ενός σεμνού καλλιτέχνη
Ο Παπαγιαννόπουλος δεν παντρεύτηκε ποτέ, αν και διατηρούσε πλούσια προσωπική ζωή. Συνήθιζε να αστειεύεται για το ροχαλητό του λέγοντας: Εγώ ροχαλίζω πολύ, ποια γυναίκα θα με ανεχτεί; και όταν ο Αλέκος Σακελάριος τον ρώτησε για γάμο, απάντησε: εγώ να παντρευτώ; Δεν πάω να πνιγώ καλύτερα;. Αν και συνοδευόταν συχνά από νεότερες γυναίκες, τις παρουσίαζε ως ανιψιές, τόσο για να προστατέψει τις ίδιες όσο και για να διαφυλάξει την ιδιωτικότητά του.
Ο στενός του συνεργάτης Γιάννης Δαλιανίδης γνώρισε αρκετές από αυτές, ενώ ο ίδιος ζητούσε διακριτικά ένα μικρό ρολάκι για την ανιψιά του σε παραγωγές. Σε συνέντευξή του είχε δηλώσει: Ούτε ωραίος είμαι, ούτε τον γόη κάνω και δεν σέρνονται οι γυναίκες πίσω μου, τονίζοντας την σεμνότητά του απέναντι στη δημοσιότητα.
Το ανεκπλήρωτο ειδύλλιο και τα τελευταία χρόνια
Ο μεγάλος του έρωτας, όπως έχει μαρτυρήσει ο ανιψιός του Τάκης Βλαστός, ήταν η ηθοποιός Άννα Καλουτά. Αν και την ερωτεύτηκε βαθιά, δεν την κατέκτησε ποτέ, καθώς εκείνη διατηρούσε σχέση με τον Λάμπρο Κωνσταντάρα. Ο ίδιος σεβάστηκε τη σχέση τους, όμως η απόρριψη τον πλήγωσε βαθιά, οδηγώντας τον, για ένα διάστημα, σε απομόνωση. Ο Παπαγιαννόπουλος έζησε μοναχικά τα τελευταία χρόνια της ζωής του και έφυγε από τη ζωή στις 13 Απριλίου 1984, στο σπίτι του, όπου τον βρήκαν λίγες ημέρες αργότερα.
Ο Δήμος Διακοπτού τίμησε τη μνήμη του τοποθετώντας προτομή του στην παραλία της περιοχής, αναγνωρίζοντας όχι μόνο το έργο του, αλλά και τις πολλές αγαθοεργίες που προσέφερε σιωπηλά στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Το 1968, βραβεύτηκε με το Βραβείο Ελλήνων Κριτικών για την ερμηνεία του στην ταινία Το κανόνι και το αηδόνι.
“Περπατούσαμε μέρα-νύχτα. Πολεμούσαμε με πέτρες”: Όταν ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος βρέθηκε στην πρώτη γραμμή το ’40
Σοκαριστικές οι μαρτυρίες που παρέθεσε κάποτε ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος στον Φρέντι Γερμανό, μιλώντας για τα ελληνο-αλβανικά σύνορα το 1940.
28η Οκτωβρίου: Όταν η Ελλάδα ξημέρωσε με πόλεμο…
Η ιστορία της Αλβανίας, παιδιά, ήταν η εξής… Περπατούσαμε μέρα-νύχτα. Τη μέρα κρυφά, για να μη μας τα αεροπλάνα και τη νύχτα κανονικά πορείες…
Όποιος είχε κοντά του μουλάρι, ήταν ευτυχής. Τη νύχτα, έπιανες την ουρά από το μουλάρι και πήγαινες, ακόμη και να κοιμηθείς, μπορούσες έτσι, με κλειστά τα μάτια…
Στον πόλεμο νομίζεις ότι δεν ήσουν άλλος ποτέ.
Στον πόλεμο είναι φοβερές οι στιγμές, θα πει με λόγια τρεμάμενα ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος.
Η συγκίνησή του ήταν έκδηλη.
Ο Παπαγιαννόπουλος επιστρατεύτηκε το 1940 και πολέμησε στην πρώτη γραμμή…
Δεν ξεχνιούνται όσα χρόνια και αν περάσουν.
Πώς να σβήσει από τη μνήμη μου η εξόρμηση στο ύψωμα του Αγ. Αθανασίου στη Χειμάρρα;
Ανεβήκαμε με χέρια και πόδια, πολεμώντας με πέτρες.
Είχα, θυμάμαι, πέντε φυσίγγια επί 20 ώρες. Εκεί που είχαμε σκαρφαλώσει, δεν μπορούσαν να μας φτάσουν τα μεταγωγικά.
Κι εμείς πολεμούσαμε με πέτρες.
Ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος βγήκε τελικά ζωντανός από την πρώτη γραμμή του μετώπου και μετά τη συνθηκολόγηση, επέστρεψε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, το Διακοφτό.
Ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος και άλλοι ηθοποιοί στον πόλεμο
Ήταν κι άλλοι, όμως… Πέρα από τον έφεδρο υπολοχαγό, Διονύση Παπαγιαννόπουλο. Ποιοι;
Θα πρέπει να καταγραφεί ότι οι… αείμνηστοι ηθοποιοί ς), Κώστας Χατζηχρήστος, Μάνος Κατράκης, Ντίνος Ηλιόπουλος (ασυρματιστής στο πυροβολικό), Παντελής Ζερβός (λοχίας στην πρώτη γραμμή), Νίκος Σταυρίδης (τραυματιοφορέας), και Μίμης Φωτόπουλος πολέμησαν κι αυτοί στο έπος του ’40.
Οι πεσόντες ηθοποιοί
Οι Δήμος Αυγείας και Πάνος Παπακυριακόπουλος, ήταν οι μεγάλες απώλειες των ηθοποιών στον πόλεμο.
Σύμφωνα με αφιέρωμα, που είχε κάνει η iefimerida, ο πρώτος στις 21-11-40, κολυμπώντας, μ’ ένα μαχαίρι στο στόμα, έκοψε τα καλώδια κι έσωσε μια σημαντική γέφυρα από την ανατίναξη κι έτσι μπήκε ο στρατός μας στην Κορυτσά.
Για την πράξη του αυτή παρασημοφορήθηκε.
Ξαναπήγε στο Μέτωπο, όπου σε μια άλλη μάχη τραυματίσθηκε στην κοιλιά και πέθανε από αιμορραγία.
Ο Πάνος Παπακυριακόπουλος ( Ντόλης το ψευδώνυμό του στο θέατρο του Λαού στο Μεταξουργείο, όπου έπαιζε) έπεσε πολεμώντας στον Αυλώνα στις 25-1-1941.
Ο Χρήστος Πύρπασος, (Πυρπασόπουλος), δημοσιογράφος, ηθοποιός και συγγραφέας, συγκλονισμένος αποτύπωσε τον πόνο των συναδέλφων του νεκρού Πάνου Ντόλη, στους παρακάτω στίχους: …κι έπεσε για την πατρίδα / ο φτωχός ο θεατρίνος, / έξω από τον Αυλώνα,/ ο άξιος πολεμιστής. / Πέθανε ανδρικά στη μάχη / ωσάν Έλληνας εκείνος / του θεάτρου του πολέμου / που ήταν πρωταγωνιστής.
Ιστορίες από το Έπος
Ο Παπαγιαννόπουλος παρουσιάστηκε στο 6ο σύνταγμα στην Κόρινθο, φόρεσε το τιμημένο χακί και έφυγε για τα ελληνοαλβανικά σύνορα.
Στη Χειμάρρα παίρνει το βαθμό του λοχία.
Εκεί μαθαίνει για τον θάνατο του πατέρα του από εγκεφαλικό που τον ταλαιπωρούσε χρόνια. Η σκέψη του είναι στη μάνα του.
Ο ίδιος διηγείται:
Ήθελα να τραυματιστώ κι εγώ, όπως τόσοι και τόσοι συμπολεμιστές μου για να καταλάβω τι θα πει πόλεμος. Μα οι Ιταλοί ήταν κακοί σκοπευτές.
Και μου στέρησαν αυτή τη χαρά, αν και βρεθήκαμε πολλές φορές σε απόσταση λίγων βημάτων. Μα και ΄γώ δεν θυμάμαι να σκότωσα ανθρώπους.
Πάνω από όλα, πολεμούσα για την Ελλάδα.
Ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος είχε εκτελέσει στο ακέραιο το καθήκον του προς την πατρίδα. Και ήταν περήφανος γι’ αυτό…
Μεγάλη Τρίτη του 1984, στις 13 Απριλίου, βρέθηκε νεκρός στο διαμέρισμά του, σε ένα δυάρι του δευτέρου ορόφου στην πολυκατοικία Σούτσου και Αλεξάνδρας. Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 72 ετών…
Πηγή